آل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آل'''، خانواده، عائله، خاندان، تیره، اهل، عشیره، پیروان، وابستگان، همه به یک معنا هستند. مقصود از «آل محمد» [[اهل بیت]] معصوم آن حضرت می باشد همانطور که مقصود از «آل ابراهیم» در آیه 124 [[سوره بقره]] ذریۀ معصوم حضرت ابراهیم است.

ریشه کلمه چندان روشن نیست و شکل مشابهی از آن را در زبانهای سامی نیافتیم. اگر مفهوم «انتساب به یک شخص یا محل»، «جمعیت و قدرت» را در نظر بگیریم، آنگاه کلمه، با لفظ «اوّل» هم‌خانواده می‎گردد و سپس به مفهوم قدرت منتهی می‎شود. از سوی دیگر ریشۀ یائی کلمه را می‎توان اصل دانست که به معنای «هم پیمان» است. علاوه براین، توجیهِ لغت شناسان مسلمان که آن را مشتق از «اهل» دانسته‎اند نیز بی‎اساس نیست (هرچند که استناد ایشان به مصغر کلمه را نمی‎توان معتبر شمرد)، زیرا لفظ 'ahl (عبری کنعانی 'ahel؛ آرامی 'ahl?؛ نبطی، 'hlt') در اوگاریتیک به معنی چادر، و در آکادی به معنی شهر آمده است. شاعر زمان [[جاهلیت]] ابوذؤیب آن را به معنی چوبهای خیمه به کار برده است.<ref>بیت در لسان، ذیل «اول»</ref>

گرایش کلی [[شیعه]] آن است که آل محمد و آل نبی را با «[[عترت]]»، یعنی اولاد [[امام علی]](ع) و [[حضرت فاطمه]](ع) یکی بدانند. مبنای این برداشت علاوه بر لغت، آیه 33 آل عمران «إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى‏ آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمينَ» می‌باشد که مطابق آن «آل ابراهیم» و «آل عمران» که مورد اصطفاء و گزینش الهی قرار گرفتند همه خاندان آن دو پیامبر نبوده و به حکم آیه 124 بقره «وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي‏ قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ» تنها شایستگان معصوم از خاندان و ذریه آنها این لیاقت را داشتند.