آیه ۳۳ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۳۳ سوره آل‌عمران''' سرآغازی برای بیان سرگذشت [[عیسی بن مریم]]<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۴.</ref> و اشاره‌ به مقامات اجداد وی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> در این آیه علاوه بر [[آدم (پیامبر)|آدم]] به تمام [[اولو العزم|پیامبران اولوالعزم]] اشاره شده است و رسالت‌ آنها جهانی معرفی شده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۵۰۱. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> نام [[نوح (پیامبر)|نوح]] به صراحت ذکر شده است و آل ابراهیم شامل خود وی، [[موسی (پیامبر)|موسی]]، عیسی و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] می‌شود. ذکر [[آل عمران|آل‌عمران]] اشاره مجدد به مریم و عیسی به عنوان مقدمه‌ای برای شرح حال آنان در آیات بعد است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> از آنجایی که در [[آیه ۳۲ سوره آل‌عمران]] دستور اطاعت از [[رسول]] داده شده است، در این [[آیه]] دلیل آن بیان شده است که برگزیدگی‌شان به خاطر علم، [[ایمان]] و [[عصمت]] آنان باشد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۴۶۱.</ref>

به گفته [[سید محمدحسین طباطبائی|محمدحسین طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]]، کلمه اصطفی، با توجه به تعبیر «علی العالمین» در آخر آیه، به معنای گزینش و تقدم آن‌ها بر دیگران است. به نظر وی اینجا معنی خالص‌سازی و پیرایش آنها از امور آلوده‌کننده مراد نیست.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۶.</ref> بر این اساس [[آدم (پیامبر)|آدم]] اولین خلیفه انسانی در روی زمین، اولین کسی که [[توبه حضرت آدم|باب توبه]] به روی وی گشوده شد و اولین کسی که [[دین]] برای وی تشریع گردید، برگزیده [[خدا|خداوند]] بر دیگران است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۶.</ref> همچنین [[نوح (پیامبر)|نوح]] اولین پیامبر از [[اولو العزم|پیامبران اولوالعزم]] از برگزیدگان بر سایر انسان‌ها است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۶.</ref>

آل ابراهیم اشاره به انسان‌های پاک از ذریه ابراهیم از قبیل [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق]]، [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل]]، [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب]]، [[داوود (پیامبر)|داود]]، [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان]]، [[یونس (پیامبر)|یونس]]، [[زکریا (پیامبر)|زکریا]]، [[یحیی (پیامبر)|یحیی]]، عیسی<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القران، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۷۳۴.</ref> و برترین آنها [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] و بستگان پاک آنها دارد.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۶.</ref> برخی نیز گفته‌اند منظور از آل ابراهیم مؤمنان متمسک به دین ابراهیم یعنی [[اسلام]] است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القران، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۷۳۴.</ref> از جانب دیگر گفته شده که آل ابراهیم و [[آل عمران|آل‌عمران]] به تمام دودمان آنها دلالت ندارد؛ زیرا ممکن است در بین آنها افراد [[کفر|کافر]] نیز وجود داشته باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۲۰.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] معتقد است که عمران در این آیه اشاره به پدر مریم دارد و نه پدر موسی؛ زیرا هر جا در [[قرآن]] نام عمران برده شده اشاره به پدر مریم دارد و آیات بعد که شرح حال مریم را بیان می‌کند نیز گواه بر این امر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۲۰</ref> از مفردات راغب نقل شده است که واژه «آل» از «اهل» گرفته شده است. تنها تفاوت در این است که آل درباره دودمان انسانی و آن هم افراد سرشناس و شریف به کار می‌رود در حالی که اهل به انسان و غیر انسان از جمله زمان و مکان هم اضافه می‌گردد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۲۰.</ref>

به‌نظر [[محسن قرائتی]] نام [[سوره آل‌عمران|سوره آل‌عمران]] از محتوای همین آیه و [[آیه ۳۵ سوره آل عمران|آیه ۳۵]] گرفته شده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۴۶۱.</ref> با توجه به اینکه [[آیه ۳۲ سوره آل‌عمران|آیه ۳۴ همین سوره]] پیوندی نزدیک محتوایی با آیه ۳۳ دارد، تعدادی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] مثل محمدحسین طباطبایی، ناصر مکارم شیرازی و [[فضل بن حسن طبرسی]] هردو آیه را یکجا تفسیر کرده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۴. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۱۷. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القران، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۷۳۴.</ref>