confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹
ویرایش
imported>M.r.seifi (اصلاح ساختار) |
جز (تمیز کاری) |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
}} | }} | ||
{{همسران پیامبر}} | {{همسران پیامبر}} | ||
'''ام حَبیبه رمله''' (درگذشته [[سال ۴۴ قمری|۴۴ق]])، دختر [[ابوسفیان]] و همسر [[پیامبر اکرم (ص)]] که در برخی منابع نام او هند ذکر شده است. <ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۱،ص۴۳۸؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۴، ص۱۸۴۳و ۱۹۲۹.</ref> تاریخ ولادت وی را ۱۷ سال پیش از [[بعثت]] (حدود ۵۹۳م) یاد کردهاند.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابة، ج۴، ص۳۰۵.</ref> وی نخست به همسری [[عبیدالله بن جحش اسدی]] درآمد.<ref>ابن اسحاق، السیر و المغازی، ص۲۵۹؛ ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۲۳۸.</ref> و از نخستین زنانی بود که هنگام [[هجرت به حبشه|هجرت]] مسلمانان به [[حبشه]]، همراه همسر خود به آنجا رفت.<ref>ابن اسحاق، السیر و المغازی، ص۲۵۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبیر، ج۸، ص۶۸؛ طبری، تاریخ، ج۳، ص۱۶۵.</ref> پس از درگذشت عبیدالله بن جحش اسدی در حبشه، پیامبر (ص) در سال ۶ یا ۷ق، به عمرو بن امیه ضمری وکالت داد تا ام حبیبه را به همسری آن حضرت درآورد و همراه دیگر مسلمانان به [[مدینه]] بیاورد.<ref>ابن اسحاق، السیر و المغازی، ص۲۵۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبیر، ج۸، ص۷۰؛ ابن حبیب، المحبر، ص۷۶.</ref> | '''ام حَبیبه رمله''' (درگذشته [[سال ۴۴ قمری|۴۴ق]])، دختر [[ابوسفیان]] و همسر [[پیامبر اکرم (ص)]] که در برخی منابع نام او هند ذکر شده است. <ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۱،ص۴۳۸؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۴، ص۱۸۴۳و ۱۹۲۹.</ref> تاریخ ولادت وی را ۱۷ سال پیش از [[بعثت]] (حدود ۵۹۳م) یاد کردهاند.<ref>ابن حجر عسقلانی، الاصابة، ج۴، ص۳۰۵.</ref> وی نخست به همسری [[عبیدالله بن جحش اسدی]] درآمد.<ref>ابن اسحاق، السیر و المغازی، ص۲۵۹؛ ابن هشام، السیرة النبویة، ج۱، ص۲۳۸.</ref> و از نخستین زنانی بود که هنگام [[هجرت به حبشه|هجرت]] مسلمانان به [[حبشه]]، همراه همسر خود به آنجا رفت.<ref>ابن اسحاق، السیر و المغازی، ص۲۵۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبیر، ج۸، ص۶۸؛ طبری، تاریخ، ج۳، ص۱۶۵.</ref> پس از درگذشت عبیدالله بن جحش اسدی در حبشه، پیامبر (ص) در سال ۶ یا ۷ق، به عمرو بن امیه ضمری وکالت داد تا ام حبیبه را به همسری آن حضرت درآورد و همراه دیگر مسلمانان به [[مدینه]] بیاورد.<ref>ابن اسحاق، السیر و المغازی، ص۲۵۹؛ ابن سعد، الطبقات الکبیر، ج۸، ص۷۰؛ ابن حبیب، المحبر، ص۷۶.</ref> | ||