Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۷۴
ویرایش
جز (ویکی سازی) |
|||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
=== بازگشت اسیران کربلا === | === بازگشت اسیران کربلا === | ||
{{اصلی|اسیران کربلا}} | {{اصلی|اسیران کربلا}} | ||
[[سید ابن طاووس]] در [[لهوف]] نقل کرده است هنگامی که [[اسیران کربلا]] در راه بازگشت از [[شام]]، به [[عراق]] رسیدند، به راهنمایشان گفتند «ما را از راه کربلا ببر». پس هنگامی که آنها به [[قتلگاه]] رسیدند، [[جابر بن عبدالله انصاری]] و برخی از [[بنیهاشم]] را دیدند و با گریه و اندوه مجلس عزایی برپا کردند و پس از چند روز به [[مدینه]] بازگشتند.<ref>ابن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ۱۴۱۴ق، ص۲۲۵.</ref> | |||
[[سید محمدعلی قاضی طباطبایی]] (۱۲۹۳-۱۳۵۸ش) نیز در کتاب [[تحقیق درباره اولین اربعین حضرت سیدالشهداء(ع)]]، بازگشت اسرا به کربلا را اثبات کرده است. | |||
[[شیخ مفید]]<ref>شیخ مفید، مسار الشیعه، ۱۴۱۳ق، ص۴۶.</ref> و [[شیخ طوسی]]<ref>طوسى، مصباح المتهجّد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۸۷.</ref> تصریح کردهاند که کاروان اهل بیت (ع)، پس از برگشت از شام، به مدینه رفتهاند نه کربلا. | |||
گروهی مانند [[محدث نوری]]<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ۱۳۸۸ش، ص۲۰۸-۲۰۹.</ref> و [[شیخ عباس قمی]]<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۲ش، ص۵۲۴-۵۲۵.</ref> نیز معتقدند به دلیل دوری مسافت، ممکن نیست بازماندگان کربلا چهل روز بعد از عاشورا به کربلا بازگشته باشند؛ زیرا پیمودن مسیر [[کوفه]] تا [[شام]] و سپس بازگشت به کربلا در مدت زمان ۴۰ روز، برای کاروان اسرای کربلا ممکن نبوده است. علاوه بر این برخی بر این باورند که گزارش معتبری نیز بر اثبات این رویداد در دست نیست.<ref>نک: سبحانینیا، «تحقیقی درباره اربعین حسینی»؛ رنجبر، «پژوهشی در اربعین حسینی»، ۱۳۸۴ش، ص۱۶۸-۱۷۲.</ref> | |||
گروهی نیز ضمن پذیرش اصل بازگشت کاروان اسرای بازماندگان به کربلا در مسیر [[شام]] به مدینه، زمان آن را حدود پایان [[صفر]] و اوایل [[ربیع الاول]] و یا زمانی بعد از آن دانستهاند.{{مدرک}} برخی دیگر، اربعین سالهای بعد را زمان این رویداد شمردهاند.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ص۳۸۵، ح ۲۴۴۸</ref> | گروهی نیز ضمن پذیرش اصل بازگشت کاروان اسرای بازماندگان به کربلا در مسیر [[شام]] به مدینه، زمان آن را حدود پایان [[صفر]] و اوایل [[ربیع الاول]] و یا زمانی بعد از آن دانستهاند.{{مدرک}} برخی دیگر، اربعین سالهای بعد را زمان این رویداد شمردهاند.<ref>شیخ صدوق، الامالی، ص۳۸۵، ح ۲۴۴۸</ref> |