قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

'''قرآن''' کلام خدا و کتاب آسمانی [[مسلمانان]] است که به وسیله [[جبرئیل]] به [[حضرت محمد(ص)]]، [[وحی]] شد. مسلمانان محتوا و الفاظ قرآن را نازل‌شده از سوی [[خداوند]] می‌دانند؛ همچنین معتقدند قرآن، [[معجزه]] و نشانه [[پیامبری]] حضرت محمد(ص) و آخرین کتاب آسمانی است. این کتاب بر معجزه‌بودن خود تأکید کرده و دلیل [[اعجاز قرآن|اعجازش]] را آن دانسته است که کسی نمی‌تواند مانندی برای آن بیاورد.

نخستین آیات قرآن ابتدا در [[غار حراء]]، واقع در [[کوه نور]] به پیامبر اسلام، [[وحی]] شد. دیدگاه مشهور این است که [[آیات]] آن، هم از طریق [[فرشته وحی]] و هم بدون واسطه و به صورت مستقیم، بر پیامبر نازل می‌شده است. به باور بیشتر مسلمانان، [[نزول قرآن]] به صورت تدریجی صورت گرفته است؛ اما برخی بر این باورند که علاوه بر [[نزول تدریجی]] آیات، آنچه قرار بوده است در یک سال بر [[پیامبر(ص)]] نازل شود، در [[شب قدر]] هم یک‌جا بر او نازل می‌شده است.

آیات قرآن در زمان پیامبر(ص) به صورت پراکنده بر روی پوست حیوانات، چوب درخت خرما، کاغذ و پارچه نوشته می‌‌شد. پس از رحلت پیامبر(ص)، آیات و سوره‌های قرآن‌ توسط [[اصحاب]] جمع‌آوری شد؛ اما نسخه‌های بسیاری تدوین شد که در ترتیب [[سوره|سوره‌ها]] و قرائت، با هم متفاوت بودند. به دستور [[عثمان]] نسخه واحدی از قرآن تهیه شد و دیگر نسخه‌های موجود را از بین بردند. [[شیعیان]] به پیروی از [[امامان شیعه|امامان]] خود، این نسخه را درست و کامل می‌دانند.

قرآن، فرقان، الکتاب و [[مصحف|مُصحَف]] از مشهورترین نام‌های قرآن است. قرآن ۱۱۴ سوره و بیش از ۶۰۰۰ [[آیه]] دارد و به ۳۰ [[جزء]] و ۱۲۰ [[حزب]] تقسیم شده است. در  قرآن، از موضوعاتی چون [[توحید]]، [[معاد]]، [[غزوات]] پیامبر اسلام(ص)، داستان‌های [[انبیاء]]، اعمال شرعی [[دین اسلام]]، فضایل و رذایل [[اخلاق|اخلاقی]] و مبارزه با [[شرک]] و [[نفاق]]، سخن به میان آمده است.

تا قرن چهارم قمری، قرائت‌های گوناگونی از قرآن، میان مسلمانان، رواج داشته است. وجود نسخه‌های متفاوت از آن در میان مسلمانان، ابتدایی‌بودن خط عربی، وجود لهجه‌های مختلف و اِعمال سلیقه قاریان، از عوامل اختلاف قرائت بوده است. در این قرن، [[قرائتهای هفتگانه|هفت قرائت]] از میان قرائت‌ها برگزیده شد. قرائت شایع از قرآن در میان مسلمانان، قرائت [[عاصم]] با روایت [[حفص بن سلیمان بن مغیره اسدی|حفص]] است.

قرآن منشأ پیدایش دانش‌های فراوانی میان مسلمانان شده است. [[تفسیر]] و [[علوم قرآنی]] چون تاریخ قرآن، علم لغات قرآن، علم اِعراب  و بلاغت قرآن، [[قصص القرآن]] و [[اعجاز القرآن]] از این دانش‌ها است.

قرآن جایگاه ویژه‌ای در آیین‌ها و هنر مسلمانان داشته است. [[ختم قرآن]]، [[قرآن به سر گرفتن]] و [[قرائت قرآن]] در مراسم [[ازدواج]]، از آن جمله است. بیشترین نمود قرآن در هنر، در خوش‌نویسی، تذهیب، تجلید(جلدکردن)، ادبیات و معماری بوده است.