حدیث جابر: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از نزول [[آیه اطاعت]]{{یاد|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً﴿۵۹ نساء﴾؛ ای كسانى كه [[ایمان]] آورده‌ايد، خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اوليای امر خود را [نيز] اطاعت كنيد؛ پس هر گاه در امری [دينی] اختلاف‌نظر يافتيد، اگر به خدا و روز بازپسين ايمان داريد، آن را به [كتاب‌] خدا و [سنت‌] پيامبر [او] عرضه بداريد، اين بهتر و نيك‌فرجام‌تر است.}}، [[جابر بن عبدالله انصاری]] از پیامبر(ص) پرسید: یا رسول‌الله، ما خدا و رسول او را شناختيم، اولى الأمر كيستند كه خداى تعالى اطاعت آنان را دوشادوش اطاعت خود و شما قرار داده است؟ پیامبر در پاسخ او فرمود: «‌آنان جانشینان من و امامان مسلمانان بعد از من‌ هستند که اولِ ایشان [[علی بن ابی‌طالب]] است و بعد از او به ترتیب [[امام حسن|حسن]]، [[امام حسین|حسین]]، [[امام سجاد|علی بن حسین]] و [[امام باقر|محمد بن علی]] که در [[تورات]] به باقر معروف است و تو در هنگام پیری او را خواهی دید و هر وقت او را دیدی، سلام مرا به او برسان. پس از محمد بن علی نیز به ترتیب، [[امام صادق|جعفر بن محمد]]، [[موسی بن جعفر]]، [[امام رضا|علی بن موسی]]، [[امام جواد|محمد بن علی]]، [[امام هادی|علی بن محمد]]، [[امام عسکری|حسن بن علی]] و پس از ایشان [[امام مهدی|فرزندش]] هم‌نام و هم‌کنیه من است. اوست که از نظر مردم پنهان می‌شود و [[غیبت امام زمان|غیبت]]ش طولانی می‌گردد تا آن جا که فقط افرادی که [[ایمان]] راسخ دارند، بر عقیدهٔ به او باقی می‌مانند.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۸۲؛ قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۹۸-۳۹۹.</ref>

این [[حدیث]] در برخی از منابع شیعی مانند [[کفایة الاثر فی النص علی الائمة الاثنی عشر (کتاب)|کفایة الاثر]]،<ref>خزاز رازی، کفایه الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۵۴-۵۵.</ref> [[کمال الدین و تمام النعمه|کمال الدین]]<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۱‌، ص۲۵۴-۲۵۳.</ref> و [[بحارالانوار (کتاب)|بحارالانوار]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۶، ص۲۵۱.</ref> و نیز در برخی از منابع اهل‌سنت مانند [[ینابیع المودة لذوی القربی (کتاب)|ینابیع الموده]]<ref>قندوزی، ینابیع الموده، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۳۹۸-۳۹۹.</ref> آمده و بعضی از مفسران شیعه در ذیل بحث از [[آیه اولی الامر]] يا آیه اطاعت آن را آورده‌اند.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۰۳-۱۰۴؛ فیض کاشانی، الاصفی، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۲۱۷؛ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۱۱۶؛ شریف لاهیجی، تفسیر لاهیجی، ۱۳۷۳ش، ج۱، ص۴۹۶؛ قمی مشهدی، کنزالدقائق، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۴۳۸؛ عروسی حویزی، نورالثقلین، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۹۹.</ref>