اسیران کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

اسیران کربلا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۶

۳۵۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۹ اوت ۲۰۲۲

جز

←‏مسیر حرکت اسیران

دیداریویکی‌متن

Bazeli

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۵٬۵۰۰

ویرایش

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 بنابر آنچه [[ابن ابی‌الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه (ابن ابی الحدید)|شرح نهج البلاغه]] نوشته است، اسیران کربلا، سوار بر مرکب‌هایی بدون جهاز، به کوفه برده شده و مردم به تماشای آنها پرداختند و در همین حال زنان کوفی از دیدن اسرا گریه می‌کرده‌اند.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۲۳۶.</ref>
-درباره زمان ورود اسرا به کوفه، گزارش صریحی در منابع تاریخی نیامده است. با این حال بنابر عبارتی از [[شیخ مفید]]، می‌توان ورود اسرای کربلا به کوفه را ۱۲ محرم دانست.<ref>شیخ مفید، ارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۴.</ref>
+گفته شده درباره زمان ورود اسرا به کوفه، گزارش صریحی در منابع کهن نیامده است؛<ref>گروهی از تاریخ‌پژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۳۹.</ref> اما بنابر عبارتی از [[شیخ مفید]]،<ref>شیخ مفید، ارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۴.</ref> می‌توان ورود اسرای کربلا به کوفه را [[۱۲ محرم|دوازدهم محرم]] دانست.<ref>گروهی از تاریخ‌پژوهان، تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهداء، ۱۳۹۱ش، ج۲، ص۳۹.</ref>
-ماموران عمر سعد، پس از گذر دادن اسیران از کوچه‌های [[کوفه]]، آنان را وارد قصر [[عبیدالله بن زیاد]] کردند. گفتگوهای تندی بین [[حضرت زینب]] و عبیدالله گزارش شده است.<ref>مفید، ارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۵-۱۱۶؛ طبری، تاریخ، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص.۴۵۷.</ref> جمله معروف «مارأیت الا جمیلا؛ جز زیبایی چیزی ندیدم» از حضرت زینب(س) مربوط به همین مجلس است. همچنین عبیدالله دستور کشتن امام سجاد(ع) را صادر کرد، اما پس از اعتراض حضرت زینب(س) و نیز سخنان تند امام سجاد(ع)، ابن زیاد از کشتن وی صرف‌نظر کرد.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۲۳، خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۳۶۷ق، ج۲، ص۴۳.</ref>
+ماموران عمر سعد، پس از گذر دادن اسیران از کوچه‌های کوفه، آنان را وارد قصر [[عبیدالله بن زیاد]] کردند. گفتگوهای تندی بین [[حضرت زینب]] و عبیدالله گزارش شده است.<ref>نگاه کنید به: مفید، ارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۵-۱۱۶؛ طبری، تاریخ، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص.۴۵۷.</ref> جمله معروف «ما رَأیْتُ اِلّا جَمیلاً؛ جز زیبایی چیزی ندیدم» از حضرت زینب(س) مربوط به همین مجلس است. همچنین عبیدالله دستور کشتن امام سجاد(ع) را صادر کرد، اما پس از اعتراض حضرت زینب(س) و نیز سخنان تند امام سجاد(ع)، ابن زیاد از کشتن وی صرف‌نظر کرد.<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۲۳، خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۳۶۷ق، ج۲، ص۴۳.</ref>
 {{zoom
 |image=مسیر اسیران کربلا.jpg
@@ خط ۴۸: / خط ۴۸: @@
 در روایاتی منسوب به امام سجاد(ع)، شیوه رفتار مأموران ابن زیاد این‌گونه نقل شده است: علی بن حسین(ع) را بر شتری لاغر و لَنگ که جهاز آن چوبی و بدون زیرانداز بوده، سوار کرده‌اند؛ در حالی‌که سر [[امام حسین(ع)]] بر نیزه، زنان پشت سر و نیزه‌ها گرداگرد آنها بودند. اگر اشکی از چشم یکی از آنها جاری می‌شد، با نیزه بر سرش می‌زدند تا زمانی که وارد شام شدند.<ref>سید بن طاووس، الاقبال، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۸۹.</ref>
 == حضور اسرا در شام==
 درباره رخدادهای ورود اسرا به شام، چگونگی برخورد با آنها، محل اقامت و خطبه‌خوانی برخی از اسیران، گزارش‌هایی در منابع تاریخی وجود دارد. بنا بر این گزارش‌ها، ورود سرهای شهیدان به شام در روز [[۱ صفر|اول صفر]] بوده‌ است.<ref>ابوریحان بیرونی، آثار الباقیة، ۱۳۸۶ش، ص۵۲۷.</ref> در این روز اسیران را از دروازه «توما» یا «[[باب الساعات|ساعات]]» وارد شهر کرده و بنا به نقل [[سهل بن سعد ساعدی|سهل بن سعد]]، شهر را به دستور یزید، آذین‌بندی بی نظیری کرده بودند.{{یادداشت| فصارت بحيث لم تر عين مثلها}} <ref>شیخ صدوق، امالی، ۱۴۱۷ق، مجلس ۳۱، ص۲۳۰.</ref>و پانصد هزار نفر از مردم در حالی  که جامه نو پوشیده ودف وطبل وبوق ودهل می‌زدند به تماشای اسیران آمده بودند.<ref>شعرانی، دمع السجوم، ترجمه نفس المهموم محدث قمی،۱۳۷۴ق، ص۲۴۲.</ref> براساس گزارش برخی منابع سه روز اسیران اهلبیت(ع) را بیرون شهر و پشت دروازه نگاه داشتند تا شهر را آذین ببندند. <ref>القمي، الشيخ عباس، نفس المهموم في مصيبة سيدنا الحسين المظلوم، ج۱۷ ص۳۹۴.</ref> {{یادداشت|أوقفوا أهل البيت (عليهم السلام) على باب الشام ثلاثة أيام حتى يزينوا البلدة }}