پرش به محتوا

سکینه دختر امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
تمیزکاری
جز (تمیزکاری)
جز (تمیزکاری)
خط ۵۶: خط ۵۶:
سکینه در [[واقعه کربلا]] حضور داشت و پس از شهادت پدرش با [[کاروان اسیران]] به [[کوفه]] و [[شام]] به اسارت برده شد.
سکینه در [[واقعه کربلا]] حضور داشت و پس از شهادت پدرش با [[کاروان اسیران]] به [[کوفه]] و [[شام]] به اسارت برده شد.


او از پدرش روایت نقل کرده است. بر اساس گزارشات تاریخی بر شعر تسلط داشته و اشعاری در رثای [[امام حسین (ع)]] سروده است.  
او از پدرش روایت نقل کرده است. بر اساس گزارشات تاریخی سکینه اشعار برخی از شاعران عرب را داوری می‌کرده و اشعاری در رثای [[امام حسین (ع)]] سروده است.  


مورخان درباره ازدواج و زمان و مکان درگذشت سکینه اختلاف‌نظر دارند. محل دفن او را در [[مدینه]]، [[مصر]] و [[دمشق]] گفته‌اند. همچنین برخی از فقیهان شیعه از ازدواج او با [[مصعب بن زبیر]] برای جایز بودن ازدواج زنان شیعه با دیگر مسلمانان استفاده کرده‌اند.  
مورخان درباره ازدواج و زمان و مکان درگذشت سکینه اختلاف‌نظر دارند. محل دفن او را در [[مدینه]]، [[مصر]] و [[دمشق]] گفته‌اند. همچنین برخی از فقیهان شیعه از ازدواج او با [[مصعب بن زبیر]] برای جایز بودن ازدواج زنان شیعه با دیگر مسلمانان استفاده کرده‌اند.  
خط ۸۷: خط ۸۷:
در [[علم رجال|کتاب‌های رجالی]] از سکینه به عنوان یکی از راویان حدیث یاد شده که [[کوفیان]] از او روایت کرده‌اند.<ref>ابن حبان، الثقات، ۱۹۷۳ق، ج۴، ص۳۵۲.</ref> سکینه همراه خواهر خود فاطمه از راویان حدیث پدر خود [[امام حسین (ع)|اباعبدالله الحسین (ع)]] به شمار می‌آیند <ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ص۲۰۶</ref> و راویانی همچون [[عبیدالله بن ابی ارفع]]، فائد مدنی، سکینه دختر اسماعیل بن ابی‌خالد و سکینه دختر قاضی ابی‌ذر از او روایت نقل کرده‌اند.<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۲؛ ابن ماکولا، الاکمال، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۳۱۶ و ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹ ص۲۰۶-۲۰۷.</ref>
در [[علم رجال|کتاب‌های رجالی]] از سکینه به عنوان یکی از راویان حدیث یاد شده که [[کوفیان]] از او روایت کرده‌اند.<ref>ابن حبان، الثقات، ۱۹۷۳ق، ج۴، ص۳۵۲.</ref> سکینه همراه خواهر خود فاطمه از راویان حدیث پدر خود [[امام حسین (ع)|اباعبدالله الحسین (ع)]] به شمار می‌آیند <ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۲؛ ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ص۲۰۶</ref> و راویانی همچون [[عبیدالله بن ابی ارفع]]، فائد مدنی، سکینه دختر اسماعیل بن ابی‌خالد و سکینه دختر قاضی ابی‌ذر از او روایت نقل کرده‌اند.<ref>طبرانی، المعجم الکبیر، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۱۳۲؛ ابن ماکولا، الاکمال، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۳۱۶ و ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹ ص۲۰۶-۲۰۷.</ref>
<br />
<br />
همچنین تسلط بر ادبیات و شعر عرب و بلاغت و فصاحت از دیگر ویژگی‌های سکینه نام برده شده است. گزارش‌های او از واقعه کربلا در قالب شعر، اشعار و قصاید او در رثای پدرش امام حسین (ع) معروف است. شعر زیر از جمله این اشعار است:
