فضل بن حسن طبرسی: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر مشهور در سال ۵۴۸ق در [[سبزوار]] (که حدود ۲۵ سال آخر عمر را در آنجا گذرانیده است) وفات یافته است. [[افندی اصفهانی]] و نیز [[محمد باقر خوانساری]] هر دو تصریح به [[شهادت]] طبرسی نموده‌اند، و [[حاجی نوری|حاجی نوری]] می‌نویسد: کسانی که شرح حال او را نوشته‌اند چگونگی شهادت او را ذکر نکرده‌اند، شاید وی با سمّ به شهادت رسیده و لذا شهادت او معروف نگردیده است.<ref>عابدی، ترجمه الآداب الدینیه، ص۲۰۶-۲۰۷</ref>

# [[جعفر دوریستی]]<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۶ق، ج۸، ص۳۹۸-۳۹۹</ref>

# [[شاذان بن جبرئیل قمی]]<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۶ق، ج۸، ص۳۹۹</ref>

برخی از علماء کتاب [[احتجاج طبرسی|احتجاج]] را از مصنفات وی دانسته‌اند. اما چنانکه [[ابن شهر آشوب]] در [[معالم العلماء]] تصریح کرده است، این انتساب نادرست بوده، احتجاج از آثار [[احمد بن علی بن ابی طالب طبرسی]] است.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۶ق، ج۸، ص۳۹۹-۴۰۰</ref>

از صاحب [[ریاض العلماء]] چنین نقل شده است که مشهور است طبرسی دچار سکته شد، گمان بردند که وفات یافته است. پس او را دفن کردند. طبرسی به هوش آمد و خود را در قبر دید. [[نذر]] کرد که اگر خدا او را از این بلا نجات دهد، کتابی در [[تفسیر قرآن]] تألیف کند. از قضا، شخصی [[قبر]] او را نبش کرد. هنگامی که نبش قبرکننده به درآوردن کفن‌های او مشغول شد، طبرسی دست او را گرفت. آن شخص ترسید. طبرسی قصه را برای او تعریف کرد. نبش قبر کننده او را بر دوش گرفته، به خانه رساند. طبرسی کفن خود و اموالی به نبش قبر کننده بخشید و آن شخص نیز از کار خود [[توبه]] کرد. طبرسی نیز در عمل به نذر خود کتاب [[مجمع البیان]] را تألیف کرد.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۶ق، ج۸، ص۴۰۰</ref>

  | رعایت شیوه‌نامه ارجاع = <!--ندارد، دارد-->ندارد