فضیل بن عیاض: تفاوت میان نسخه‌ها

| شناخته شده برای = محدث

'''فضیل بن عیاض'''، عارف و زاهد مشهور و از رجال صوفیه. وی از شاگردان [[امام صادق]](ع) بود و از ایشان روایاتی نقل کرده است. اغلب عالمان رجالی [[شیعه]] او را از [[اهل سنت |اهل سنت]] می‌دانند و در عین حال وی را از راویان موثق به شمار می‎آورند. وی در ابتدا راهزن بود ولی در پی حادثه‌ای [[توبه]] کرد.

فضیل بن عیاض بن مسعود بن بشر تمیمی یربوعی، در ناحیه [[مرو]] [[خراسان]] و در روستایی به نام فُندِین به دنیا آمده است. کنیه‌اش ابو علی و اصالتا او را از اهل [[کوفه]] می‌دانند.<ref>سلمی، طبقات الصوفیه، ص۷.</ref>

وی در ابتدا در محلی بین ابی‌ورد و سرخس به راهزنی مشغول بود.<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج ۴، ص۴۷.</ref> وی در پی واقعه‌ای توبه کرد و به عبادت و [[زهد |زهد]] مشغول شد.

روایت‎های مشهور تاریخی درباره داستان توبه فضیل گفته‌اند: شبی وی به نیت یک زن از دیوار خانه‌ای بالا رفته بود، صدای کسی را شنید که مشغول خواندن [[قرآن]] و این آیه بود: «أَ لَمْ یأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللّهِ...»، (آيا براى كسانى كه ايمان آورده‏‌اند هنگام آن نرسيده كه دلهايشان به ياد خدا  نرم [و فروتن‏] گردد.) فضیل با شنیدن این کلام دگرگون شد و فریاد برآورد: «یا رب قد آن»: (پروردگارا، اکنون زمانش رسیده است).

وی در پی این حادثه به گوشه‌ای رفته و زهد اختیار کرد.<ref>ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج ۴، ص۴۷.</ref>