Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۴۳
ویرایش
طفلان مسلم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
== شرح ماجرای قتل طفلان مسلم == | == شرح ماجرای قتل طفلان مسلم == | ||
بر اساس گزارش شیخ صدوق و خوارزمی، بعد از شهادت [[امام حسین(ع)]] و یارانش در واقعه کربلا در سال [[سال ۶۱ هجری]] و اسارت [[اهل بیت(ع)]]، دو پسر کوچک به نام محمد و ابراهیم از لشکر [[عبیدالله بن زیاد]] فرار کردند. آنها پس از پناه بردن به خانه زنی که شوهر او در لشکر ابن زیاد بود، با وجود تلاش آن زن در مخفی کردن محمد و ابراهیم، ولی سرانجام به دست شوهر آن زن افتادند. آن مرد دو کودک را کنار [[فرات]] برد و سر از تن‌شان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهای آن دو را برای دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد. ابن زیاد پس از شنیدن ماجرا دستور به قتل آن مرد داد و در همان جای قتل کودکان او را کشتند.<ref> صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۸۳-۸۸؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۵۴-۵۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۰۰.</ref> | بر اساس گزارش شیخ صدوق و خوارزمی، بعد از شهادت [[امام حسین(ع)]] و یارانش در واقعه کربلا در سال [[سال ۶۱ هجری]] و اسارت [[اهل بیت(ع)]]، دو پسر کوچک به نام محمد و ابراهیم از لشکر [[عبیدالله بن زیاد]] فرار کردند. آنها پس از پناه بردن به خانه زنی که شوهر او در لشکر ابن زیاد بود، با وجود تلاش آن زن در مخفی کردن محمد و ابراهیم، ولی سرانجام به دست شوهر آن زن افتادند. آن مرد دو کودک را کنار [[فرات]] برد و سر از تن‌شان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهای آن دو را برای دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد. ابن زیاد پس از شنیدن ماجرا دستور به قتل آن مرد داد و در همان جای قتل کودکان او را کشتند.<ref> صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۸۳-۸۸؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۵۴-۵۸؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۰۰.</ref> | ||
== | == تفاوت نقل‌ها == | ||
گزارش | گزارش ماجرای شهادت دو نوجوان از کاروان اسرای کربلا در منابعی چون [[تاریخ طبری]]، [[امالی صدوق]] و [[مقتل الحسین (خوارزمی)|مقتل الحسین خوارزمی]] تفاوت‌هایی دارد. [[شیخ صدوق]] آنان را فرزندان مسلم بن عقیل می‌داند که در [[کوفه]] اسیر بوده و بعد از یک‌سال اسارت سخت به کمک پیرمرد زندانبان که از ارادتمندان [[اهل بیت(ع)]] بود، از زندان فرار کردند و به شهر مسیب فرار کردند و در آنجا به شهادت رسیدند.<ref>صدوق، امالی، ص۸۳</ref>، خوارزمی، آنان را از نسل و فرزندان [[جعفر طیار]] معرفی کرده که بعد از شهادت امام حسین(ع) از دست لشکریان ابن زیاد فرار کرده و به شهر مسیب فرار کردند.<ref>خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۵۴-۵۸.</ref> طبری و بلاذری دو نوجوان را از فرزندان [[عبدالله بن جعفر]] دانسته‌اند که به خانه مردی از قبیله طيّئ پناه بردند و او آن دو را به شهادت رساند.<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۴۰۹ق، ج۴، ص۲۹۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۲۶.</ref> ابن سعد نیز از آنان به عنوان فرزندان عبدالله بن جعفر یاد کرده که توسط عبدالله بن قطبه طایی کشته شدند.<ref>ابن سعد، طبقات کبری، ج۱، ص۴۷۸</ref> | ||
[[محدث قمی]] پس از نقل گزارش شیخ صدوق می‌گوید: «کشته شدن این دو نوجوان با این کیفیت و این تفصیل در نزد من بعید است، لکن من آن را به خاطر اعتماد به شیخ صدوق و رجال اسنادش ذکر کردم.»<ref>قمی، نفس المهموم، ص۱۴۷</ref> | [[محدث قمی]] پس از نقل گزارش شیخ صدوق می‌گوید: «کشته شدن این دو نوجوان با این کیفیت و این تفصیل در نزد من بعید است، لکن من آن را به خاطر اعتماد به شیخ صدوق و رجال اسنادش ذکر کردم.»<ref>قمی، نفس المهموم، ص۱۴۷</ref> | ||