پرش به محتوا

غزوه بنی‌نضیر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:


==پیمان شکنی بنی‌نضیر==
==پیمان شکنی بنی‌نضیر==
نزدیک به ظهور اسلام و پیش از [[جنگ احد]] قبیله بنی نضیر ظاهراً با [[ابوسفیان]] ارتباط داشتند.<ref>د. اسلام، چاپ دوم، ذیل «‌نضیر، بنو »</ref> پس از هجرت پیامبر به [[مدینه]]، بنی نضیر در شمار دیگر یهودیان با مسلمانان، پیمان مصالحه بستند و عهد کردند که در صورت حمله دشمنان به [[مدینه]] در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از تأمین مالی و جانی کفار [[قریش]] و برقراری روابط تجاری با آنان خودداری کنند.<ref>ابن هشام، ج۲، ص۱۴۸ـ۱۵۰</ref> اما از آنجا که بنی نضیر پیمان خود را زیر پا گذاشتند، در ربیع الاول چهارم هجری، غزوه بنی نضیر به وقوع پیوست.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۶۸م، ج۲، ص۵۷.</ref>
نزدیک به ظهور اسلام و پیش از [[جنگ احد]] قبیله بنی نضیر ظاهراً با [[ابوسفیان]] ارتباط داشتند.<ref>د. اسلام، چاپ دوم، ذیل «‌نضیر، بنو »</ref> پس از هجرت پیامبر به [[مدینه]]، بنی نضیر در شمار دیگر یهودیان با مسلمانان، پیمان مصالحه بستند و عهد کردند که در صورت حمله دشمنان به [[مدینه]] در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از تأمین مالی و جانی کفار [[قریش]] و برقراری روابط تجاری با آنان خودداری کنند؛<ref>ابن هشام، ج۲، ص۱۴۸ـ۱۵۰</ref> اما از آنجا که بنی نضیر پیمان خود را زیر پا گذاشتند، در ربیع الاول چهارم هجری، غزوه بنی نضیر به وقوع پیوست.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۹۶۸م، ج۲، ص۵۷.</ref>


در این سال، [[عمرو بن امیه]] که از [[سریه بئر معونه|سریه بئر مَعونَه]] باز می‌گشت دو تن از افراد قبیله بنی عامر را، که از پیامبر امان داشتند، کشت. [[عامر بن طفیل|عامر بن طُفَیل]] از پیامبر [[دیه]] طلب کرد<ref>ابن هشام، ج۳، ص۱۹۹؛ حلبی، ج۲، ص۲۶۳</ref> و پیامبر(ص) برای پرداخت دیه از بنی نضیر که هم پیمان بنی عامر بودند کمک خواست.<ref>طبری، ج۲، ص۵۵۱؛ واقدی، ج۱، ص۳۶۴</ref> بنی نضیر کمک به پیامبر را پذیرفتند، اما در توطئه‌ای برای قتل ایشان، عمرو بن جِحاش را مأمور کردند که آن حضرت را در پای دیوار قلعه با سنگی از پای درآورد.<ref>ابن هشام، ج۳، ص۱۹۹ـ۲۰۰</ref> [[پیامبر اکرم]] از طریق [[وحی]] از نیرنگ آنان آگاه شد و به ایشان ده روز مهلت داد تا با اموال منقول خود، جز اسلحه، از مدینه خارج شوند و سالانه برای برداشت محصول خرما بازگردند.<ref>واقدی، ج۱، ص۳۶۹</ref>
در این سال، [[عمرو بن امیه]] که از [[سریه بئر معونه|سریه بئر مَعونَه]] باز می‌گشت دو تن از افراد قبیله بنی عامر را، که از پیامبر امان داشتند، کشت. [[عامر بن طفیل|عامر بن طُفَیل]] از پیامبر [[دیه]] طلب کرد<ref>ابن هشام، ج۳، ص۱۹۹؛ حلبی، ج۲، ص۲۶۳</ref> و پیامبر(ص) برای پرداخت دیه از بنی نضیر که هم پیمان بنی عامر بودند کمک خواست.<ref>طبری، ج۲، ص۵۵۱؛ واقدی، ج۱، ص۳۶۴</ref> بنی نضیر کمک به پیامبر را پذیرفتند، اما در توطئه‌ای برای قتل ایشان، عمرو بن جِحاش را مأمور کردند که آن حضرت را در پای دیوار قلعه با سنگی از پای درآورد.<ref>ابن هشام، ج۳، ص۱۹۹ـ۲۰۰</ref> [[پیامبر اکرم]] از طریق [[وحی]] از نیرنگ آنان آگاه شد و به ایشان ده روز مهلت داد تا با اموال منقول خود، جز اسلحه، از مدینه خارج شوند و سالانه برای برداشت محصول خرما بازگردند.<ref>واقدی، ج۱، ص۳۶۹</ref>
۱۳۷

ویرایش