آیه مودت: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیعه|مفسران شیعه]]<ref>برای نمونه رجوع کنید: ابوحمزه ثمالی، تفسیر القرآن الکریم، ۱۴۲۰ق، ص۲۹۴؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۴۴؛ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۸۷.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]<ref>برای نمونه رجوع کنید: آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۳۸؛ دروزة، التفسیر الحدیث، قاهره، ۱۳۸۳ق، ج‏۴، ص۴۵۷.</ref> به نقل از [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] آورده‌اند، پس از [[هجرت به مدینه|هجرت پیامبر(ص) به مدینه]] و استحکام پایه‌‏های [[اسلام]]، گروهی از [[انصار]] از پیامبر(ص) خواستند در صورت بروز مشکلات مالی از اموال آنها بدون هیچ قید و شرطی استفاده کند که آیه مودت نازل شد و مزد رسالت را فقط [[مودت اهل‌بیت(ع)|مودت اهل بیت پیامبر]] دانست.

عالمان شیعه با استناد به روایاتی معتقدند که منظور از «القربی» در آیه مودت، [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل بیت پیامبر(ص)]]، یعنی [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و یازده [[امامت|امام]] از نسل آنها هستند و طبق این تفسیر، مراد از «المَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی»، دوست داشتن اهل‌‌بیت رسول خدا(ص) است.<ref>برای نمونه رجوع کنید: فرات کوفی، تفسیر فرات کوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۴۴؛ حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۵۷۲و ۵۷۳.</ref> به‌گفته [[فضل بن حسن طبرسی]]، روایات متواتری که از طریق شیعه و اهل‌سنت درباره وجوب محبت اهل‌بیت(ع) نقل شده، این تفسیر را تأیید می‌کند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۴۴.</ref> همچنین احادیث متعددی از [[چهارده معصوم|معصومان(ع)]] در تفسیر آیه در این باره صادر شده است؛ از جمله:

*[[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] پس از شهادت پدرش امام علی(ع)، برای مردم [[خطبه]] خواند و در ضمن آن فرمود: ما از اهل‌بیت و خاندانی هستیم که [[خدا|خداوند]] محبت آنها را بر هر [[مسلمان|مسلمانی]] [[واجب]] کرد؛ آنجا که می‌فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی‏...»<ref>علی بن جعفر، مسائل علی بن جعفر، ۱۴۰۹ق، ص۳۲۸.</ref>

*از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] نقل شده است که ائمه معصومین مصداق آیه مودت هستند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۱۳، ح۷.</ref>

عالمان اهل‌سنت در تفسیر مصادیق «قربی» اختلاف‌نظر دارند؛ [[حاکم حسکانی]] از محدثان اهل‌سنت در [[قرن پنجم هجری قمری]]، در کتاب [[شواهد التنزیل لقواعد التفضیل (کتاب)|شواهد التنزیل]]، هفت روایت را نقل کرده که بر اساس آنها منظور از «القربی» حضرت علی(ع)، فاطمه(س) و [[حسنین|حَسَنَین(ع)]] است،<ref>حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۱۸۹-۱۹۶.</ref> به‌باور زمخشری نیز واژه «قربی» به‌معنای قرابت و خویشاوندی است نه خویشاوند و خویشاوندان،<ref>زمخشری، الکشاف، دارالمعرفه، ج۴، ص۲۱۹.</ref> و بدین ترتیب یعنی خداوند به پیامبر دستور می‌دهد که از قریش بخواهد اگر ایمان نمی‌آورند، حداقل به‌دلیل قرابت و خویشاوندی،‌ با پیامبر دشمنی نکنند.<ref>طبری، جامع البیان، دارالمعرفه، ج۲۵، ص۱۵.</ref>