آیه ۱۶ سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۱۶ سوره فجر''' اشاره دارد که [[خدا|خداوند]] انسان‌ها را گاه با کم‌کردن روزی امتحان می‌کند و این افراد می‌گویند پروردگار به من بی‌‏اعتنايى كرده است.<ref>طیب، أطيب البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۴، ص۱۰۷.</ref>

[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] مفسر شیعه معتقد است براساس آیه [[آیه ۱۵ سوره فجر|۱۵]] و ۱۶ سوره فجر نعمت‌دادن یا قطع نعمت توسط خداوند، همه امتحان الهی است.<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۲.</ref> آیه ۱۶ فجر اندک‌شدن نعمت را نوعی از آزمایش الهی دانسته است.<ref>شیخ طوسی، التبيان في تفسير القرآن، بیروت، ج۱۰، ص۳۴۶.</ref> تعبیر «قَدَرَ»، به قرینه اینکه با «عَلَيْهِ» آمده<ref>طالقانی، پرتوى از قرآن، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۶۹.</ref> و همچنین در مقابل «فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ» در آیه قبل قرار گرفته، به فشار و تنگدستی در زندگی معنا شده است.<ref>طالقانی، پرتوى از قرآن، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۶۹.</ref>  

به اعتقاد برخی مفسران، انسان‌ها در چنین موقعیت‌هایی اعتماد به نفس خويش را از دست داده و گمان می‌‏كنند خوار شده‌اند. به همین جهت می‌گویند: پروردگارم مرا خوار كرد.<ref>مدرسی، من هدى القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۸، ص۹۶.</ref> این افراد گمان می‌کنند مال، میزان کرامت است.<ref>حسینی شیرازی، تبيين القرآن، ۱۴۲۳ق، ص۶۱۶.</ref>

{{جعبه نقل قول|'''هر گاه مسلمان در تنگنا و سختى افتد، هرگز نبايد از پروردگار خود شكايت كند، بلكه بايد به درگاه پروردگار، كه تدبير امور به دست اوست ، شكايت بَرَد».'''<ref>شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۶۲۴. </ref>|عرض = 25%|رنگ پس‌زمینه=#d3f2f2|عنوان=[[امام علی علیه‌السلام|امام علی (ع)]]:|تراز=چپ}}

[[سید محمدحسین فضل‌الله|فضل‌الله]] عالم و مفسر شیعه معتقد است خداوند برخی افراد را با فقر امتحان می‌کند تا نوع مواجهه و عکس‌العمل آنان را ببیند؛ آیا دین خود را به پول کافران نمی‌فروشند، موضع خود را تغییر نمی‌دهند و از قضای الهی ناراضی می‌شوند.<ref>فضل الله، تفسير من وحي القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۴، ص۲۴۸.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] عالم و مفسر شیعه معتقد است وقتی روزی انسان کم می‌شود، يأس انسان را فرا می‌گيرد، از پروردگار می‌‏رنجد، غافل از اينكه اينها همه وسائل آزمايش و امتحان الهی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۶۲.</ref>

از آیه ۱۵ و ۱۶ سوره فجر چنین برداشت شده که انسان‌ها سعادت در دنیا را همان نعمت‌های دنیایی می‌دانند<ref>طباطبائی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۲۰، ص۲۸۳.</ref> اما این آیات یادآور می‌شوند که نه زیادی نعمت دلیل بر تقرب به خدا است، و نه کم‌شدن روزی بر دورى از حق دلالت دارد. اينها آزمایشی است كه خداوند طبق حكمتش هر گروهى را به آن‌ها آزمايش می‌‏كند.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۶، ص۴۶۲.</ref>

* فضل‌الله، سید محمدحسین، تفسیر من وحی القرآن، بیروت،‌ دارالملاک للطباعة و النشر، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق.