هند: تفاوت میان نسخه‌ها

====[[بهمنیان]]====

حکومت شاهان بهمنی (۷۴۸-۹۳۲ق.) به دست حسن کنگو تاسیس شد. در دوره حکومت بهمن شاهان، مهاجران زیاد از [[ایران]] و [[سادات]] [[حجاز]] به این منطقه [[هجرت|مهاجرت]] کردند و این خود از عوامل رواج [[تشیع]] در این مناطق بود. به مهاجران، غریب یا «آفاقی» گفته می‌شد و افزایش آفاقی‌ها که اغلب مناصب دولتی را در دست داشتند به درگیری‌هایی میان این گروه و مردمان بومی منجر شد. ایرانیان در سازمان نظامی و سیاسی حکومت [[بهمنیان]] نقش عمده‌ای داشتند. بخش بزرگی از سپاه بهمنیان را نیز سادات تشکیل می‌دادند. شاعران و علمای ایرانی نیز در دکن با روی گشوده استقبال می‌شدند.<ref>فراهانی منفرد، ایرانیان در دکن، ص۱۳۴، ۱۳۸؛ معصمومی، فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی دکن در دوره بهمنیان، ص۱۶۴</ref>

در اواخر پادشاهی بهمنیان، اختلافات [[آفاقیان|آفاقی]]-دکنی باعث اینجا درگیری‌هایی شد که به کشتار شیعیان انجامید. از جمله درگیری قلعه چاکِنَه که به کشته شدن ۱۲۰۰ تن از سادات و شیعیان منجر شد. ریشه چنین درگیری‌هایی بیشتر قومی بود تا مذهبی.<ref>هالیستر، تشیع در هند، ص۱۱۷؛ معصومی، فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی در دکن در دوره بهمنیان، ص۱۶۸</ref>

'''محمود گاوان وزیر ایرانی شیعه''': از مهم‌ترین دوره‌های تشیع در دکن دوره وزارت [[محمود گاوان]] (۸۱۳-۸۸۶ق.) وزیر سرشناس و قدرتمند بهمنیان مشهور به صدر جهان است. با اینکه درباره تشیع اعتقادی محمود گاوان تردیدهایی مطرح است، درباره علاقه او به دوازده امام و نزدیکی او به‌اندیشه شیعه شواهد اطمینان بخشی وجود دارد.<ref>اطهر رضوی، شیعه در هند، ص۴۰۷</ref>