کاربر ناشناس
جزیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Naqavi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Naqavi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==مقدار جزیه== | ==مقدار جزیه== | ||
فقهای شیعه و برخی از فقهای اهل سنّت با تمسك به احادیث،<ref>رجوع کنید به كلینی، ج3، ص566؛ زین، ص 231</ref> تعیین مقدار جزیه را بر عهده حاكم و ولی امر گذاشته‌اند.<ref>رجوع کنید به ابوعبید، ص51؛ مفید، ص272؛ ماوردی، ص228؛ طوسی، 1407ـ1417، ج 5، ص 545؛ خوئی، ج 1، ص 392</ref> شافعیان حداقل جزیه را یك دینار و بیشتر مالكیان حداكثر آن را چهار دینار دانسته‌اند.<ref>طوسی، 1407ـ1417، همانجا؛ ابن‌قیم جوزیه، قسم 1، ص 26؛ رحاحله، ص 56</ref> حنفیان مقدار جزیه را، با توجه به توانایی مالی افراد، متفاوت دانسته و جزیه را برای سه طبقه(فقیر، متوسط و غنی) معین كرده‌اند.<ref>رجوع کنید به ابویوسف قاضی، ص 122؛ مَرغینانی، ج 2، ص 159؛ ابن‌قیم جوزیه، همانجا</ref> | فقهای شیعه و برخی از فقهای اهل سنّت با تمسك به احادیث،<ref>رجوع کنید به كلینی، ج3، ص566؛ زین، ص 231</ref> تعیین مقدار جزیه را بر عهده حاكم و ولی امر گذاشته‌اند.<ref>رجوع کنید به ابوعبید، ص51؛ مفید، ص272؛ ماوردی، ص228؛ طوسی، 1407ـ1417، ج 5، ص 545؛ خوئی، ج 1، ص 392</ref> شافعیان حداقل جزیه را یك دینار و بیشتر مالكیان حداكثر آن را چهار دینار دانسته‌اند.<ref>طوسی، 1407ـ1417، همانجا؛ ابن‌قیم جوزیه، قسم 1، ص 26؛ رحاحله، ص 56</ref> حنفیان مقدار جزیه را، با توجه به توانایی مالی افراد، متفاوت دانسته و جزیه را برای سه طبقه(فقیر، متوسط و غنی) معین كرده‌اند.<ref>رجوع کنید به ابویوسف قاضی، ص 122؛ مَرغینانی، ج 2، ص 159؛ ابن‌قیم جوزیه، همانجا</ref> | ||
==مصارف جزیه== | |||
بنا بر احادیث،<ref>رجوع کنید به كلینی، ج 3، ص 568</ref> در جواز مصرف جزیه برای مجاهدان تردیدی نیست، لذا بعضی فقها آن را در حكم غنیمت می‌دانند؛<ref>برای نمونه رجوع کنید به طوسی، 1387، ج 2، ص 50؛ نجفی، ج 21، ص 262</ref> اما، برخی دیگر، با اینكه آن را فَیء دانسته‌اند،<ref>رجوع کنید به ابویوسف قاضی، ص124؛ ابن‌قیم جوزیه، قسم1، ص 82</ref> به حاكم اختیار داده‌اند كه آن را در صورت نیاز یا صلاحدید به مجاهدان اختصاص دهد.<ref>رجوع کنید به منتظری، ج 3، ص 464</ref> بنا بر قولی دیگر، جزیه همچون مالیاتهای دیگر باید در راه مصالح مسلمانان هزینه شود.<ref>رجوع کنید به مفید، ص 279؛ سَلاّر دیلمی، ص 143؛ طوسی، 1407ـ1417، ج 5، ص 545 -546؛ ابوالبركات، ج 2، ص 19</ref> برخی نیز جزیه را در حكم صدقه دانسته‌اند.<ref>برای نمونه رجوع کنید به ابن‌قیم جوزیه، قسم1، ص82</ref> ضامن شدن مسلمان برای جزیه ذمی جایز نیست، اما ذمی می‌تواند ضامن جزیه دیگری‌شود.<ref>رجوع کنید به همان،قسم1، ص88 -89</ref> | |||
==جزیه در نگاه مستشرقان== | ==جزیه در نگاه مستشرقان== | ||
برخی مستشرقان،<ref>رجوع کنید به ولهاوزن، ص 276؛ كرمر ، ص 188</ref> جزیه و خراج را مترادف یكدیگر و به معنای باجی دانسته‌اند كه از زمین یا به طور سرانه از غیر مسلمانان گرفته می‌شده است. به نظر لئونه كائتانی، آرای فقهی در باره جزیه و خراج، هیچ پشتوانه تاریخی از صدر اسلام و احادیث ندارند.<ref>رجوع کنید به دنت، ص 35، قس ص 42</ref> به گفته وی حتّی،<ref>رجوع کنید به دنت، ص 171</ref> تقسیم سرزمینهای اسلامی به مفتوح العَنْوَه(سرزمینهایی كه با قهر و غلبه فتح شوند) و مفتوح به صلح(سرزمینهایی كه به موجب پیمان صلح، حكومت اسلام را بپذیرند) و آثار مترتب بر هر یك، از جمله تفكیك میان جزیه و خراج، بعدها حاصل شده است.<ref>رجوع کنید به دنت، ص 171</ref> | برخی مستشرقان،<ref>رجوع کنید به ولهاوزن، ص 276؛ كرمر ، ص 188</ref> جزیه و خراج را مترادف یكدیگر و به معنای باجی دانسته‌اند كه از زمین یا به طور سرانه از غیر مسلمانان گرفته می‌شده است. به نظر لئونه كائتانی، آرای فقهی در باره جزیه و خراج، هیچ پشتوانه تاریخی از صدر اسلام و احادیث ندارند.<ref>رجوع کنید به دنت، ص 35، قس ص 42</ref> به گفته وی حتّی،<ref>رجوع کنید به دنت، ص 171</ref> تقسیم سرزمینهای اسلامی به مفتوح العَنْوَه(سرزمینهایی كه با قهر و غلبه فتح شوند) و مفتوح به صلح(سرزمینهایی كه به موجب پیمان صلح، حكومت اسلام را بپذیرند) و آثار مترتب بر هر یك، از جمله تفكیك میان جزیه و خراج، بعدها حاصل شده است.<ref>رجوع کنید به دنت، ص 171</ref> | ||