واقعه فخ: تفاوت میان نسخه‌ها

حادثهٔ فخ از تلخ‌ترین حوادث تاریخ [[شیعه|تشیع]] معرفی شده و روایت‌هایی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] و [[امامان شیعه]]<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۳۶۶–۳۶۷؛ حسنی، المصابیح، ۱۴۲۳ق، ص۴۶۳-۴۶۴.</ref> گواه بر این ادعا دانسته شده است.<ref>گلستانی و میرابوالقاسمی، «صاحب فخ»، ص۱۱۲.</ref> چنان‌که طبق روایت [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] پس از [[واقعه کربلا]]، این حادثه بزرگ‌ترین ابتلای [[اهل‌بیت(ع)]] بوده است.<ref>بخاری، سرّ السلسلة العلویة، ۱۹۶۳م، ص۱۴-۱۵.</ref> بر اساس روایتی که [[ابوالفرج اصفهانی|اَبوالفَرَجِ اِصفَهانی]] نقل کرده است، پیامبر(ص) و [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] از کشته شدن حسین بن علی در فخ پیشگویی کرده و از بهشتی بودن او خبر داده‌اند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، ۱۴۰۸ق، ص۳۶۶-۳۶۷.</ref> گفته شده‌ است [[امام موسی کاظم علیه‌السلام|امام کاظم(ع)]] با گریه بر شهدای فخ، از خداوند برای قاتلان آنها مرگ و عذاب شدید درخواست می‌کرد.<ref>امینی، بطل فخ، ۱۳۸۸ق، ص۱۳۹.</ref> همچنین امام کاظم [[کفالت]] ایتام و اطفال و بیوگانِ علویانی را که در فخ به شهادت رسیدند، بر عهده گرفت.<ref>امینی، بطل فخ، ۱۳۸۸ق، ص۱۳۹.</ref> واقعه فخ در اشعار شاعران متعددی انعکاس یافته است که از آن جمله می‌توان به شعر [[تائیه دعبل|تائیه]] سروده [[دعبل بن علی خزاعی|دعبل خزاعی]] اشاره کرد.<ref>الإربلی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۱۲۳۷.</ref>