پرش به محتوا

بهائیت: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۹ ژوئن ۲۰۲۱
←‏انتقادات: تمیزکاری
(←‏انتقادات: تمیزکاری)
(←‏انتقادات: تمیزکاری)
خط ۳۴۳: خط ۳۴۳:
* '''خاتمیت''': از جمله انتقادات به بهائیت، خاتمیت پیامبر(ص)‌است. از نظر مسلمانان، هر ادعایی که با این اعتقاد سازگار نباشد، مردود و باطل است و هر فرقه‌ای این اصل را نپذیرد،‌ از اسلام خارج است.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۴۳.</ref> میرزا حسینعلی، خود را من یظهر الله نامید و ادعای شریعت مستقل کرد.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۴۳.</ref>
* '''خاتمیت''': از جمله انتقادات به بهائیت، خاتمیت پیامبر(ص)‌است. از نظر مسلمانان، هر ادعایی که با این اعتقاد سازگار نباشد، مردود و باطل است و هر فرقه‌ای این اصل را نپذیرد،‌ از اسلام خارج است.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۴۳.</ref> میرزا حسینعلی، خود را من یظهر الله نامید و ادعای شریعت مستقل کرد.<ref>صدری، «بهائیت»، ص۷۴۳.</ref>
* '''ادعای موعود بودن''': میرزا حسینعلی نوری، با اینکه نبوت خود را مسلم گرفته بود، خود را موعود و [[انتظار|منتظَر]] نیز می‌خواند و در عین حال روایات مربوط به [[غیبت امام زمان (عج)|غیبت]] و [[ظهور]] و امام منتظر را ضعیف و موهوم معرفی می‌کرد؛‌ در حالی که اگر این روایات ضعیف باشند، زمینه‌ای برای ادعای موعود و منتظَر بودن باقی نمی‌ماند.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۴۹ - ۵۱.</ref> افزون بر این، با توجه به روایات و گفته علما و محدثین، ویژگی‌ها و علائم و اسم و نسب موعود و منتظَر واقعی با میرزا حسینعلی منطبق نیست.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۵۶.</ref> من یظهره الله و موعود باب نیز با حسینعلی مطابقت ندارد؛ زیرا براساس اظهارات باب در کتاب بیان، نام او محمد،‌ لقبش [[قائم]] و محل ظهورش [[مسجد الحرام]] است و این شرایط هیچ‌کدام در بهاء‌الله نیست.<ref>زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران، ۱۳۸۸ش، ص۱۰۸ و ۱۰۹.</ref> همچنین براساس اظهارات علی‌محمد باب، ظهور من یظهره الله ۱۵۱۱ یا ۲۰۰۱ سال پس از ظهور باب است.<ref> نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۲۱۸.</ref>
* '''ادعای موعود بودن''': میرزا حسینعلی نوری، با اینکه نبوت خود را مسلم گرفته بود، خود را موعود و [[انتظار|منتظَر]] نیز می‌خواند و در عین حال روایات مربوط به [[غیبت امام زمان (عج)|غیبت]] و [[ظهور]] و امام منتظر را ضعیف و موهوم معرفی می‌کرد؛‌ در حالی که اگر این روایات ضعیف باشند، زمینه‌ای برای ادعای موعود و منتظَر بودن باقی نمی‌ماند.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۴۹ - ۵۱.</ref> افزون بر این، با توجه به روایات و گفته علما و محدثین، ویژگی‌ها و علائم و اسم و نسب موعود و منتظَر واقعی با میرزا حسینعلی منطبق نیست.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۵۶.</ref> من یظهره الله و موعود باب نیز با حسینعلی مطابقت ندارد؛ زیرا براساس اظهارات باب در کتاب بیان، نام او محمد،‌ لقبش [[قائم]] و محل ظهورش [[مسجد الحرام]] است و این شرایط هیچ‌کدام در بهاء‌الله نیست.<ref>زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران، ۱۳۸۸ش، ص۱۰۸ و ۱۰۹.</ref> همچنین براساس اظهارات علی‌محمد باب، ظهور من یظهره الله ۱۵۱۱ یا ۲۰۰۱ سال پس از ظهور باب است.<ref> نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۲۱۸.</ref>
