آیه ۲۰۰ سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

آیه ۲۰۰ سوره اعراف (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۰

۶۸ بایت حذف‌شده ، ۵ نوامبر

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Roohish

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۶٬۲۱۵

ویرایش

@@ خط ۲۴: / خط ۲۴: @@
 این آیه در [[آیه ۳۶ سوره فصلت|۳۶ سوره فصلت]] نیز تکرار شده و تنها در [[سوره فصلت]] حرف «هو» در «إِنَّهُ هو سَمِیعٌ عَلِیمٌ» برای تأکید آمده<ref>صافی، الجدول فی إعراب القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲۴، ص۳۱۱.</ref> که در ۲۰۰ اعراف وجود ندارد.<ref>طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۴۳۵.</ref> البته آیه ۲۰۰ اعراف پس از دستور به روی گرداندن از نادانان<ref>سوره اعراف، آیه۱۹۹.</ref> آمده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۸۸.</ref> اما در سوره فصلت دستور داده شده: «ادْفَعْ بِالَّتیِ هِیَ أَحْسَن؛ بدی را با نیکی دفع کن»<ref>سوره فصلت، آیه۳۴.</ref> و مقابل مخالفان با بهترین شیوه برخورد کن تا آنان را تغییر دهی.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۳۴۴.</ref> سپس متذکر می‌شود اگر [[شیطان]] تو را وسوسه کرد که با دشمن برخورد بد داشته باشی به خدا پناه ببر.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۳۴۴.</ref>
-کلمه «نزغ» در این آیه را به معنای وسوسه شیطان دانسته‌اند<ref>واسطی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۶۵.</ref> که انسان را به سوی انجام [[گناه|گناهان]] می‌کشاند.<ref>‏طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۵، ص۱۷.</ref> تعبیر «یَنْزَغَنَّکَ» را به جهت اینکه با نون تأکید آمده به معنای حتمی بودن وسوسه‌ شیطان دانسته‌اند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> همچنین فعل مضارع بودن این تعبیر را نشان‌دهنده دائمی بودن وسوسه‌ شیطان خوانده‌اند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> تعبیر «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ» را به پناه‌بردن به خداوند معنا کرده‌اند.<ref>مدنی شیرازی، الطراز الأول و الکناز لما علیه من لغة العرب المعول، ۱۳۸۴ش، ج۶، ص۴۱۷.</ref> در معنای پناه بردن به خداوند چنین گفته‌اند که تنها با گفتن کلمه‌ی «[[استعاذه|اعوذ باللّه؛ پناه می‌برم به خداوند]]» نیست، بلکه یک پیوند و ارتباط روحی برقرار کردن و سپردن خود به خداوند است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref>
+کلمه «نزغ» در این آیه را به معنای وسوسه شیطان دانسته‌اند<ref>واسطی زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۶۵.</ref> که انسان را به سوی انجام [[گناه|گناهان]] می‌کشاند.<ref>‏طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۵، ص۱۷.</ref> تعبیر «یَنْزَغَنَّکَ» را به جهت اینکه با نون تأکید آمده به معنای حتمی بودن وسوسه‌ شیطان دانسته‌اند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> همچنین فعل مضارع بودن این تعبیر را نشان‌دهنده دائمی بودن وسوسه‌ شیطان خوانده‌اند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> تعبیر «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ» را به پناه‌بردن به خداوند معنا کرده‌اند.<ref>مدنی شیرازی، الطراز الأول، ۱۳۸۴ش، ج۶، ص۴۱۷.</ref> در معنای پناه بردن به خداوند چنین گفته‌اند که تنها با گفتن کلمه‌ی «[[استعاذه|اعوذ باللّه؛ پناه می‌برم به خداوند]]» نیست، بلکه یک پیوند و ارتباط روحی برقرار کردن و سپردن خود به خداوند است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref>
 {{جعبه نقل قول|خدا در قرآن فرمود هر وقت ... دیدید در درون شما وسوسه است که فلان کار (گناه) را انجام بدهید ... هر وقت این آژیر خطر را احساس کردید بروید به پناهگاه ﴿فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ﴾ استعاذه یعنی ... وارد پناهگاه شدن. خدا هم فرمود من یک پناهگاه دارم همه جایی و همیشگی است. در هم باز است.<ref>[https://javadi.esra.ir/fa/w/%D8%AC%D9%84%D8%B3%D9%87-%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%82-1391/11/26-1 جلسه درس اخلاق (1391/11/26)]، سایت آیت‌الله جوادی آملی.</ref>|عرض=40%|رنگ پس‌زمینه=#d3f2f2|عنوان=[[عبدالله جوادی آملی]]:|تراز=}}{{گفت و گو|{{قرآن جدید|اعراف|۲۰۰}}|{{قرآن جدید|اعراف|۲۰۰|نوع=فولادوند|منبع=نه}}