نهم ربیع‌الاول: تفاوت میان نسخه‌ها
←حدیث رفع القلم و نقد آن
Ms.sadeghi (بحث | مشارکتها) |
Ms.sadeghi (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
در برخی مجالسی که به مناسبت عیدالزهراء برگزار می‌شود، [[حدیث|روایتی]] بیان می‌شود<ref>حلی، المحتضر، ۱۳۸۲ش، ص۹۵؛ طبرانی نصیری، مجموع الاعیاد، ص۲۶۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۱۲۰-۱۲۵.</ref> که به رُفِعَ القلم معروف شده و می‌گویند این روز «روز رفع القلم» است و [[گناه|گناهان]] این روز در [[روز قیامت]] محاسبه نمی‌شود. ازاین‌رو می‌توان در این مراسم هر حرفی را زد و هر کاری انجام داد.<ref>[https://www.pasokhgoo.ir/content/%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%C2%AB%D8%B1%D9%81%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D9%82%D9%84%D9%85%C2%BB-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%87%D9%85-%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%84 «نقد روایت «رفع القلم» در نهم ربیع الاول»]، سایت مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی.</ref> مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی و میرزا جواد تبریزی، از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید]]، [[اسناد|سند]] حدیث رفع و محتوای آن را بر اساس دلایلی صحیح ندانسته و مورد نقد قرار داده‌اند.<ref>نگاه کنید به: مسائلی، نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ۱۳۸۷ش، ص۱۰۸-۱۱۲.</ref> این دلایل عبارتند از: | در برخی مجالسی که به مناسبت عیدالزهراء برگزار می‌شود، [[حدیث|روایتی]] بیان می‌شود<ref>حلی، المحتضر، ۱۳۸۲ش، ص۹۵؛ طبرانی نصیری، مجموع الاعیاد، ص۲۶۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۱، ص۱۲۰-۱۲۵.</ref> که به رُفِعَ القلم معروف شده و می‌گویند این روز «روز رفع القلم» است و [[گناه|گناهان]] این روز در [[روز قیامت]] محاسبه نمی‌شود. ازاین‌رو می‌توان در این مراسم هر حرفی را زد و هر کاری انجام داد.<ref>[https://www.pasokhgoo.ir/content/%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%C2%AB%D8%B1%D9%81%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D9%82%D9%84%D9%85%C2%BB-%D8%AF%D8%B1-%D9%86%D9%87%D9%85-%D8%B1%D8%A8%DB%8C%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%84 «نقد روایت «رفع القلم» در نهم ربیع الاول»]، سایت مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی.</ref> مکارم شیرازی، صافی گلپایگانی و میرزا جواد تبریزی، از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید]]، [[اسناد|سند]] حدیث رفع و محتوای آن را بر اساس دلایلی صحیح ندانسته و مورد نقد قرار داده‌اند.<ref>نگاه کنید به: مسائلی، نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ۱۳۸۷ش، ص۱۰۸-۱۱۲.</ref> این دلایل عبارتند از: | ||
* روایت موسوم به رفع قلم در منابع معتبر وجود ندارد و از جهت سند نامعتبر است. | * روایت موسوم به رفع قلم در منابع معتبر وجود ندارد و از جهت سند نامعتبر است. | ||
* این روایت مخالف [[قرآن|کتاب خدا]] و [[سنت|سنّت]] است.<ref>مسائلی، نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ۱۳۸۷ش، ص۱۱۹.</ref> به عنوان نمونه روایت رفع قلم با [[آیه]] «و من یعمل مثقال ذرة شراً | * این روایت مخالف [[قرآن|کتاب خدا]] و [[سنت|سنّت]] است.<ref>مسائلی، نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ۱۳۸۷ش، ص۱۱۹.</ref> به عنوان نمونه روایت رفع قلم با [[آیه]] «و من یعمل مثقال ذرة شراً یره؛ هر كه هموزن ذرّه‌اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد.»<ref>سوره زلزال، آیه ۸.</ref> و روایت «لا تُنال ولایتنا الا بالعمل و الورع؛ ولايت و دوستى ما، جز با [[ورع]] و پارسايى دست یافتنی نیست.»<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ج۱۵، ص۲۴۷.</ref> در تضاد است.<ref>مسائلی، نهم ربیع، جهالت‌ها و خسارت‌ها، ۱۳۸۷ش، ص۳۵.</ref> بر همین اساس انجام دادن [[حرام]] در همه روزها گناه است و فرقی میان نهم ربیع الاول و روزهای دیگر نیست. برداشتن [[تکلیف]] و ثبت نشدن گناه تنها به کودکان نابالغ، دیوانه و کسی که خوابیده است، اختصاص دارد.<ref>[https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=21&lid=0&catid=46496&mid=265954 «جشن‌های روز نهم ربیع الاول»]، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی.</ref> مکارم شیرازی می‌نویسد اهل بیت(ع) هیچ‌گاه اجازه گناه کردن را نمی‌دهند.<ref>مکارم، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۳، ص۱۵۸.</ref> | ||
* روایت رَفْعِ قلم در صورت معتبر بودن به این معنا است که اگر کسی به صورت غیرعمدی مرتکب خطا شود، [[خدا|خداوند]] او را می‌بخشد، نه این که آگاهانه و از روی عمد مرتکب [[گناه]] شود.<ref>نراقی، مستند الشیعة فی احکام الشریعة، ۱۴۱۵ق؛ مامقانی، غایة الآمال، ۱۳۱۶ق، ج۲، ص۳۲۶؛ مکارم، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۳، ص۱۵۸.</ref> | * روایت رَفْعِ قلم در صورت معتبر بودن به این معنا است که اگر کسی به صورت غیرعمدی مرتکب خطا شود، [[خدا|خداوند]] او را می‌بخشد، نه این که آگاهانه و از روی عمد مرتکب [[گناه]] شود.<ref>نراقی، مستند الشیعة فی احکام الشریعة، ۱۴۱۵ق؛ مامقانی، غایة الآمال، ۱۳۱۶ق، ج۲، ص۳۲۶؛ مکارم، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۳، ص۱۵۸.</ref> | ||