المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

*'''تفسیر قرآن به قرآن:''' سبک تفسیر المیزان، تفسیر قرآن به قرآن است. به نظر برخی گر چه این روش قبلا نیز وجود داشته است امّا موارد استفاده از آن اندک بوده است. حال اینکه بناى تفسیر المیزان بر این است كه در هر آیه این روش پیاده شود.<ref>استادى، آشنايى با تفاسير، ۱۳۸۳ش، ص۲۲۸</ref>دیدگاه علامه این است که هر چند برای فهم قرآن استفاده از مباحث علمی و فلسفی و مانند آن کار نادرستی نیست  ولی بر این باور است که برای فهم حقایق قرآن دو روش وجود دارد یکى اینکه ما در مسئله اى که قرآن متعرض آن است ، بحثى علمى ، و یا فلسفى را آغاز کنیم ، و هم‌چنان دنبال کنیم ، تا حق مطلب برایمان روشن و ثابت شود، آنوقت بگوئیم : آیه هم همین را می‌گوید، این روش هر چند که مورد پسند بحث‌هاى علمى و نظرى است ، ولی قرآن آن را نمى پسندد( روح این روش در واقع همان تحمیل کردن چیزی بر قرآن از خارج قرآن است.) روش دوم اینکه براى فهم آن مسئله ، و تشخیص مقصود هر آیه ، از نظائر آن آیه کمک گرفته  و منظور آیه  را بدست آوریم ، (آنگاه اگر بگوئیم علم هم همین را مى گوید عیبى ندارد)، و این روشى است که میتوان آن‌ را تفسیر خواند، خود قرآن آن را مى پسندد، چون قرآن خود را تبیان کل شئ و روشنگر هر چیزی می‌‌‌داند، آن‌وقت چگونه ممکن است که  روشنگر خودش نباشد. <ref>موسوی همدانی، محمدباقر، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۸.</ref> فرق است بین اینکه یک دانشمند، وقتى پیرامون آیه اى از آیات فکر و بحث مى کند، با خود بگوید: ببینم قرآن چه می‌گوید؟ یا آنکه بگوید این آیه را به چه معنائى حمل کنیم ، اولى که می‌خواهد بفهمد آیه قرآن چه می‌گوید، باید تمامى معلومات و نظریه هاى علمى خود را موقتاً فراموش کند، و به هیچ نظریه علمى تکیه نکند، ولى دومى نظریات خود را در مسئله دخالت داده ، و بلکه بر اساس آن نظریه ها بحث را شروع مى کند، و معلوم است که این نوع بحث ، بحث از معناى خود آیه نیست. <ref>موسوی همدانی، محمدباقر، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۰.</ref>{{یادداشت|ففرق بين ان يقول الباحث عن معنى آية من الآيات : ما ذا يقول القرآن ؟ أو يقول : ما ذا يجب ان نحمل عليه الآية ؟ }}