کشف الیقین فی فضائل امیرالمؤمنین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''کشْفُ الیقین فی فَضائل أمیرالمؤمنین علیه‌السلام''' کتابی در فضائل امیر مؤمنان [[علی(ع)|علی(ع)]] از ولادت تا پس از شهادتش، نوشتۀ [[علامه حلی]] (درگذشته ۷۲۶ق) با استناد به منابع [[اهل سنت]]. علامه، این اثر را به درخواست [[اولجایتو|محمد خدابنده]] نوشته است. [[علامه مجلسی]] در نوشتن [[بحارالانوار]] از این کتاب استفاده کرده است.

ابومنصور جمال‌الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی (۶۴۸-۷۲۶ قمری) معروف به علامه حلّی، از علمای شیعه قرن هشتم قمری است. مناظرات و آثار او موجب گرایش [[اولجایتو]] (سلطان محمد خدا بنده) به [[تشیع]] و رواج مذهب شیعه در [[ایران]] گردید. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم [[فقه]]، [[اصول]]، [[کلام|عقاید]]، [[فلسفه]]، منطق، [[دعا]] و... است از جمله [[تبصرة المتعلمین فی احکام الدین]]، [[کشف المراد]]، [[نهج الحق و کشف الصدق]]، [[باب حادی عشر]]، [[خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال]]، [[الجوهر النضید]]. او نخستین کسی بود که به علت فضل و دانش بسیارش با لقب [[آیت الله]] خوانده شد.

علامه در مقدمه کشف الیقین بیان کرده که [[اولجایتو]] (حاکم مغولی که تحت تأثیر علامه و برخی دیگر از علمای شیعه به [[تشیع]] گرائید) از او خواسته است در فضائل حضرت علی(ع) کتابی تدوین کند و او پذیرفته و کتابی مختصر نوشته است.<ref>حلی، کشف الیقین، ۱۴۱۱ق، ص۱ و ۲.</ref>

مؤلف، کشف الیقین را به یک مقدمه و ۴ فصل تقسیم کرده است:

* '''فصل چهارم''' در فضائل امیرالمؤمنین(ع) بعد از شهادت.<ref>حلی، کشف الیقین، ۱۳۷۹ ش، ص۲۶.</ref>{{سخ}}

# نسخه موجود در [[کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران]] با شماره ۱۷۹۶. این نسخه با خط محمد جبعی (جدّ اعلای [[شیخ بهایی|شیخ بهاءالدین محمّد عاملی]]) است. وی در سه شنبه ۲۱ [[شعبان]] سال ۸۵۲ از استنساخ این نسخه فراغت حاصل کرده است. این نسخه با نسخه نوشته شده به خطّ خود علّامه مقابله شده است.

کشف الیقین کتاب چند بار به فارسی ترجمه شده است:

# ترجمه‌ای از حمیدرضا آژیر با تحقیق حسین درگاهی.

# ترجمه‌ای از سید مجتبی علوی تراکمه ای با عنوان آینه یقین.

 

*حلی، حسن بن یوسف، کشف الیقین، تحقیق حسین درگاهی، ۱۴۱۱ ق.

* مجلسی، محمد باقر، [[بحارالانوار]]، بیروت، مؤسسة الوفاء، ۱۴۰۳ ق.

* کتاب‌شناخت سیره معصومان، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی نور.