حدیث سفینه: تفاوت میان نسخه‌ها

سَمْهُودی در کتاب [[جواهر العقدین فی فضل الشرفین (کتاب)|جواهر العقدین]] می‌گوید همانگونه که کسانی که داخل سفینه نوح شدند، نجات یافتند، [[اهل‌بیت(ع)]] وسیله نجات بوده و کسانی که به کشتی اهل‌بیت وارد شوند،‌ اهل نجات خواهند بود. از نظر وی، نتیجه این حدیث، برانگیختن مردم برای گرایش به ریسمان اهل بیت(ع) و محبت و گرامی‌داشت مقام آنان است. بنابراین هر کسی که از آنان پیروی کند، نجات خواهد یافت و هر کس از آنها تخلف کند، گمراه شده و مستحق آتش جهنم خواهد بود.<ref>سمهودی، جواهر العقدین، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۲۶.</ref> ابن حجر هیتمی نیز با سمهودی موافق بوده و نظری همانند او بیان کرده است.<ref>ابن حجر هیتمی، الصواعق المحرقة، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۴۶ و ۴۴۷.</ref> سهمودی و هیتمی درباره سند حدیث سفینه گفته‌اند این حدیث از طُرُق مختلف که برخی از آنها برخی دیگر را تقویت می‌کند، روایت شده است». <ref>سمهودی، جواهر العقدین، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۲۳؛ ابن حجر هیتمی، الصواعق المحرقة،  ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۴۴۵.</ref>

محمد عبدالرؤوف مناوی (۹۵۲ - ۱۰۳۱ق) نیز در کتاب فیض القدیر وجه تشبیه را نجات و راه‌یافتگی دانسته است؛ یعنی همان طور که سرنشینان [[کشتی نوح]] نجات یافتند، نجات [[امت اسلامی]] نیز در گروِ تمسّک به [[اهل‌بیت(ع)]] است؛ زیرا آنها پیشوایان هدایت و چراغ‌های درخشنده‌ای هستند که [[خدا]] به‌واسطه آن‌ها بر بندگان خود احتجاج می‌کند.<ref>مناوی، فیض القدیر، ۱۳۵۶ق، ج۲، ص۵۱۹.</ref>