نوابان اوده: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمان نوابان اوده، سرزمین اوده به مرکز عزاداری شبه‌قاره‌هند تبدیل شده بود<ref>رضوی، «نقش شاهان اوده در گسترش تشیع»، ص۶</ref> و نه فقط شیعیان بلکه پیروان سایر ادیان و مذاهب نیز به آن مشغول بودند.<ref>کاظمی، «وضاحتی نوٹ»، در سوانحات سلاطین اودھ، ۲۰۰۹م، ج۱، ص۲۱۸</ref> ترویج [[سوگواری|عزاداری]] را یکی از مهم‌ترین اقدامات نوابان اوده دانسته اند. به عنوان نمونه نواب آصف‌الدوله هزینه‌های بسیاری برای عزاداران پرداخت می‌کرد.<ref>رضوی، «نقش شاهان اوده در گسترش تشیع»، ص۶</ref> در دوران نواب سعادت‌علی‌خان این مراسم‌ها و نذر و نیاز و دیگر [[مولودی‌خوانی (آیین)|جشن‌‌های مولودی]] امامان شیعه در تمام سال در دولت‌سرا جاری بود و نواب سعادت‌علی‌خان خود به همراه درباریان در جامه سیاه در ایام محرم به سوگواری می‌پرداخت.<ref>کاظمی، «وضاحتی نوٹ»، در سوانحات سلاطین اودھ، ۲۰۰۹م، ج۱، ص۲۱۸</ref> به گزارش کتاب عماد السعادت، نواب شجاع‌الدوله در زمان جنگ بزرگ پانی‌پَت هم عزاداری را برپا داشت.<ref>غلام‌علی‌خان، عماد السعادت، ص۸۳</ref> در زمان نواب نصیرالدین‌حیدر سوگواری ماه محرم توسعه پیدا کرد و تا ۸ربیع‌الاول ادامه یافت به طوری که انجام هرگونه جشن با محدودیت روبه‌رو می‌شد.<ref>کاظمی، «وضاحتی نوٹ»، در سوانحات سلاطین اودھ، ۲۰۰۹م، ج۱، ص۳۳۱</ref> گسترش تشیع در شبه‌قاره‌هند را مدیون سوگواری امام حسن(ع) دانسته‌اند.<ref>رضوی، «نقش شاهان اوده در گسترش تشیع»، ص۸</ref>