confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
جز (ویکی سازی) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
عمادالدین محمود بن محمد گاوان گیلانی در سال ۸۰۸ق، در روستای گاوان یا قاوان گیلان متولد شد.<ref>جلال جعفرپور و ساسان طهماسبی، «معرفی و شناسایی مهاجران گیلانی هند، با تکیه بر دکن (۱۷۰۰- ۱۴۰۰م)» در فصلنامه مطالعات شبه قاره دانشگاه سیستان و بلوچستان، ص۵۳.</ref> پدرانش از فرمانروایان گیلان<ref>جلال جعفرپور و ساسان طهماسبی، «معرفی و شناسایی مهاجران گیلانی هند، با تکیه بر دکن (۱۷۰۰- ۱۴۰۰م)»، ص۵۳.</ref> یا وزرای حاکمان آن منطقه بودند.<ref>یاری، سیاوش و کناریوند، مریم، «نقش دیوانسالاران ایرانی در گسترش تشیع در دکن عصر بهمنیها (مطالعه موردی میرفضل الله اینجوی و محمود گاوان»، در فصلنامه مطالعات شبه قاره دانشگاه سیستان و بلوچستان، ص۱۲۷.</ref> محمود در نوجوانی به دلیل توطئه امرای منطقه، از گیلان خارج شد.<ref>هدی سیدحسینزاده، «نقش خواجه عمادالدین محمود گاوان در روابط سیاسی – فرهنگی بهمنیان با آققویونلوها»، در دوفصلنامه شبه قاره(ویژهنامه نامه فرهنگستان)، ص۴۹.</ref> محمود ابتدا با انتخاب شغل تجارت به خراسان و عراق<ref>جلال جعفرپور و ساسان طهماسبی، «معرفی و شناسایی مهاجران گیلانی هند، با تکیه بر دکن (۱۷۰۰- ۱۴۰۰م)»، ص۵۳.</ref> و سپس در ظاهر به قصد تجارت و در باطن به شوق دیدار با عالمان در سال ۸۵۱ق و در سن ۴۳ سالگی به [[دکن]] در جنوب [[هند]] رفت.<ref>هدی سیدحسینزاده، «نقش خواجه عمادالدین محمود گاوان در روابط سیاسی – فرهنگی بهمنیان با آققویونلوها»، در دوفصلنامه شبه قاره(ویژهنامه نامه فرهنگستان)، ص۴۹.</ref> او در دوره سلطنت علاءالدین احمد شاه دوم (حکومت ۸۳۹-۸۶۲ق) به بیدَر پایتخت [[بهمنیان]] (حکومت ۷۴۸-۹۳۲ق) وارد شد.<ref>هندوشاه، تاریخ فرشته، ج۲، ص۳۵۸.</ref> | عمادالدین محمود بن محمد گاوان گیلانی در سال ۸۰۸ق، در روستای گاوان یا قاوان گیلان متولد شد.<ref>جلال جعفرپور و ساسان طهماسبی، «معرفی و شناسایی مهاجران گیلانی هند، با تکیه بر دکن (۱۷۰۰- ۱۴۰۰م)» در فصلنامه مطالعات شبه قاره دانشگاه سیستان و بلوچستان، ص۵۳.</ref> پدرانش از فرمانروایان گیلان<ref>جلال جعفرپور و ساسان طهماسبی، «معرفی و شناسایی مهاجران گیلانی هند، با تکیه بر دکن (۱۷۰۰- ۱۴۰۰م)»، ص۵۳.</ref> یا وزرای حاکمان آن منطقه بودند.<ref>یاری، سیاوش و کناریوند، مریم، «نقش دیوانسالاران ایرانی در گسترش تشیع در دکن عصر بهمنیها (مطالعه موردی میرفضل الله اینجوی و محمود گاوان»، در فصلنامه مطالعات شبه قاره دانشگاه سیستان و بلوچستان، ص۱۲۷.</ref> محمود در نوجوانی به دلیل توطئه امرای منطقه، از گیلان خارج شد.<ref>هدی سیدحسینزاده، «نقش خواجه عمادالدین محمود گاوان در روابط سیاسی – فرهنگی بهمنیان با آققویونلوها»، در دوفصلنامه شبه قاره(ویژهنامه نامه فرهنگستان)، ص۴۹.</ref> محمود ابتدا با انتخاب شغل تجارت به [[خراسان بزرگ|خراسان]] و [[عراق عجم|عراق]]<ref>جلال جعفرپور و ساسان طهماسبی، «معرفی و شناسایی مهاجران گیلانی هند، با تکیه بر دکن (۱۷۰۰- ۱۴۰۰م)»، ص۵۳.</ref> و سپس در ظاهر به قصد تجارت و در باطن به شوق دیدار با عالمان در سال ۸۵۱ق و در سن ۴۳ سالگی به [[دکن]] در جنوب [[هند]] رفت.<ref>هدی سیدحسینزاده، «نقش خواجه عمادالدین محمود گاوان در روابط سیاسی – فرهنگی بهمنیان با آققویونلوها»، در دوفصلنامه شبه قاره(ویژهنامه نامه فرهنگستان)، ص۴۹.</ref> او در دوره سلطنت علاءالدین احمد شاه دوم (حکومت ۸۳۹-۸۶۲ق) به بیدَر پایتخت [[بهمنیان]] (حکومت ۷۴۸-۹۳۲ق) وارد شد.<ref>هندوشاه، تاریخ فرشته، ج۲، ص۳۵۸.</ref> | ||
==نقش محمود گاوان در گسترش تشیع== | ==نقش محمود گاوان در گسترش تشیع== |