Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۹۳۹
ویرایش
استعمال دخانیات: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی و جایگاه
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[شیخ حر عاملی]] در فائده ۵۱ از کتاب [[الفوائد الطوسیة (کتاب)|الفوائد الطوسیة]]، به بحث درباره حکم استعمال دخانیات پرداخته است.<ref>حر عاملی، فوائد الطوسیة، ۱۴۲۳ق، ص۲۲۴.</ref> او در این بخش ۱۲ دلیل را برای اثبات حرمت استعمال دخانیات ذکر کرده است.<ref>حر عاملی، فوائد الطوسیة، ۱۴۲۳ق، ص۲۲۴-۲۲۶.</ref> | [[شیخ حر عاملی]] در فائده ۵۱ از کتاب [[الفوائد الطوسیة (کتاب)|الفوائد الطوسیة]]، به بحث درباره حکم استعمال دخانیات پرداخته است.<ref>حر عاملی، فوائد الطوسیة، ۱۴۲۳ق، ص۲۲۴.</ref> او در این بخش ۱۲ دلیل را برای اثبات حرمت استعمال دخانیات ذکر کرده است.<ref>حر عاملی، فوائد الطوسیة، ۱۴۲۳ق، ص۲۲۴-۲۲۶.</ref> | ||
یکی از مثال‌های که در برخی آثار اصولی شیعه برای اصل برائت مطرح می‌کنند، شرب تتون یا استعمال دخانیات است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ انصاری، فرائد الاصول، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۱-۱۲؛ سبحانی، الموجز فی اصول الفقه، ۱۴۲۹ق، ص۱۸۰.</ref> | یکی از مثال‌های که در برخی آثار اصولی شیعه برای اصل برائت مطرح می‌کنند، شرب تتون یا استعمال دخانیات است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ انصاری، فرائد الاصول، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۱-۱۲؛ سبحانی، الموجز فی اصول الفقه، ۱۴۲۹ق، ص۱۸۰.</ref> از نظر اصولیان، یکی از موارد جریان برائت شرعی در جایی است که نسبت به اصل تکلیف درباره چیزی، از آن جهت که نص شرعی درباره حکم آن وجود ندارد، شک وجود داشته باشد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به آخوند خراسانی، کفایة الاصول، مؤسسه آل البیت، ص۳۳۸.</ref> آنان بر این نظرند که درباره حکم استعمال دخانیات نیز هیچ نص شرعی وارد نشده است و در جایی که درباره حکم شرعی آن شک شود، اصل برائت جاری می‌گردد و لذا استعمال دخانیات جایز است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ انصاری، فرائد الاصول، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۱-۱۲؛ سبحانی، الموجز فی اصول الفقه، ۱۴۲۹ق، ص۱۸۰.</ref> | ||
از نظر اصولیان، یکی از موارد جریان برائت شرعی در جایی است که نسبت به اصل تکلیف درباره چیزی، از آن جهت که نص شرعی درباره حکم آن وجود ندارد، شک وجود داشته باشد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به آخوند خراسانی، کفایة الاصول، مؤسسه آل البیت، ص۳۳۸.</ref> آنان بر این نظرند که درباره حکم استعمال دخانیات نیز هیچ نص شرعی وارد نشده است و در جایی که درباره حکم شرعی آن شک شود، اصل برائت جاری می‌گردد و لذا استعمال دخانیات جایز است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ انصاری، فرائد الاصول، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۱-۱۲؛ سبحانی، الموجز فی اصول الفقه، ۱۴۲۹ق، ص۱۸۰.</ref> | |||
در مقابل، اخباری‌ها در چنین موقعیتی به احتیاط قائل شده‌اند و استعمال دخانیات را جایز ندانسته‌اند.<ref>حر عاملی، الفوائد الطوسیة، ۱۴۲۳ق، ص۲۲۶.</ref> | |||
===تاریخچه بحث=== | ===تاریخچه بحث=== | ||
گفته می‌شود نخستین‌بار دخانیات از کشورهای غربی به کشورهای اسلامی در سال‌های آخر قرن دهم هجری، وارد شد.<ref>عبد السلام الطویلة، فقه الاشربة و حدها، ۱۴۰۶ق، ص۴۳۶.</ref> همچنین نقل شده است که نخستین بار توتون و تنباکو به کشور [[ترکیه]] در سال ۱۶۰۵م، از طریق قسطنطنیه، به [[دمشق]] در سال ۱۶۰۶م، به [[حجاز]]، [[مکه]] و کشور [[مصر]] در اواخر سال ۱۶۰۱م، وارد گردید.<ref>عتیق، الاحکام الفقهیة المتعلقة بالتدخین، دار المیمان، ص۲۴-۲۵.</ref> بنا به برخی نقل‌ها ورود دخانیات به کشور [[ایران]] از اوایل قرن ۱۱ هجری بوده است.<ref>فتح‌الله‌پور، «دخانیات»، ص۳۸۹.</ref> پس از گسترش دخانیات در کشورهای اسلامی و شیوع استعمال آن در بین مسلمانان، فقها به بررسی حکم شرعی آن پرداختند.<ref>رحیمی، «بررسی آیات فقهی در حلیت یا حرمت استعمال دخانیات در نگاه فریقین»، ص۷۰.</ref> گروهی از فقها آن را [[مباح|جایز]] و گروه دیگری آن را [[حرام]] اعلام کردند.<ref>رحیمی، «بررسی آیات فقهی در حلیت یا حرمت استعمال دخانیات در نگاه فریقین»، ص۷۰.</ref> | گفته می‌شود نخستین‌بار دخانیات از کشورهای غربی به کشورهای اسلامی در سال‌های آخر قرن دهم هجری، وارد شد.<ref>عبد السلام الطویلة، فقه الاشربة و حدها، ۱۴۰۶ق، ص۴۳۶.</ref> همچنین نقل شده است که نخستین بار توتون و تنباکو به کشور [[ترکیه]] در سال ۱۶۰۵م، از طریق قسطنطنیه، به [[دمشق]] در سال ۱۶۰۶م، به [[حجاز]]، [[مکه]] و کشور [[مصر]] در اواخر سال ۱۶۰۱م، وارد گردید.<ref>عتیق، الاحکام الفقهیة المتعلقة بالتدخین، دار المیمان، ص۲۴-۲۵.</ref> بنا به برخی نقل‌ها ورود دخانیات به کشور [[ایران]] از اوایل قرن ۱۱ هجری بوده است.<ref>فتح‌الله‌پور، «دخانیات»، ص۳۸۹.</ref> پس از گسترش دخانیات در کشورهای اسلامی و شیوع استعمال آن در بین مسلمانان، فقها به بررسی حکم شرعی آن پرداختند.<ref>رحیمی، «بررسی آیات فقهی در حلیت یا حرمت استعمال دخانیات در نگاه فریقین»، ص۷۰.</ref> گروهی از فقها آن را [[مباح|جایز]] و گروه دیگری آن را [[حرام]] اعلام کردند.<ref>رحیمی، «بررسی آیات فقهی در حلیت یا حرمت استعمال دخانیات در نگاه فریقین»، ص۷۰.</ref> | ||