ابوخالد کابلی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوخالد کابلی وردان''' ملقب به کَنکَر، از رجال [[شیعه|شیعی]] سده اول هجری و از اصحاب [[امام سجاد(ع)]] و [[امام باقر(ع)]] که در [[کابل]] از شهرهای [[افغانستان]] به دنیا آمد و پس از مهاجرت به [[مدینه]] در جرگه یاران [[امام سجاد(ع)]] درآمد. ابوخالد علاوه بر این دو امام، از کسانی چون [[اصبغ بن نباته]] و [[یحیی بن ام طویل]] نیز روایت کرده است.

از مجموع روایات چنین برمی‌آید که موطن نخستین ابوخالد، [[کابل]] بوده است. با اینکه تصریحی به سال ورود او به [[حجاز]] نشده است، ظاهر روایات، حکایت از آن دارد که وی در طول حضور خود در حجاز، آنگاه که در صحبت [[امام سجاد(ع)]] (امامت: ۶۱-۹۵ ق) بوده، دست‌کم یک بار با مساعدت امام به [[کابل]] سفر کرده است.<ref>نک: کشی،۱۲۱-۱۲۳; راوندی،ج۱،ص۲۶۲-۲۶۴; ابن شهر آشوب،مناقب،ج۴،ص۱۴۵</ref>

آورده‌اند که ابوخالد در مدت ملازمت با محمد بن حنیفه، از اشارات وی درباره مقام والای [[امام سجاد(ع)]] و احترام فوق العاده‌ای که محمد برای آن امام قائل بود<ref>نک: ۱۲۱; ابن شهر آشوب، مناقب، ج ۴،ص ۱۴۷</ref> و نیز با راهنمایی و اصرار [[یحیی بن ام طویل]] به دیدار امام نائل شد و چون امام او را با نام دوران کودکیش (کنکر) خطاب کرد، بر امامت آن حضرت یقین آورد.<ref>دلائل الامامه، ۹۰-۹۱; حسین بن عبد الوهاب، ۷۲-۷۳; راوندی، ج ۱، ص۲۶۱</ref> آنگاه به ملازمت امام درآمد و چنان پایگاهی یافت که وی را باب<ref>تاریخ اهل بیت، ۱۴۸</ref>و یکی از ثقات<ref>کلینی، ج ۱، ص۴۷۲</ref> و از حواریون<ref>کشی، ۹-۱۰</ref> امام دانسته‌اند.[[احمد بن محمد بن خالد برقی|برقی]]<ref>ص ۸</ref>، [[مفید]]<ref>الاختصاص، ۸</ref>و [[شیخ طوسی|طوسی]]<ref>ص ۱۰۰</ref>، او را در زمره اصحاب آن حضرت آورده‌اند. [[فضل بن شاذان]] نیز ابوخالد را یکی از ۵ تنی شمرده که در اوایل امامت [[امام سجاد|حضرت سجاد]](ع) از شیعیان ایشان به شمار می‌آمدند.<ref>کشی، ۱۱۵</ref>

با بالا گرفتن سختگیری حکام اموی بر شیعیان که در طی آن کسانی چون [[یحیی بن ام طویل]] کشته شدند، ابوخالد به [[مکه]] گریخت و مدتی در آنجا پنهان شد<ref>نک: کشی، ۱۲۴</ref>. اگرچه تاریخ درگذشت او مشخص نیست، اما وی دوره [[امام باقر(ع)]] (امامت: [[سال ۹۵ قمری|۹۵]]-[[سال ۱۱۴ هجری قمری|۱۱۴ ق]])را دریافته و به جرگه اصحاب آن حضرت درآمده است.<ref>نک: برقی، ۹; طوسی، ۱۳۹</ref>