توبه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مراتب توبه
جز (←مراتب توبه) |
جز (←مراتب توبه) |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
برخی میان توبه و انابه فرق گذاشته و حقیقت «توبه» را رجوع از احکام و تبعات طبیعت به سوی احکام روحانیت و فطرت و حقیقت «انابه» را رجوع از [[فطرت]] و روحانیت به سوی [[خدا]]، و سفر کردن و مهاجرت نمودن از بیت نفس به سوی سر منزل مقصود دانسته‌اند و براین اساس منزل توبه را مقدم بر منزل انابه قرا داده‌اند.<ref>http://www.imam-khomeini.ir/fa/c78_65836/کتاب/شرح_چهل_حدیث_اربعین_حدیث_/فصل_در_بیان_درجات_صبر_اهل_معرفت | برخی میان توبه و انابه فرق گذاشته و حقیقت «توبه» را رجوع از احکام و تبعات طبیعت به سوی احکام روحانیت و فطرت و حقیقت «انابه» را رجوع از [[فطرت]] و روحانیت به سوی [[خدا]]، و سفر کردن و مهاجرت نمودن از بیت نفس به سوی سر منزل مقصود دانسته‌اند و براین اساس منزل توبه را مقدم بر منزل انابه قرا داده‌اند.<ref>http://www.imam-khomeini.ir/fa/c78_65836/کتاب/شرح_چهل_حدیث_اربعین_حدیث_/فصل_در_بیان_درجات_صبر_اهل_معرفت | ||
</ref> | </ref> | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = امام علی(ع) به كسى كه در محضر او «أستغفر اللّه» گفت، فرمود:{{سخ}}مادر بر تو بباید گریست می‌دانى استغفار چیست؟ استغفار درجت بلند رتبگان است و شش معنى براى آن است: ''نخست'' پشيمانى بر آنچه گذشت، و ''دوم'' عزم بر ترک بازگشت، و ''سوم'' آن که حقوق مردم را به آنان بپردازى چنانکه خدا را پاک ديدار کنى و خود را از گناه تهى سازى، و ''چهارم'' این که حقّ هر واجبى را که ضایع ساخته‌اى ادا سازى و ''پنجم'' این که گوشتى را که از حرام روییده است، با اندوه‌ها آب کنى چندان که پوست به استخوان چسبد و میان آن دو، گوشتى تازه روید، و ''ششم'' آن که درد طاعت را به تن بچشانى، چنانکه شيرینى معصیت را بدان چشاندى، آن گاه أستغفر اللّه گفتن توانى. | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = امام علی(ع) به كسى كه در محضر او «أستغفر اللّه» گفت، فرمود:{{سخ}}مادر بر تو بباید گریست می‌دانى [[استغفار]] چیست؟ استغفار درجت بلند رتبگان است و شش معنى براى آن است: ''نخست'' پشيمانى بر آنچه گذشت، و ''دوم'' عزم بر ترک بازگشت، و ''سوم'' آن که حقوق مردم را به آنان بپردازى چنانکه خدا را پاک ديدار کنى و خود را از گناه تهى سازى، و ''چهارم'' این که حقّ هر واجبى را که ضایع ساخته‌اى ادا سازى و ''پنجم'' این که گوشتى را که از حرام روییده است، با اندوه‌ها آب کنى چندان که پوست به استخوان چسبد و میان آن دو، گوشتى تازه روید، و ''ششم'' آن که درد طاعت را به تن بچشانى، چنانکه شيرینى معصیت را بدان چشاندى، آن گاه أستغفر اللّه گفتن توانى. | ||
|تاریخ بایگانی| منبع = [[نهج البلاغه]]، ترجمه سید جعفر شهیدی، حکمت ۴۱۷| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | |تاریخ بایگانی| منبع = [[نهج البلاغه]]، ترجمه سید جعفر شهیدی، حکمت ۴۱۷| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||