شراب‌خواری: تفاوت میان نسخه‌ها

شراب‌خواری (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۷

۶ بایت حذف‌شده ، ۱۹ اکتبر

←‏احکام

دیداریویکی‌متن

Naghavi

confirmed، protected، templateeditor

۱٬۶۸۵

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 ==مراحل تحریم شراب‌خواری==
 بنا بر نقل برخی کتب تفسیری، [[قرآن]] به صورت تدریجی شراب‌خواری را تحریم کرد؛ چرا که شراب‌خواری، قبل از ظهور [[اسلام]]، رواج زیادی در میان مردم داشت.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> از برخی مورخان نقل شده که عشق عرب جاهلی در سه چیز خلاصه می‌شد: شعر، [[خمر|شراب]] و جنگ. حتی بعد از تحریم شراب، مسأله ممنوعیت آن برای بعضی از مسلمانان مشکل بود، تا آن‌جا که می‌گفتند هیچ حکمی بر ما سنگین‌تر از تحریم شراب نبود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> مراحل تحریم شرابخوری عبارتند از:
-* '''منکَر‌ خواندن شراب‌خواری''': به گفته مفسران، خداوند نخست در بعضی از [[سوره مکی|سوره‌های مکی]] اشاراتی به زشتی شراب‌خواری کرد، چنان‌که در آیه ۶۷ [[سوره نحل]] آن را یک نوشیدنی نامطلوب و در نقطه مقابل غذاهای پاکیزه معرفی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>
+*'''منکَر‌ خواندن شراب‌خواری''': به گفته مفسران، خداوند نخست در بعضی از [[سوره مکی|سوره‌های مکی]] اشاراتی به زشتی شراب‌خواری کرد، چنان‌که در آیه ۶۷ [[سوره نحل]] آن را یک نوشیدنی نامطلوب و در نقطه مقابل غذاهای پاکیزه معرفی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>
-* '''تأکید بر غلبه زیان بر منافع''': هنگامی که مسلمانان به [[مدینه]] منتقل شدند و نخستین حکومت اسلامی تشکیل شد، دومین دستور در زمینه منع شراب‌خواری به صورت قاطع‌تری نازل شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> آیه ۲۱۹ [[سوره بقره]]، به نفع داشتن شراب اشاره می‌کند اما ضرر آن را بیش از منافش دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> بر اساس نقل منابع تاریخی، بخشی از درآمد اقتصادی مردم آن دوره از طریق شراب تأمین می‌شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>
+*'''تأکید بر غلبه زیان بر منافع''': هنگامی که مسلمانان به [[مدینه]] منتقل شدند و نخستین حکومت اسلامی تشکیل شد، دومین دستور در زمینه منع شراب‌خواری به صورت قاطع‌تری نازل شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> آیه ۲۱۹ [[سوره بقره]]، به نفع داشتن شراب اشاره می‌کند اما ضرر آن را بیش از منافش دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref> بر اساس نقل منابع تاریخی، بخشی از درآمد اقتصادی مردم آن دوره از طریق شراب تأمین می‌شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۰.</ref>
-* '''تشویق به ترک شراب''': به نقل برخی مفسران، پس از نزول آیه ۲۱۹ سوره بقره، قرآن کریم در [[آیه ۴۳ سوره نساء]]، کم‌کم به احکامی درباره شرب خمر اشاره می‌کند و [[مسلمان|مسلمانان]] را به پرهیز و نیاشامیدن آن تشویق می‌کند؛ خصوصا در هنگام [[نماز]]. همچنین بعضی مفسران در تفسیر این آیه می‌گویند: آیه بر جواز شرب خمر در غیر نماز دلالت نمی‌کند؛ بلکه تنها درباره مستی در حال نماز سخن گفته و در مورد غیر نماز سکوت اختیار کرده تا مرحله نهایی حکم شرب خمر برسد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۹۶.</ref>
+*'''تشویق به ترک شراب''': به نقل برخی مفسران، پس از نزول آیه ۲۱۹ سوره بقره، قرآن کریم در [[آیه ۴۳ سوره نساء]]، کم‌کم به احکامی درباره شرب خمر اشاره می‌کند و [[مسلمان|مسلمانان]] را به پرهیز و نیاشامیدن آن تشویق می‌کند؛ خصوصا در هنگام [[نماز]]. همچنین بعضی مفسران در تفسیر این آیه می‌گویند: آیه بر جواز شرب خمر در غیر نماز دلالت نمی‌کند؛ بلکه تنها درباره مستی در حال نماز سخن گفته و در مورد غیر نماز سکوت اختیار کرده تا مرحله نهایی حکم شرب خمر برسد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۹۶.</ref>
