ریاضت: تفاوت میان نسخه‌ها

ریاضت از ریشه رَوض به معنای رام ساختن و تربیت کردن اسب سواری آمده است. <ref>فیومی، المصباح المنیر، ۱۴۱۸ق، ص۱۲۸.</ref> [[فخرالدین طریحی|طریحی]] در [[مجمع البحرین و مطلع النیرین (کتاب)|مجمع البحرین]] منظور از ریاضت را بازداشتن نفس حیوانی از شهوت و غضب و نفس ناطقه انسانی از آلوده شدن به رذائل اخلاقی دانسته است. <ref>طریحی، مجمع البحرین، ج۲، ص۲۵۱.</ref> ریاضت یا ریاضت نفس، به معنای تحمل سختی‌ها، ترک [[غریزه|غرایز]] و انجام [[عبادت|عبادات]] برای [[تزکیه]] و پاک کردن روح است<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۱۳۹۰ش، ج۴، ص۳۷۶۷.</ref> که در آیات [[قرآن|قرآن کریم]] و [[حدیث|روایات]] معصومان به آن سفارش شده است.<ref>مجموعه نویسندگان، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۲۱۳.</ref>