لیلةالرغائب: تفاوت میان نسخه‌ها

لیله به معنای شب است و کلمهٔ «رغائب» جمع «رغیبه» به معنای چیزی است که مورد رغبت و میل  و نیز به معنای عطا و بخشش فراوان است.<ref>فرهنگ ابجدی عربی فارسی، ج۱، ص ۴۳۶.</ref> بنابراین  «لیله الرغائب» هم می‌تواند به معنای شبی باشد که میل و توجه به آن بسیار است و هم می‌تواند به معنای شبی باشد که در آن عطا و بخشش خدا بسیار است. با توجه به روایتی که در فضیلت این شب نقل شده هر دو معنا درست است. <ref>مکارم شیرازی، مفاتیح نوین، ۱۳۸۵ ش، ص۶۱۸، اعمال ماه رجب. </ref>

{{نقل قول|«کسی که این [[نماز]] را بخواند، شب اول قبرش خدای متعال [[ثواب]] این نماز را با زیباترین صورت و با روی گشاده و زبان شیوا به سویش می‌فرستد. پس به آن فرد می‌گوید: ای حبیب من، بشارت بر تو باد که از هر شدت و سختی نجات یافتی. میّت می‌پرسد تو کیستی؟ به خدا سوگند که من صورتی زیباتر از تو ندیده و کلامی شیرین‌تر از کلام تو نشنیده و بویی بهتر از بوی تو نبوئیده‌ام. آن زیباروی پاسخ می‌دهد: من ثواب آن نمازی هستم که در فلان شب از فلان ماه از فلان سال به جا آوردی. امشب به نزد تو آمده‌ام تا حق تو را ادا کنم و مونس تنهایی تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در [[نفخ صور|صور]] دمیده شود و [[قیامت]] بر پا گردد، من سایه بر سر تو خواهم افکند.»<ref> ابن طاووس، الإقبال بالأعمال الحسنة، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۸۶. </ref>

این حدیث در کتاب‌های شیعه قبل از کتاب [[الاقبال بالاعمال الحسنة فیما یعمل مرة فی السنة (کتاب)|اقبال الاعمال]] [[سید بن طاووس]] نیامده است. نویسنده اقبال هرچند تصریح کرده که این روایت را از برخی کتاب‌های علمای شیعه نقل می‌کند، ولی سندی برای این حدیث ذکر نکرده است.<ref>الإقبال بالأعمال الحسنة، ۱۳۷۶ ش، ج۳، ص۱۸۵. </ref>سید محمد مشکات این حدیث را جزو احادیثی می‌داند که توسط ابن طاووس از کتب [[اهل سنت]] وارد کتاب‌های شیعه شده است.<ref>مشکات، مقدمه مناجات الاهیات، ۱۳۷۸ ش، ص۳۴. </ref> آیت الله [[محمد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی]]، [[استحباب]] نماز لیله الرغائب را نمی‌پذیرد و تنها انجام آن به امید ثواب را جایز می‌داند.<ref>فاضل لنکرانی، جامع المسائل، انتشارات امیر قلم، ج۲، ص۱۷۲. </ref>

در کتاب‌های اهل سنت نیز این حدیث ساختگی معرفی شده است. ابن الجوزی در کتاب الموضوعات به صراحت این حدیث را جعلی معرفی می‌کند.<ref>ابن الجوزی، الموضوعات، ۱۹۶۶، ج۲، ص۱۲۵. </ref> محی الدین نووی نیز در شرح [[صحیح مسلم]]، نماز لیلة الرغائب را بدعتی زشت دانسته که گروهی از علما در رد آن کتاب نوشته‌اند.<ref>النووی، شرح صحیح مسلم، ۱۴۰۷ ق، ج۸، ص۲۰. </ref>