confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۸۰
ویرایش
فرقه حسینیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیز کاری
جز (ویکی سازی) |
جز (تمیز کاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{دیگر کاربردها|حسینیه}} | {{دیگر کاربردها|حسینیه}} | ||
'''حسینیه'''، یکی از فرقه‌های [[زیدیه]] قائل به [[رجعت]] '''حسین بن قاسم عِیانی''' (یکی از امامان زیدیه [[یمن]])هستند. در تاریخ زیدیه درباره [[مهدی]] | '''حسینیه'''، یکی از فرقه‌های [[زیدیه]] قائل به [[رجعت]] '''حسین بن قاسم عِیانی''' (یکی از امامان زیدیه [[یمن]])هستند. در تاریخ زیدیه درباره [[مهدی موعود]] و ظهور [[مدعیان مهدویت]] بحث‌های جدّی وجود دارد که یکی از مهم‌ترین این موارد، ادعای مهدویت حسین بن قاسم عیانی در آغاز قرن پنجم است که به پیدایی فرقه حسینیه انجامید. | ||
[[حسین بن قاسم عیانی]] پس از مرگ پدرش، جانشین او و عهده‌دار امامت زیدیان یمن شد و در [[سال ۴۰۴ هجری قمری]] در میدان نبرد به قتل رسید. ولی گروهی از پیروان او مرگش را نپذیرفتند و مدعی شدند که او همان مهدی موعودی است که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام | [[حسین بن قاسم عیانی]] پس از مرگ پدرش، جانشین او و عهده‌دار امامت زیدیان یمن شد و در [[سال ۴۰۴ هجری قمری]] در میدان نبرد به قتل رسید. ولی گروهی از پیروان او مرگش را نپذیرفتند و مدعی شدند که او همان مهدی موعودی است که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] [[ظهور]]ش را وعده فرموده و پس از یک دوره [[غیبت امام زمان (عج)|غیبت]]، برای اقامه [[عدالت]] بازخواهد گشت. | ||
اعتقاد به [[علم غیب]]، دریافت [[وحی]] و انجام دادن کارهای خارق العاده در مورد حسین بن قاسم و باورهای شگفت‌انگیزی همچون برتری وی بر همه [[پیامبر|پیامبران]] و از جمله پیامبر اسلام (ص) و ترجیح سخن او بر همه کتاب‌های آسمانی و از جمله [[قرآن]]، از دیگر عقاید این فرقه است. | اعتقاد به [[علم غیب]]، دریافت [[وحی]] و انجام دادن کارهای خارق العاده در مورد حسین بن قاسم و باورهای شگفت‌انگیزی همچون برتری وی بر همه [[پیامبر|پیامبران]] و از جمله پیامبر اسلام (ص) و ترجیح سخن او بر همه کتاب‌های آسمانی و از جمله [[قرآن]]، از دیگر عقاید این فرقه است. | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
قاسم بن علی عیانی المنصورباللّه در بخش‌هایی از کتاب التنبیه و الدلائل<ref>التنبیه و الدلائل، ج ۱، ص۸۶ـ۹۷.</ref> به همین موضوع پرداخته و از شایستگی خود و حتی نیای اعلایش (محمدبن قاسم بن ابراهیم) برای امامت زیدیه، در مقابل دعاوی اشراف هادوی دفاع کرده است. | قاسم بن علی عیانی المنصورباللّه در بخش‌هایی از کتاب التنبیه و الدلائل<ref>التنبیه و الدلائل، ج ۱، ص۸۶ـ۹۷.</ref> به همین موضوع پرداخته و از شایستگی خود و حتی نیای اعلایش (محمدبن قاسم بن ابراهیم) برای امامت زیدیه، در مقابل دعاوی اشراف هادوی دفاع کرده است. | ||
عیانی در پی بیماری شدیدی، در ۹ رمضان ۳۹۳ در عیان درگذشت. از میان شش پسر او، با نام‌های جعفر، یحیی، عبداللّه، علی، سلیمان و حسین،<ref>محلّی، ۱۴۲۳، ج۲، ص۱۲۰.</ref> کوچک‌ترین آنها ابوعبداللّه حسین بن قاسم، ملقب به المهدی لدین اللّه، عهده‌دار امامت زیدیه پس از او شد. | عیانی در پی بیماری شدیدی، در [[۹ رمضان]] ۳۹۳ در عیان درگذشت. از میان شش پسر او، با نام‌های جعفر، یحیی، عبداللّه، علی، سلیمان و حسین،<ref>محلّی، ۱۴۲۳، ج۲، ص۱۲۰.</ref> کوچک‌ترین آنها ابوعبداللّه حسین بن قاسم، ملقب به المهدی لدین اللّه، عهده‌دار امامت زیدیه پس از او شد. | ||
==سر سلسله حسینیه== | ==سر سلسله حسینیه== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
===امامت بر زیدیان=== | ===امامت بر زیدیان=== | ||
از فعالیت‌های حسین بن قاسم در فاصله سال‌های ۳۹۳ تا ۴۰۱ق اطلاع روشنی در دست نیست و بیشتر اطلاعاتی که از دوران امامت او به ما رسیده، مربوط به سال‌های ۴۰۱ تا ۴۰۴ق است. هر چند که به گفته رَبَعی<ref>ربعی، ص۷۱.</ref> بر طبق سنّت زیدیه، کتابی در شرح حال حسین بن قاسم تألیف شده است. وی در این مدت، درگیر منازعات و جنگ‌های متعدد، عمدتآ با رقبای داخلی، بود.<ref>رجوع کنید به ابن ابی الرجال، ج۲، ص۱۸۸ـ۱۹۱؛ ابن قاسم، قسم ۱، ص۲۳۴ـ۲۳۸؛ ابن فند، ج۲، ص۷۱۵.</ref> | از فعالیت‌های حسین بن قاسم در فاصله سال‌های ۳۹۳ تا ۴۰۱ق اطلاع روشنی در دست نیست و بیشتر اطلاعاتی که از دوران امامت او به ما رسیده، مربوط به سال‌های ۴۰۱ تا ۴۰۴ق است. هر چند که به گفته رَبَعی<ref>ربعی، ص۷۱.</ref> بر طبق سنّت زیدیه، کتابی در شرح حال حسین بن قاسم تألیف شده است. وی در این مدت، درگیر منازعات و جنگ‌های متعدد، عمدتآ با رقبای داخلی، بود.<ref>رجوع کنید به ابن ابی الرجال، ج۲، ص۱۸۸ـ۱۹۱؛ ابن قاسم، قسم ۱، ص۲۳۴ـ۲۳۸؛ ابن فند، ج۲، ص۷۱۵.</ref> | ||
===رقبا=== | ===رقبا=== | ||
از جمله رقبای داخلی او این اشخاص بودند:<ref>رجوع کنید به ابن ابی الرجال، ج۴، ص۷۸ـ۸۵.</ref> | از جمله رقبای داخلی او این اشخاص بودند:<ref>رجوع کنید به ابن ابی الرجال، ج۴، ص۷۸ـ۸۵.</ref> | ||