تروریسم: تفاوت میان نسخه‌ها

اصطلاح تروریسم نوین پس از حملات یازده سپتامبر ۲۰۰۱م گسترش یافت اما ناظران پیشینه کاربرد آن را به پایان جنگ سرد برگردانده‌اند.<ref>پور سعید، «تحول تروریسم در روابط بین الملل»، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۲.</ref> برخی پژوهشگران غربی تروریسم نوین را به منزله جنگ علیه چیزی تلقی کرده‌اند که در [[خاورمیانه]] به معنای «انحطاط و سقوط اخلاقی غرب» تلقی شده است.<ref>پور سعید، «تحول تروریسم در روابط بین الملل»، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۲.</ref> عملیات یازده سپتامبر ۲۰۰۱م به‌عنوان نقطه عطف در گسست از تروریسم قدیم به تروریسم جدید معرفی شده است. از این رو [[اسامه بن لادن]] و شبکه تروریستی [[القاعده]] در صدر مثال‌های تروریسم جدید قرار گرفتند.<ref>پور سعید، «تحول تروریسم در روابط بین الملل»، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۲.</ref> بر اساس دیدگاه ایزابل دایوستین پژوهشگر [[هلندی]] تاریخ روابط، تروریسم جدید اولاً به‌لحاظ مرتکبان و سازماندهی، طبیعتی فراملی دارد؛ ثانیاً مبتنی بر نوعی الهام و افراط‌گرایی مذهبی است؛ ثالثاً تروریست‌های جدید به سلاح‌های کشتار جمعی دسترسی دارند و هدفشان حمله به بیشترین مردم ممکن است و رابعاً آن‌ها قربانیان خود را به دقت انتخاب و دستچین نمی‌کنند، بلکه آنها را به صورت «فله‌ای» و غیرتبعیض‌آمیز برمی‌گزینند.<ref>پور سعید، «تحول تروریسم در روابط بین الملل»، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۳</ref> کریستوفر کوکر پژوهشگر مدرسه اقتصاد و علوم سیاسی لندن معتقد است که عملیات تروریسم نوین اساسا علیه شهروندان صورت می‌گیرد و نه دولت‌ها.<ref>Coker,Globalisation and Terrorism, P3, University of Toronto</ref>