فاطمه بنت اسد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فاطمه بنت اسد''' (۵۵ سال قبل هجرت ـ ۴ق)، مادر [[امام علی(ع)]]، همسر [[ابوطالب]] و از زنانی که جزو [[اصحاب]] [[پیامبر(ص)]] به شمار می‌روند.<ref>مجلسی، ج ۳۵، ص۱۸۱</ref> او، یازدهمین فردی (و در میان زنان، دومین زن) است که [[مسلمان]] شد و اولین زنی که با [[پیامبر اکرم]] (ص) [[بیعت]] کرد. از پیامبر(ص) سخنانی درباره فاطمه بنت اسد نقل شده که نشان از جایگاه ویژه‌ او نزد آن حضرت دارد. مقبره فاطمه بنت اسد در [[قبرستان بقیع]] [[مدینه]] است.

از آنجا که [[پیامبر اسلام]] در کودکی، پدر، مادر و جدش را از دست داد، از ۸ سالگی تحت سرپرستی عمویش [[ابوطالب]] درآمد.<ref> شهیدی، تاریخ تحلیلی اسلام، ص ۳۷-۳۸.</ref> فاطمه بنت اسد به عنوان همسر ابوطالب در سرپرستی [[محمد|رسول خدا(ص)]] شریک بود. مهربانی فاطمه بنت اسد نسبت به پیامبر(ص) چنان بود که پس از درگذشت وی، پیامبر(ص) فرمود: «امروز مادرم وفات کرد.» و او را در پیراهن خویش کفن کرد و در قبرش فرود آمد و در [[لحد]] او خوابید، و چون به او گفتند:‌«ای رسول خدا! برای فاطمه سخت بی‌تاب گشته‌ای!» گفت: «او به‌راستی مادرم بود، چه کودکان خود را گرسنه می‌داشت و مرا سیر می‌کرد، و آنان را گردآلود می‌گذاشت، و مرا شسته و آراسته می‌داشت، راستی که مادرم بود».<ref>ترجمه تاریخ یعقوبی، صص ۳۶۸-۳۶۹؛ به نقل آیتی، تاریخ پیامبر اسلام، ص۴۹.</ref>نیز نقل است که فرمود: «پس از ابوطالب، کسی چون فاطمه به من نیکی نکرد.»<ref>ابن عبدالبر، ج۴،ص:۱۸۹۱.</ref>

بنابر برخی روایات، فاطمه تنها زنی بوده است که در کعبه زایمان کرده است. به نقل منابع، وقتی هنگام زایمان [[امام علی (ع)]] فرارسید، فاطمه در کنار [[کعبه]] از خدا خواست ولادت نوزادش بر او آسان گردد.<ref>کلینی، ج ۳، ص۳۰۱.</ref> سپس دیوار کعبه شکافت و او به درون کعبه رفت. پس از سه روز ماندن در کعبه، و در روز چهارم یعنی ''[[سیزده رجب]]'' سی سال پس از [[عام الفیل]]، در حالی که فرزندش [[امام علی(ع)|علی(ع)]] را در آغوش داشت، از [[کعبه]] بیرون آمد.<ref>امینی، ج ۶، ص۲۱ ـ ۲۳.</ref>

گفته شده فاطمه بنت اسد در [[سال چهارم هجری]] و در [[مدینه]] از دنیا رفت؛<ref>ابن جوزی، تذکرة الخواص، ص۶.</ref> اما بنابر آنچه درباره بیعت او با پیامبر(ص) آمد، او تا واقعه [[فتح مکه]] زنده و اولین زنی بوده که با [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] [[بیعت]] کرده است.<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج ۱، ص۱۴.</ref> تاریخ فتح مکه را ۸ هجری بیان کرده‌اند.<ref>ابن‌اثیر، ج ۲، الکامل فی التاریخ، ص ۲۳۹-۲۴۴.</ref>

رسول خدا(ص) با پیراهن خودش او را [[کفن]] کرد<ref>المتقی هندی، ج۶، ص۲۲۸.</ref> و فرمود: «[[جبرئیل]] به من خبر داد که او اهل [[بهشت]] است و خداوند به هفتاد هزار [[فرشته]] امر کرده که بر او [[دعا]] بخوانند.»<ref>حاکم نیشابوری، ج ۳، ص۱۰۸</ref> سپس بر بدن فاطمه [[نماز میت]] خواند. پیامبر (ص) در [[تشییع جنازه]] او شرکت کرد تا به قبرش در [[قبرستان بقیع]] رسید.<ref>اسکداری، ص۹۴.</ref> پیامبر (ص) داخل قبر شد و در آن دراز کشید، آن‏گاه برخاست و جنازه را با دست خود گرفت و درون قبر گذاشت.<ref>ابن شبه، ج۱، ص۱۲۴.</ref>

*ابن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، ''تذکرة الخواص''، مکتبه الثقافه الدینیه، قاهره.

*ابن شبه نمیری، ''تاریخ المدینه''، تحقیق فهیم محمد شلتوت، دارالفکر، قم.

*ابن صباغ مالکی، ''الفصول المهمّه''، دارالحدیث، قم.

*ابن عبدالبر، أبو عمر يوسف بن عبد الله بن محمد، ''الاستيعاب فى معرفة الأصحاب''، تحقيق على محمد البجاوى، بيروت، دار الجيل، ط الأولى، ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

*اسکداری، ''ترغیب اهل المودة و الوفاء'' تحقیق عادل ابوالمنعم ابوالعباس، مکتبة الثقافة، مدینه منوره.

*امینی، ''الغدیر''، دارالکتاب العربی، بیروت.

*حاکم نیشابوری، ''المستدر ک علی الصحیحین''، تصحیح عبدالسلام بن محمد علّوش، دارالمعرفه، بیروت.

*طباطبایی، محمد حسین، ''المیزان فی تفسیر القرآن''، قم، اسماعیلیان، ۱۳۷۱.

*کلینی، ''کافی''، تصحیح علی اکبر غفاری، دارالکتب الاسلامیه، تهران.

*مجلسی، ''بحارالانوار''، الوفاء، بیروت.

*متقی الهندی، ''کنزالعمال''، الرساله، بیروت.

*یعقوبی، ''تاریخ یعقوبی''، دار صادر، بیروت.