Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۱۷۹
ویرایش
(←30 ملک) |
|||
خط ۸: | خط ۸: | ||
===30 ملک=== | ===30 ملک=== | ||
در روایتی<ref>مجلسی ، ج 24، ص 100</ref> آمده که از [[امام رضا (ع)]] معنای «ماء» را در آیه | در روایتی<ref>مجلسی ، ج 24، ص 100</ref> آمده که از [[امام رضا (ع)]] معنای «ماء» را در آیه «'''اِنْ اَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یأتیکُم بِماءٍ مَعینٍ'''»<ref>ملک : 30</ref> پرسیدند و او در پاسخ فرمود: «'''ماؤکم؛ ابوابکم. أی الائمة و الائمة أبواب اللّه'''». در این تفسیر «ماء» در معنای مجازی به کار رفته است، یعنی آب وسیله حیات است و اگر آبها بخشکند راه حیات بسته است. ائمه به منزله آبی هستند که حیات معنوی مردم به ایشان وابسته است و در حقیقت ابواب وصول به حیات معنوی و واقعی اند و اگر [[امام]] و حجتی در جهان نباشد، باب حیات معنوی مسدود است و کسی «ماء مَعین» یا آب گوارای زندگی معنوی را به انسانها نخواهد داد. | ||
===58 بقره=== | ===58 بقره=== | ||
باب حِطّه، عنوانی است که در بعضی از روایات سنّی و شیعی برای [[امامان شیعه|امامان شیعه (ع)]] به کار رفته. این عنوان از آیه 58 سوره بقره ('''و اذقُلْنَا ادْخُلوا هذه القریةَ فکُلُوا مِنها حَیثُ شِئْتم رَغَداً وادْخلوا البابَ سُجَّداً و قُولوا حِطَّةٌ نَغفرلَکُم خطایاکم''') گرفته شده است . طبق این آیه ، خدا به [[بنی اسرائیل]] گفت: سجده کنان داخل «باب » قریه شوند و «حطّه » بر زبان آورند تا خدا از خطاهای آنان در گذرد. در تفسیر این آیه سخنان بسیاری گفته اند و اغلب نوشته اند که مقصود از قریه ، [[بیت المقدس]] است که یکی از درهای آن «باب حطّه » نام داشته است<ref>رک: مجمع التفاسیر؛ طبرسی؛ فخررازی؛ سیوطی، ذیل آیه</ref>. | باب حِطّه، عنوانی است که در بعضی از روایات سنّی و شیعی برای [[امامان شیعه|امامان شیعه (ع)]] به کار رفته. این عنوان از آیه 58 سوره بقره ('''و اذقُلْنَا ادْخُلوا هذه القریةَ فکُلُوا مِنها حَیثُ شِئْتم رَغَداً وادْخلوا البابَ سُجَّداً و قُولوا حِطَّةٌ نَغفرلَکُم خطایاکم''') گرفته شده است . طبق این آیه ، خدا به [[بنی اسرائیل]] گفت: سجده کنان داخل «باب » قریه شوند و «حطّه » بر زبان آورند تا خدا از خطاهای آنان در گذرد. در تفسیر این آیه سخنان بسیاری گفته اند و اغلب نوشته اند که مقصود از قریه ، [[بیت المقدس]] است که یکی از درهای آن «باب حطّه » نام داشته است<ref>رک: مجمع التفاسیر؛ طبرسی؛ فخررازی؛ سیوطی، ذیل آیه</ref>. |