پرش به محتوا

صلوات: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۴۶۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵:۱۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{درباره ۲|مفهوم صلوات|آشنایی با آیه ۵۶ سوره احزاب مدخلِ|آیه صلوات|}}
{{درباره ۲|مفهوم صلوات|آشنایی با آیه ۵۶ سوره احزاب مدخلِ|آیه صلوات|}}
{{نیایش}}
{{نیایش}}
'''صَلَوات'''، ذکری خاص به زبان عربی که رایج‌ترین شکل آن جمله {{عربی|اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد}} و به معنای درخواست درود بر [[پیامبر اسلام(ص)]] و خاندان او از خداوند است. [[مسلمانان]] در [[تشهد]] [[نماز]] و نیز هنگام شنیدن یا بر زبان آوردن نام [[حضرت محمد(ص)]] صلوات می‌فرستند. آیه ۵۶ [[سوره احزاب]]  مشهور به [[آیه صلوات]]  دستور به صلوات داده است. همچنین احادیث بسیاری نیز بر [[استحباب]] ذکر صلوات تأکید کرده‌اند.
'''صَلَوات''' از ذکرهای قرآنی است که در آیه صلوات به گفتن آن دستور داده شده است. صلوات را گونه‌ای قدردانی از زحمات ۲۳ سالهٔ پیامبر و عاملی برای ریشه‌دار شدن محبت به او دانسته‌اند. در منابع روایی ثواب و آثار فراوانی برای صلوات بر شمرده شده است. برخی از این آثار عبارتند از: کفاره‌بودن از گناهان، بازشدن در‌های آسمان، ریزش گناهان، دوستی با خدا و دست‌یابی به شفاعت پیامبر. معروف‌ترین صلوات، گفتن آن به صورت «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد» است، اما گونه‌های دیگری نیز برای ذکر صلوات نقل شده است؛ چنان‌که در برخی روایات شیعه، توصیه شده بعد از صلوات، «و عَجِّل فَرَجَهُم» نیز گفته شود.


صلوات را احترام به پیامبر(ص) و دارای [[ثواب]] اخروی و اثرات مثبت دنیوی دانسته‌اند. صلوات در فرهنگ عامِ مسلمانانِ بسیاری از کشورها جایگاه ویژ‌ه‌ای دارد و مسلمانان به مناسبت‌های مختلف مانند اظهار شادی در جشن‌ها یا آغاز کارها از باب [[تبرک]] صلوات می‌فرستند.
به نظر همه فقیهان شیعه و نیز برخی فقیهان اهل‌تسنن، گفتن ذکر صلوات در تشهد نماز واجب است و ترک عمدی آن، نماز را باطل می‌کند. علاوه بر تشهد نماز، گفتن صلوات در خطبه‌های نماز جمعه و نماز میت نیز واجب دانسته شده است. ذکر صلوات را در هر زمانی می‌توان گفت، ولی گفتن آن، در مواقع خاصی بهتر است؛ از جمله هنگام شنیدن نام، کنیه یا القاب پیامبر(ص)، در رکوع و سجود نماز، در ماه‌های رجب، شعبان و رمضان، در تعقیبات نماز، قبل و بعد از دعا، هنگام بوییدن گل و بعد از عطسه‌کردن.
 
این ذکر نزد شیعیان رایج است و در بیشتر مراسم‌ها و اجتماعات گفته می‌شود. ذکر صلوات، علاوه بر کاربرد عبادی، در مواقع مختلفی مثل خواندن لالایی، هنگام کاشت و برداشت محصولات کشاورزی گفته می‌شود. همچنین شاعران بسیاری در قالب دوبیتی‌ها، غزل‌ها و قصیده‌ها، «صلوات‌نامه‌»هایی را سروده‌اند. برخی شیعیان برای برآورده‌شدن حاجت‌های خود، ختم صلوات می‌گیرند و به تعداد خاصی (مثلاً ۱۰۰، ۱۰۰۰ یا ۱۴۰۰۰) صلوات می‌فرستند.
 
یکی از احکام ضروری مذهب شیعه، افزودن آل به صلوات است، به این‌گونه که علاوه بر پیامبر، بر آل او (یعنی پنج تن آلِ عَبا و امامان معصوم بعدی) نیز صلوات فرستاده می‌شود. صاحب جواهر، باطل بودن صلوات بدون آل را در مذهب شیعه واضح دانسته است. در اکثر روایت‌های نبوی که برای ذکر صلوات وارد شده، صلوات بر «آل محمد» نیز وجود دارد، اما ابن‌تیمیه معتقد است بهتر است برای شبیه نشدن به شیعیان، بر آل صلوات فرستاده نشود.
 
دربارۀ صلوات کتاب‌های مختلفی نوشته شده که برخی از آنها عبارتند از: شرح و فضایل صلوات، تألیفِ احمد حسینی اردکانی و آثارُ و برکاتُ الصلوات، اثر علی الابراهیمی.


== اهمیت و جایگاه ==
== اهمیت و جایگاه ==
confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۴۴۷

ویرایش