قطب‌الدین راوندی: تفاوت میان نسخه‌ها

   

قطب راوندی در آثار خود به [[فقه مقارن]] توجه داشته است و آراء بسیاری را از عالمان اهل سنت نقل کرده است.<ref>گریوانی، «همراه با دانش‌نامه آثار فقهی شیعه»، ص۳۳۶.</ref> هر چند در این نقل‌ها بیشتر متکی به آثار شیخ طوسی بوده است.<ref>گریوانی، «همراه با دانش‌نامه آثار فقهی شیعه»، ص۳۳۶.</ref> او بر ضرورت استفاده از عقل در مقام فهم نصوص تأکید می‌کند و دامنه کاربرد آن را گسترش می‌دهد و حتی برخی فقیهان را به سبب اکتفا به دلایل نقلی نقد کرده است.<ref>پاکتچی، «راوندی، قطب‌الدین»، ص۵۷۵؛ راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۴۳۰. </ref> و نیز گاه با تکیه بر حکمت تشریع حکمی را استنباط کرده است.<ref>پاکتچی، «راوندی، قطب‌الدین»، ص۵۷۵؛ راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۷۷. </ref>

== پانویس ==

{{پانویس2}}

== منابع ==

* ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغه، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی. بی‌تا.