علی بن محمد باقر(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

| زادروز = قرن اول هجری

| مادر = ام ولد (نام های او زینب، لیلا، ام حکیمه)

'''علی بن محمد باقر''' فرزند [[امام باقر(ع)]] است که در منابع، غالباً از او با عنوان سُلطان‌ْعَلی یاد می‌شود. بر اساس برخی از گزارش‌های تاریخی، او بنا به درخواست دوست‌داران [[اهل بیت(ع)]] از اهالی چهل حصران و فین [[کاشان]] در [[سال ۱۱۳ هجری قمری|سال ۱۱۳ق]] به این منطقه هجرت نمود و مدت سه سال به امر تبلیغ و ارشاد مردم همت گماشت. علی بن محمد سرانجام در [[سال ۱۱۶ هجری قمری|سال ۱۱۶ق]] به‌همراه تعدادی از اهالی منطقه توسط نیروهای حکومتی به [[شهادت]] رسید. پیکر او در [[مشهد اردهال]] به‌خاک سپرده شد. [[مراسم قالی‌شویان]]، هر سال در دومین [[جمعه]] [[مهر]] به یاد شهادت علی بن محمد، همراه با [[عزاداری]] و [[نوحه خوانی]] در مشهد اردهال برگزار می‌شود.

علی بن محمد باقر(ع) فرزند [[امام باقر(ع)]] است. [[شیخ مفید]] فرزندان امام باقر(ع) را هفت تن می‌داند: که یکی از آن‌ها علی است و مادرش کنیزی [[ام ولد]] بوده است.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ص۳۹۴.</ref> مرقد او در اردهال کاشان یکی از زیارت‌گاه‌های شیعیان در ایران است و همه ساله به عنوان بزرگداشت سالروز شهادت او مراسم [[قالی‌شویان (آیین)|قالی‌شویان]] در اردهال برگزار می‌شود.

به گفته مصعب زبیری نسب شناس عرب، علی بن محمد دختری به نام فاطمه داشت که مادرش ام ولد بود و [[موسی بن جعفر]] با این دختر ازدواج کرد.<ref>زبیری، نسب قریش، به نقل از حسینی زرباطی، بغیة الحائر، ص۱۴۸؛ کمونه حسینی، المشاهد العتره الطاهره، ص۲۷۰.</ref> فرزند دیگری نیز از وی بوده است که احمد بن علی بن باقر(ع) نام داشت. قبر او در [[اصفهان]] در باغاتی قرار دارد که سر راه محله خواجو است.<ref> حسینی زرباطی، بغیة الحائر، ص۱۴۶؛ مجموعه تاریخی مذهبی مشهد اردهال، ص۳۶.</ref>

به گفته [[عبدالله بن عیسی افندی|عبدالله أفندی]] صاحب [[ریاض العلماء و حیاض الفضلاء (کتاب)|ریاض العلماء]] در کتاب‌های رجالی شیعه هیچ اطلاعاتی از علی بن محمد یافت نمی‌شود.<ref>افندی، ریاض العلماء، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۲۱۷.</ref>  جز این که [[شیخ طوسی]] او را از اصحاب [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] دانسته است.<ref>افندی، ریاض العلماء، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۲۱۷.</ref>  

صاحب [[ریاض العلماء]] از علی بن محمد الباقر با تعبیر سید اجل و از بزرگان و اکابر فرزندان [[امام باقر(ع)]] نام‌ برده که بیان عظمت شأنش نیازی به کلام طولانی ندارد و قبرش گنبد رفیع و عظیمی دارد<ref>افندی، ریاض العلماء، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۲۱۶.</ref> افندی نوشته است که جماعتی از علمای [[شیعه]] نیز در شأن علی بن محمد فضایلی گفته و درباره کرامات او و محل شهادتش حکایاتی دارند ولی به جز [[النقض (کتاب)|کتاب النقض]] نگاشته [[عبدالجلیل قزوینی رازی]] در قرن ششم از کتاب دیگری یاد نمی‌کند.<ref>افندی، ریاض العلماء، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۲۱۶.</ref> در آن کتاب گفته شده که مردم کاشان به زیارت علی بن محمد الباقر می‌روند که در بارکرسب مدفون است و چندین حجت و برهان در آن‌جا ظاهر شده است.<ref>قزوینی رازی، النقض، ۱۳۹۱ش، ص۶۴۸.</ref>

بنابر آنچه در کتاب های متاخر به ویژه کتاب عبدالرسول مدنی کاشانی آمده است، عده‌ای از دوستداران [[اهل بیت(ع)]] از اهالی چهل حصاران و [[فین]] [[کاشان]] نامه‌ای به امام باقر(ع) نوشتند، که چون ما از محضر شما دور هستیم یکی از آقازادگان خود را برای راهنمایی، تربیت و تعلیم احکام به جانب ما بفرستید.<ref>فرخ‌یار، مجموعه تاریخی، مذهبی مشهد اردهال، ص۳۷.</ref> و امام باقر(ع) نیز فرزند خود، علی بن محمد را با آن فرستادگان روانه کاشان کرد و اسباب سفر او را نیز برادرش [[امام صادق(ع)]] فراهم نمود.<ref>محسنی، نور باقر، ص۵۴.</ref>

هنگام ورود، در فین حدود ۶هزار نفر برای استقبال آمدند. وی مدتی در [[جاسب]] و [[خاوه]] مشغول هدایت مردم بود و بیشتر در [[مسجد جامع کاشان]] -که فعلا در کوی میدان کهنه واقع است - مشغول عبادت بود و شیعیان برای ادای [[نماز جمعه]] به آن مسجد می‌آمدند، و [[کرامت|کرامات]] زیادی مشاهده می‌نمودند.<ref>محسنی، نور باقر، ص۵۷.</ref>

گفته می‌شود وی در لحظه وفات به شخصی به نام خواجه ملک‌شاه وصیت کرده است که برادرش محمود را که پنهان شده بوده است نجات دهند، نامه‌ای به امام صادق بنویسند و ماجرا را شرح دهند و نیز او را در همان محلی که نشان داده است دفن کنند.<ref>مجموعه تاریخی، مذهبی مشهد اردهال، ص۵۷.</ref>