-* '''تحریم کامل شرب خمر''': [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] نقل می‌کند آخرین آیه‌ای که در قرآن برای تحریم نوشیدن شراب نازل شد، [[آیه ۹۰ سوره مائده]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۱۲۰.</ref> خداوند در این آیه، شراب را به طور کامل و قطعی حرام کرد. مفسران می‌گویند اینکه خداوند شراب را در کنار بت‌ها قرار داده و آن را پلید و از رفتارهای شیطانی دانسته، نشان از حساسیت ویژه به تحریم شراب بوده<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۲.</ref> و همچنین به روایات استناد کرده‌اند که شراب‌خوار مانند عبادت‌کننده بت است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۶۶.</ref>
+*'''تحریم کامل شرب خمر''': [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] نقل می‌کند آخرین آیه‌ای که در قرآن برای تحریم نوشیدن شراب نازل شد، [[آیه ۹۰ سوره مائده]] است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۶، ص۱۲۰.</ref> خداوند در این آیه، شراب را به طور کامل و قطعی حرام کرد. مفسران می‌گویند اینکه خداوند شراب را در کنار بت‌ها قرار داده و آن را پلید و از رفتارهای شیطانی دانسته، نشان از حساسیت ویژه به تحریم شراب بوده<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۷۲.</ref> و همچنین به روایات استناد کرده‌اند که شراب‌خوار مانند عبادت‌کننده بت است.<ref>عیاشی، تفسیر العیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۳۶۶.</ref>
 ==فلسفه تحریم==
@@ خط ۲۰: / خط ۲۰: @@
 از دلیل‌های تحریم شراب‌خواری و مدوامت بر آن که در روایات اشاره شده، دفع ضررهای آن است. از [[امام صادق(ع)]] سؤال کردند چرا خداوند شرابخواری را حرام کرده است؟ وی می‌گوید، برای دفع زیان و فسادی که در آن است.<ref>صدوق،‌ علل الشرایع، ج۲، ص۴۷۶، باب۲۲۴، ح۲.</ref> در روایات به مصادیقی از ضررها اشاره شده است از جمله:
 *نور قلب و جان و جوانمردی و مروت او از بین می‌رود؛<ref>صدوق،‌ علل الشرایع، ج۲، ص۴۷۶، باب۲۲۴، ح۲.</ref>
 *شرابخوار دچار رعشه بدن می‌شود؛<ref>صدوق،‌ علل الشرایع، ج۲، ص۴۷۶، باب۲۲۴، ح۲.</ref>
 *جرأت بر انجام [[ حرام |محرمات]] پیدا می‌کند؛<ref>صدوق،‌ علل الشرایع، ج۲، ص۴۷۶، باب۲۲۴، ح۲.</ref>
 *خونریز و [[زنا|زناکار]] می‌شود؛<ref>صدوق،‌ علل الشرایع، ج۲، ص۴۷۶، باب۲۲۴، ح۲.</ref>
 *[[عقل]] و خرد انسان از بین می‌رود؛<ref>شریف رضی، نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۵۱۲.</ref>
-* باز ماندن از یاد خدا.<ref>سورۀ مائده، آیه۹۱.</ref>
+*باز ماندن از یاد خدا.<ref>سورۀ مائده، آیه۹۱.</ref>
 {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =[[سید حسین طباطبایی بروجردی|آیت الله بروجردی]] در پاسخ به پزشک سوئدی درباره علت حرمت خمر:{{سخ}}
 امتیاز انسان با حیوان در [[عقل]] است و الکل دشمن عقل است و چون انسان زیاده خواه و زیاده طلب است، برای همین اگر امروز یک قاشق را بخورد، فردا یک قاشق او، دو قاشق می‌شود. کم کم یک بطری را سر می‌کشد.| منبع ='''منبع''': https://fa.shafaqna.com/news/526719/ | تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
 ==احکام==
-فقه اسلامی، نوشیدن انواع مشروبات الکلی، کم یا زیاد را [[حرام]] و باعث ثبوت مجازات می‌داند؛ حتی اگر مقدار نوشیدن شراب به حدی نباشد که باعث مستی شود.<ref>هاشمی‌شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۹۳.</ref>فقها، حرمت شرابخواری را تا آن‌جا دانسته‌اند که مداواکردن با آن‌ها حتی در صورت انحصار مداوا با مشروبات، بنابر قول مشهور جایز نیست.<ref>هاشمی‌شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۹۳.</ref> برخی دیگر از احکام شرابخواری عبارت است از:
+فقه اسلامی، نوشیدن انواع مشروبات الکلی، کم یا زیاد را [[حرام]] و باعث ثبوت مجازات می‌داند؛ حتی اگر مقدار نوشیدن شراب به حدی نباشد که باعث مستی شود.<ref>هاشمی‌شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۹۳.</ref> فقها، حرمت شرابخواری را تا آن‌جا دانسته‌اند که مداواکردن با آن‌ها حتی در صورت انحصار مداوا با مشروبات، بنابر قول مشهور جایز نیست.<ref>هاشمی‌شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۹۳.</ref> برخی دیگر از احکام شرابخواری عبارت است از:
 *حد نوشیدن انواع مشروبات الکلی، هرچند به مقدار اندک، هشتاد تازیانه است؛<ref>هاشمی‌شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۹۳.</ref>
 *زمان اجرای [[حد شرعی| حد]]، پس از رفع حالت مستی شرابخوار است؛<ref>هاشمی‌شاهرودی، فرهنگ فقه،‌ ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۹۳.</ref>