confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۰۹
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
===مخالفت با عذاب بینهایت=== | ===مخالفت با عذاب بینهایت=== | ||
در بین عالمان مسلمان، گروهی از اندیشمندان که بیشتر گرایش عرفانی و فلسفی داشتهاند با اصل خلود در عذاب مخالفاند<ref>ساطع و رفیعا، «مقایسه دیدگاه امام خمینی در باب خلود با سایر آرا مخالف و موافق»، ص۷۹.</ref> از جملهٔ اینها [[ابنعربی|محیی الدین ابنعربی]]<ref>ابن عربی، الفتوحات المکیه، ج۱، ص۱۱۴، ۳۰۳.</ref> عبدالرزاق کاشی،<ref>کاشی، شرح فصوص الحکم، ۱۳۸۳ش، ص۱۲۳.</ref> داوود قیصری،<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۷۲۶.</ref> و [[ملاصدرا]]<ref>ملاصدرا، اسفار، ۱۹۸۱م، ج۲، ص۳۴۷-۳۴۹؛ ملاصدرا، الشواهد الربوبیه، ۱۳۸۶ش، ص۳۸۵.</ref> در برخی آثار فلسفی خود است. ملاصدرا نوشته است قائلان به عذاب ابدی ندانستهاند که رحمت عام و گسترده خداوند به همهچیز میرسد.<ref>ملاصدرا، المبدأ و المعاد، ۱۳۵۴ش، ص ۴۶۰</ref> | در بین عالمان مسلمان، گروهی از اندیشمندان که بیشتر گرایش عرفانی و فلسفی داشتهاند با اصل خلود در عذاب مخالفاند<ref>ساطع و رفیعا، «مقایسه دیدگاه امام خمینی در باب خلود با سایر آرا مخالف و موافق»، ص۷۹.</ref> از جملهٔ اینها [[ابنعربی|محیی الدین ابنعربی]]<ref>ابن عربی، الفتوحات المکیه، ج۱، ص۱۱۴، ۳۰۳.</ref> عبدالرزاق کاشی،<ref>کاشی، شرح فصوص الحکم، ۱۳۸۳ش، ص۱۲۳.</ref> داوود قیصری،<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۷۲۶.</ref> و [[ملاصدرا]]<ref>ملاصدرا، اسفار، ۱۹۸۱م، ج۲، ص۳۴۷-۳۴۹؛ ملاصدرا، الشواهد الربوبیه، ۱۳۸۶ش، ص۳۸۵.</ref> در برخی آثار فلسفی خود است. ملاصدرا نوشته است قائلان به [[عذاب ابدی]] ندانستهاند که رحمت عام و گسترده خداوند به همهچیز میرسد.<ref>ملاصدرا، المبدأ و المعاد، ۱۳۵۴ش، ص ۴۶۰</ref> | ||
البته او در کتاب عرشیه<ref>ملاصدرا، العرشیه، ۱۴۲۰ق، ص۹۵.</ref> عذاب جهنم را دائمی خوانده<ref>آشتیانی، شرح حال و آرای فلسفی ملاصدرا، ۱۳۷۸ش، ص۲۵۵-۲۵۶</ref> و در [[الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة (کتاب)|اَسفار]] تصریح کرده که [[عذاب ابدی|خلود کفار در آتش]] صرفاً به سبب فساد اعتقادشان است؛ چون فساد اعتقاد موجب فساد ذات روح و در نهایت باعث هلاکت آن میگردد؛ برخلاف فساد در عمل که احتمال رفعشدنش وجود دارد.<ref>ملاصدرا، اسفار، ۱۹۸۱م، ج۴، ص۳۰۷-۳۱۰</ref> | البته او در کتاب عرشیه<ref>ملاصدرا، العرشیه، ۱۴۲۰ق، ص۹۵.</ref> عذاب جهنم را دائمی خوانده<ref>آشتیانی، شرح حال و آرای فلسفی ملاصدرا، ۱۳۷۸ش، ص۲۵۵-۲۵۶</ref> و در [[الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة (کتاب)|اَسفار]] تصریح کرده که [[عذاب ابدی|خلود کفار در آتش]] صرفاً به سبب فساد اعتقادشان است؛ چون فساد اعتقاد موجب فساد ذات روح و در نهایت باعث هلاکت آن میگردد؛ برخلاف فساد در عمل که احتمال رفعشدنش وجود دارد.<ref>ملاصدرا، اسفار، ۱۹۸۱م، ج۴، ص۳۰۷-۳۱۰</ref> |