ولایت: تفاوت میان نسخهها
جز
←مفهومشناسی
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←مفهومشناسی) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
واژه وِلایت را به معنای سرپرستی یا دوستی دانستهاند.<ref>رک: ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، | واژه وِلایت را به معنای سرپرستی یا دوستی دانستهاند.<ref>رک: ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، | ||
ج۱۵، ص۴۰۶؛ طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۴۵۵، زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۷۰۴، صاحب | ج۱۵، ص۴۰۶؛ طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۴۵۵، زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۷۰۴، صاحب | ||
بن عباد، إسماعیل بن عباد، المحیط فی اللغه، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۳۷۳.</ref> به عقیده برخی «سرپرستی» معنایی است که | بن عباد، إسماعیل بن عباد، المحیط فی اللغه، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۳۷۳.</ref> به عقیده برخی «سرپرستی» معنایی است که اسلوب وطرزجمله بندی برخی از آیات [[قرآن کریم]] نیز به آن اشاره دارد.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،۱۳۷۴ش، ج۶،ص ۱۶.</ref> ولایت به معنای سرپرستی و تصدی امور که بیشتر در اندیشه شیعه مورد توجه است بر دو نوع است ولایت بر اشیاء یا شی و یا ولایت بر اشخاص یا شخص؛ ولایت بر اشیاء مانند ولایت و سرپرستی شخص بر اموال کسی که مرده است و ولایت بر شخص یا اشخاص مانند سرپرستی ولی بر همه جوانب مالی کودک، فرزند یا مجنون و یا ولایت [[خدا|خداوند]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|فرستادگان]] او مانند برخی از [[پیامبران]] و [[ائمه معصومین]] در امور [[دنیا]] و [[آخرت]] [[مومنان]] است.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،۱۳۷۴ش، ج۶،ص ۱۵؛ طاهری خرم آبادی، ولایت و رهبری در اسلام، ۱۳۹۰ش، ص۸۵؛ جوادی آملی، ولایت فقیه، ۱۳۷۸ش، ص۱۲۰-۱۳۲؛ حسینی تهرانی، امام شناسی، ۱۴۲۶ش، ج۵، ص۱۴-۱۸.</ref> | ||
==اهمیت و جایگاه== | ==اهمیت و جایگاه== | ||
برخی واژه ولایت و همه مشتقات آن را در [[قرآن|قرآن کریم]] یکی از پراستعمالترین واژهها عنوان کردهاند.<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۴۹.</ref> اگر چه مشتقات این واژههایی مانند «ولی» و «مولی» ۲۳۳ بار (۱۱۰ بار به صورت فعل و ۱۲۳ بار به صورت اسم) در معانی مختلفی در قرآن به کار رفته است؛<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۳.</ref> ولی واژه «ولایت» فقط دو بار در قرآن آمده است؛<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۵.</ref> یکی در آیه ۷۲ [[سوره انفال]] و دیگری در آیه ۴۴ [[سوره کهف]] که در هر دو آیه به صورت «وَلایت» استفاده شده است.<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۶-۱۹۸.</ref> برخی معتقداند که بین «وَلایت» و «وِلایت» فرقی نیست و هر دو واژه به معنای نزدیک بودن و سرپرستی هستند. اما برخی عنوان کردهاند که وَلایت به معنای ربوبیت، محبت، نصرت، موالات و صله است و وِلایت به معنای [[تولیت]] و سلطنت است و همچنین وَلایت، متعلّق به خالق و وِلایت، متعلّق به [[مخلوق]] است.<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۵.</ref> | برخی واژه ولایت و همه مشتقات آن را در [[قرآن|قرآن کریم]] یکی از پراستعمالترین واژهها عنوان کردهاند.<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۴۹.</ref> اگر چه مشتقات این واژههایی مانند «ولی» و «مولی» ۲۳۳ بار (۱۱۰ بار به صورت فعل و ۱۲۳ بار به صورت اسم) در معانی مختلفی در قرآن به کار رفته است؛<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۳.</ref> ولی واژه «ولایت» فقط دو بار در قرآن آمده است؛<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۵.</ref> یکی در آیه ۷۲ [[سوره انفال]] و دیگری در آیه ۴۴ [[سوره کهف]] که در هر دو آیه به صورت «وَلایت» استفاده شده است.<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۶-۱۹۸.</ref> برخی معتقداند که بین «وَلایت» و «وِلایت» فرقی نیست و هر دو واژه به معنای نزدیک بودن و سرپرستی هستند. اما برخی عنوان کردهاند که وَلایت به معنای ربوبیت، محبت، نصرت، موالات و صله است و وِلایت به معنای [[تولیت]] و سلطنت است و همچنین وَلایت، متعلّق به خالق و وِلایت، متعلّق به [[مخلوق]] است.<ref>جمعی از نویسندگان، امامتپژوهی، ۱۳۸۱ش، ص۱۹۵.</ref> |