confirmed، protected، templateeditor
۱٬۸۶۳
ویرایش
(اصلاح شیوه نامه ارجاع و منابع پایانی) |
|||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
* اذان به عنوان مقدمه نماز: پیش از شروع [[نماز]]، [[مستحب]] است اذان و [[اقامه]] گفته شود. | * اذان به عنوان مقدمه نماز: پیش از شروع [[نماز]]، [[مستحب]] است اذان و [[اقامه]] گفته شود. | ||
* اذان برای غیر نماز: بانگ بیوقت اذان، به عنوان نمونهای شاخص از شعائر اسلامی، نشانگر وقوع رخدادی مهم یا امری خاص است که نیاز به آگاه کردن مردم و گردهمآوری آنان داشته باشد؛ از جمله درگذشت شخصی سرشناس، یا دادخواهی یا آتشسوزی.<ref>نگاه کنید به: نظام الملک، سیاست نامه، ص۶۶ به بعد؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، قاهره، ج۱، ص۳۲۵.</ref> | * اذان برای غیر نماز: بانگ بیوقت اذان، به عنوان نمونهای شاخص از شعائر اسلامی، نشانگر وقوع رخدادی مهم یا امری خاص است که نیاز به آگاه کردن مردم و گردهمآوری آنان داشته باشد؛ از جمله درگذشت شخصی سرشناس، یا دادخواهی یا آتشسوزی.<ref>نگاه کنید به: نظام الملک، سیاست نامه، ص۶۶ به بعد؛ جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعه، قاهره، ج۱، ص۳۲۵.</ref> | ||
* اذان برای [[تبرک]]، سنت [[پیامبر(ص)]] است که پس از تولد [[امام حسن(ع)]]، در گوش او اذان گفت.<ref>نگاه کنید به: ابن سعد ۱۲۲ـ۱۳۲، احمد ابن حنبل، ج۶، ص۹، ۳۶۱، ۳۹۲؛ ابوداوود، سجستانی، سنن ابی داوود، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۳۵۸..</ref> سنت خواندن اذان در گوش راست و [[اقامه]] در گوش چپ نوزاد، بعدها در آثار مهم روایی شیعه ترویج شده<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۲۳ـ۲۴؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۷۹ق، ج۷، ص۴۳۷ـ۴۳۶.</ref> و به صورت سنتی مرسوم نزد مردم سرزمینهای مختلف اسلامی درآمده است. | * اذان برای [[تبرک]]، سنت [[پیامبر(ص)]] است که پس از تولد [[امام حسن(ع)]]، در گوش او اذان گفت.<ref>نگاه کنید به: ابن سعد ۱۲۲ـ۱۳۲، احمد ابن حنبل، ج۶، ص۹، ۳۶۱، ۳۹۲؛ ابوداوود، سجستانی، سنن ابی داوود، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۳۵۸..</ref> سنت خواندن اذان در گوش راست و [[اقامه]] در گوش چپ نوزاد، بعدها در آثار مهم روایی شیعه ترویج شده<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۲۳ـ۲۴؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۳۷۹ق، ج۷، ص۴۳۷ـ۴۳۶.</ref> و به صورت سنتی مرسوم نزد مردم سرزمینهای مختلف اسلامی درآمده است.<ref>سلیم، «اذان و اقامه»، ص۳۸۶.</ref> | ||
==تشریع== | ==تشریع== |