محمد خالصی‌زاده: تفاوت میان نسخه‌ها

در قیام مردم [[عراق]] در [[۴ شوال]] ۱۳۳۸ق/ ۱۹۲۰م به رهبری [[میرزا محمدتقی شیرازی]] در [[کربلا]]، خالصی‌زاده به مردم انقلابی پیوست و در کنار رهبری این قیام، یکی از گردانندگان اصلی آن شد.<ref>ر.ک:اسلام دباغ، ص۱۸۹؛ آل فرعون، الحقائق الناصعة فی الثورة العراقیة سنة ۱۹۲۰ و نتائجها، ۱۴۱۵ق، ص۱۷۷ـ۱۷۹.</ref> انگلیسی‌ها برای سرکوب قیام، کربلا را محاصره کردند و تسلیم شدن هفده نفر از رهبران قیام را از شروط ترک مخاصمه دانستند و سرانجام وارد کربلا شدند، ولی نتوانستند شیخ محمد را دستگیر کنند.<ref>ر.ک:آل فرعون، الحقائق الناصعة فی الثورة العراقیة سنة ۱۹۲۰ و نتائجها، ۱۴۱۵ق، ص۴۲۴ـ۴۲۶.</ref>

در ۱۳۴۰ق/ ۱۹۲۱ [[ملک فیصل]] قرارداد تحت الحمایه بودن انگلیس را در قبال پادشاهی عراق پذیرفت که به اعتراضات گسترده مردمی انجامید. در پی آن، کمیته‌ای پنج نفره از شخصیت‌های سیاسی و مذهبی تشکیل شد که خالصی‌زاده نیز عضو آن بود. اعضای این کمیته در دیدار با ملک فیصل مخالفت مردم عراق با قیمومت [[انگلستان]] را اعلام نمودند.<ref>هاشم دباغ، ج۱، ص۱۴۱ـ۱۴۲؛ عبدالهادی حائری، ص۱۷۳ـ۱۷۴؛رهیمی، ص۲۵۳ـ۲۵۴</ref>

مراجع بزرگ از جمله [[میرزای نایینی]]، [[مهدی خالصی|شیخ محمدمهدی خالصی]] و [[سیدابوالحسن اصفهانی]] در [[فتوا|فتوایی]] انتخابات را تحریم کردند که این امر در نهایت به ناکامی فیصل در اجرای انتخابات عمومی و تشکیل مجلس مؤسسان منجر شد.<ref>ر.ک:عبدالهادی حائری، ص۱۷۴؛ رهیمی، ص۲۶۰، ۲۶۲ـ۲۶۳</ref> حکومت با هجوم به خانه [[مهدی خالصی|شیخ محمدمهدی خالصی]] و بازداشت وی و چند تن دیگر و سپس [[تبعید]] آنان به [[حجاز]] و [[قم]]، تلاش کرد تا جریان مخالفت علما را به بهانه ایرانی بودن برخی از آنان به مسائل قومی نسبت دهد.<ref>رهیمی، ص۲۷۱ـ۲۷۲؛ وردی، ج۶، ص۲۲۱ـ۲۲۴</ref> از سوی دیگر گسترش مبارزات مردمی علیه قیمومت [[انگلیس]]، به تبعید شیخ محمد خالصی‌زاده و سید محمد صدر از سوی مقامات انگلیسی به [[ایران]] انجامید.<ref>رهیمی، ص۲۵۸؛ عبدالهادی حائری، ص۱۷۵؛ کاتب، ص۸۵ـ۸۶</ref>