حلم: تفاوت میان نسخه‌ها

==در لغت و اصطلاح==

واژه حلم، مصدری عربی از ریشه «ح ل م»، و معادل بردباری در زبان فارسی است.<ref> ابن فارس، ذیل واژه؛ بیهقی، ج ۱، ص ۳۴۰.</ref> صفت مشبهه آن حلیم است. منابع لغت، حلم را علاوه بر بردباری، به درنگ و تأمل، تأخیر در کیفر خطاکار، خویشتنداری از هیجان [[غضب]] و همچنین به [[عقل]] معنا کرده‌اند<ref>رجوع کنید به خلیل بن احمد، ذیل واژه؛ ابن فارس، دیل واژه؛ عسکری، ص ۱۹۹ و ۲۰۰؛ راغب اصفهانی، ۱۳۳۲ش، ذیل واژه.</ref> و سبک‌سری، سبک‌مغزی (طَیش) و سَفَه (بی‌خردی) را مفهوم مخالف آن دانسته‌اند<ref>رجوع کنید به ابن فارس؛ عسکری، ص ۱۹۹ و ۲۰۰؛ ابن منظور، ذیل واژه.</ref> عقل از معانی حقیقی حلم نیست، اما چون یکی از اسباب بروز حلم است، مجازاً حلم را عقل معنا کرده‌اند.<ref>رجوع کنید به راغب اصفهانی، ۱۳۳۲ش، ذیل واژه؛ زبیدی، ذیل واژه</ref>