تهمت: تفاوت میان نسخه‌ها

*تهمت و انتشار آن از نظر فقهی [[حرام]] است<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۵۹؛ شهید ثانی، الرسائل، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۲۹۳؛ شهید ثانی، کشف الریبة، ۱۳۹۰ق، ص۲۱.</ref> و مجازات آن [[تعزیر]] است.<ref>امام خمینی، استفتائات امام خمینی، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۴۵۲؛ فاضل لنکرانی، جامع المسائل، ۱۳۸۳ش، ج۲، ص۳۴۰؛ مکارم شیرازی، مجموعه استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref> البته اگر تهمت، [[قذف]] باشد، مجازات آن [[حد قذف]] (هشتاد تازیانه) است.<ref>علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ ص۵۴۷.</ref>

*در حرام بودن تهمت، تفاوتی بین اینکه تهمت در حضور شخص باشد یا در غیابش نیست.<ref>تهرانی، اخلاق ربانی، ۱۴۰۱ش، ص۳۳.</ref>

*گوش دادن به تهمت درباره دیگران جایز نیست و در صورت شنیدن باید از از متهم دفاع و رفع اتهام کرد.<ref>تهرانی، اخلاق ربانی، ۱۴۰۱ش، ص۳۳.</ref>