همچنین از تسلط بر ادبیات و شعر عرب و بلاغت و فصاحت سکینه سخن به میان آمده است. گزارش‌های او از واقعه کربلا در قالب شعر، اشعار و قصاید او در رثای پدرش امام حسین (ع) معروف است. شعر زیر از جمله این اشعار است:
{{شعر۲
{{شعر۲
|لا تعذلیه فهم قاطع طرقه|فغینه بدموع ذرف غدفه.
|لا تعذلیه فهم قاطع طرقه|فغینه بدموع ذرف غدفه.
خط ۱۰۶: خط ۱۰۶:
=== درگذشت ===
=== درگذشت ===
چگونگی وفات و محل دفن سکینه نیز مورد اختلاف مورخان بوده است. برخی از منابع تاریخی وفات سکینه را [[۵ ربیع الاول]] سال ۱۱۷ هجری قمری در زمان امارت خالد بن عبدالله بن حارث یا خالد بن عبد الملک در [[مدینه]] نقل کرده‌اند.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۲۱۸؛ ابن خلکان، وفیات الاعیان، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۳۹۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۴م ج۲، ص۱۹۷؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۰۷.</ref> بنا بر نقل این منابع، خالد بن عبدالله بر او [[نماز میت|نماز]] خواند و او را در [[قبرستان بقیع]] به خاک سپردند. برخی نیز گفته‌اند وقتی سکینه با اصبغ بن عبدالعزیز بن مروان ازدواج کرد، از مدینه به طرف [[مصر]] حرکت کرده و در [[دمشق]] درگذشت.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۴۲۱</ref> از این‌رو در [[قبرستان باب الصغیر|قبرستان باب الصغیر دمشق]]، قبری منسوب به سکینه وجود دارد. عده‌ای نیز گفته‌اند پس از ازدواج با اصبغ بن عبدالعزیز به مصر رفته و در آنجا مدفون شده است. بقعه‎ای در [[قاهره]] نیز به سکینه بنت الحسین منسوب است.<ref>خسروشاهی، اهل البیت فی مصر، ۱۴۲۷ق، ص۲۱۶</ref>
چگونگی وفات و محل دفن سکینه نیز مورد اختلاف مورخان بوده است. برخی از منابع تاریخی وفات سکینه را [[۵ ربیع الاول]] سال ۱۱۷ هجری قمری در زمان امارت خالد بن عبدالله بن حارث یا خالد بن عبد الملک در [[مدینه]] نقل کرده‌اند.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۲۱۸؛ ابن خلکان، وفیات الاعیان، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۳۹۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۴م ج۲، ص۱۹۷؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۰۷.</ref> بنا بر نقل این منابع، خالد بن عبدالله بر او [[نماز میت|نماز]] خواند و او را در [[قبرستان بقیع]] به خاک سپردند. برخی نیز گفته‌اند وقتی سکینه با اصبغ بن عبدالعزیز بن مروان ازدواج کرد، از مدینه به طرف [[مصر]] حرکت کرده و در [[دمشق]] درگذشت.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۶۹، ص۴۲۱</ref> از این‌رو در [[قبرستان باب الصغیر|قبرستان باب الصغیر دمشق]]، قبری منسوب به سکینه وجود دارد. عده‌ای نیز گفته‌اند پس از ازدواج با اصبغ بن عبدالعزیز به مصر رفته و در آنجا مدفون شده است. بقعه‎ای در [[قاهره]] نیز به سکینه بنت الحسین منسوب است.<ref>خسروشاهی، اهل البیت فی مصر، ۱۴۲۷ق، ص۲۱۶</ref>
{{خاندان پیامبر}}


== حضور در واقعه کربلا ==
== حضور در واقعه کربلا ==
خط ۱۸۳: خط ۱۸۲:
* [https://jhic.ut.ac.ir/article_59126.html «جستاری در شخصیت ادبی و اجتماعی سکینه ‌بنت الحسین علیهما السلام»]
* [https://jhic.ut.ac.ir/article_59126.html «جستاری در شخصیت ادبی و اجتماعی سکینه ‌بنت الحسین علیهما السلام»]
{{زنان اهل بیت}}
{{زنان اهل بیت}}
{{خاندان پیامبر}}
{{اسیران کربلا}}
{{اسیران کربلا}}
{{زنان تاثیرگذار از نگاه شیعه}}
{{زنان تاثیرگذار از نگاه شیعه}}