آیه ۴۰ سوره حج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۴۰ سوره | '''آیه ۴۰ سوره حَجّ''' آیه‌ای که در آن حکمت تشریع [[جهاد]] حفظ دین و پرستشگاه‌های خداوند تلقی شده است. این آیه از اولین آیاتی دانسته شده که در آن به مسلمانان اجازه جهاد با [[شرک|مشرکان]] داده شده است. | ||
آیه چهلم از [[سوره حج]] وصف ظلمی است که علتی برای اجازه جهاد با ظالمان دانسته شده است: اینکه مشرکانْ مسلمانان را از سرزمینشان به ناحق اخراج کردند؛ اینکه در این اخراج مسلمانان گناهی نداشتند، جز آنکه می‌گفتند پروردگار ما خداوند یکتاست. درباره رخداد منجر به اخراج دو احتمال داده شده است: اینکه منظور اخراج مسلمانان از [[مکه]] در جریان [[هجرت به حبشه]] باشد یا [[هجرت به مدینه]]. بر اساس احتمال اول این آیه [[سوره‌های مکی و مدنی|مکی]] خواهد بود و بر اساس احتمال دوم [[سوره‌های مکی و مدنی|مدنی]]. | آیه چهلم از [[سوره حج]] وصف ظلمی است که علتی برای اجازه جهاد با ظالمان دانسته شده است: اینکه مشرکانْ مسلمانان را از سرزمینشان به ناحق اخراج کردند؛ اینکه در این اخراج مسلمانان گناهی نداشتند، جز آنکه می‌گفتند پروردگار ما خداوند یکتاست. درباره رخداد منجر به اخراج دو احتمال داده شده است: اینکه منظور اخراج مسلمانان از [[مکه]] در جریان [[هجرت به حبشه]] باشد یا [[هجرت به مدینه]]. بر اساس احتمال اول این آیه [[سوره‌های مکی و مدنی|مکی]] خواهد بود و بر اساس احتمال دوم [[سوره‌های مکی و مدنی|مدنی]]. | ||