* '''تناقضات''': در دین و کتاب آسمانی نباید مطالب ضد و نقیض وجود داشته باشد.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۲۰۵.</ref> اما به گفته سیدمحمدباقر نجفی نویسنده کتاب «بهائیان»، آثار بهائیت در مسائل مهم عقیدتی، متناقض است و باید برخی باورها و عقاید را با رد برخی دیگر بپذیریم و نمی‌توان همه آنها را باهم پذیرفت!<ref>نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۴۲۱.</ref> حسن مصطفوی نیز نوشته‌ها و سخنان میرزا حسینعلی را پر از تناقض و ضد و نقیض می‌داند و به برخی از آنها اشاره می‌کند.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref> برای نمونه براساس منابع مهم بهائیان، [[عدم تحریف قرآن|قرآن تحریف نشده]]، اما در عین حال معتقدند که قرآن به دلیل تحریف، توسط کتاب بیان منسوخ شد.<ref>نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۴۲۴. </ref>
* '''تناقضات''': در دین و کتاب آسمانی نباید مطالب ضد و نقیض وجود داشته باشد.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۲۰۵.</ref> اما به گفته سیدمحمدباقر نجفی نویسنده کتاب «بهائیان»، آثار بهائیت در مسائل مهم عقیدتی، متناقض است و باید برخی باورها و عقاید را با رد برخی دیگر بپذیریم و نمی‌توان همه آنها را باهم پذیرفت.<ref>نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۴۲۱.</ref> حسن مصطفوی نیز نوشته‌ها و سخنان میرزا حسینعلی را پر از تناقض و ضد و نقیض می‌داند و به برخی از آنها اشاره می‌کند.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۱، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref> برای نمونه براساس منابع مهم بهائیان، [[عدم تحریف قرآن|قرآن تحریف نشده]]، اما در عین حال معتقدند که قرآن به دلیل تحریف، توسط کتاب بیان منسوخ شد.<ref>نجفی، بهائیان، ۱۳۸۳ش، ص۴۲۴. </ref>
* '''اختلاف و نزاع در بهائیت''': از دیدگاه حسن مصطفوی، تا به حال در هیچ دین و مسلکی به اندازه بهائیت، اختلاف و نزاع و تکفیر نبوده است.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۲، ص۳۲.</ref> پس از درگذشت باب، میرزا بهاء با برادرش صبح ازل اختلاف پیدا کرد و در طعن همدیگر کتاب نوشتند؛ پس از فوت بهاء، میان غصن اعظم (عبدالبهاء) و غصن اکبر (محمدعلی) اختلاف شدید پیدا شد.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۲، ص۳۲.</ref> عبدالبهاء، میرزا محمدعلی را ناقض اکبر خواند و محمدعلی نیز پیروان عباس و شوقی را [[شرک|مشرک]] خواند.<ref>زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران،‌۱۳۸۸ش، ص۱۵۲.</ref> پس از شوقی افندی نیز اختلافات به اوج رسید و باعث انشعابات متعدد در این فرقه شد.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۳.</ref>
* '''اختلاف و نزاع در بهائیت''': از دیدگاه حسن مصطفوی، تا به حال در هیچ دین و مسلکی به اندازه بهائیت، اختلاف و نزاع و تکفیر نبوده است.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۲، ص۳۲.</ref> پس از درگذشت باب، میرزا بهاء با برادرش صبح ازل اختلاف پیدا کرد و در طعن همدیگر کتاب نوشتند؛ پس از فوت بهاء، میان غصن اعظم (عبدالبهاء) و غصن اکبر (محمدعلی) اختلاف شدید پیدا شد.<ref>مصطفوی، محاکمه و بررسی در عقاید و احکام و آداب و تاریخ باب و بهاء،‌ مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، ج۲، ص۳۲.</ref> عبدالبهاء، میرزا محمدعلی را ناقض اکبر خواند و محمدعلی نیز پیروان عباس و شوقی را [[شرک|مشرک]] خواند.<ref>زاهد زاهدانی، بهائیت در ایران،‌۱۳۸۸ش، ص۱۵۲.</ref> پس از شوقی افندی نیز اختلافات به اوج رسید و باعث انشعابات متعدد در این فرقه شد.<ref>نیازی، گذرگاه تاریکی، ۱۳۹۳ش، ص۲۷۳.</ref>


۱۹۶

ویرایش