پرش به محتوا

علم غیب: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[مهر]]|روز=[[۲۶]]|سال=[[۱۴۰۳]]|کاربر=P.motahari  }}
{{اسلام-عمودی}}
{{اسلام-عمودی}}
{{اعتقادات شیعه}}
{{اعتقادات شیعه}}
'''عِلم غیب'''، آگاهی نسبت به امور پنهان و چیزهایی است که با حواس قابل درک نیستند. متکلمان با توجه به آیات [[قرآن]] به دو نوع علم غیب قائل شده‌اند: یکی علم غیب ذاتی و مستقل و منظور از آن نوعی آگاهی از غیب است که از کس دیگری اکتساب نمی‌شود. این نوع علم غیب به خداوند اختصاص دارد و کسی در این نوع علم با وی شریک نیست. دیگری علم غیب مستفاد یا وابسته و آن نوعی از علم غیب است که از سوی خداوند به برخی بندگان برگزیده‌اش اعطا شده است.
'''علم غیب'''، آگاهی نسبت به امور پنهان و چیزهایی است که با حواس قابل درک نیستند. متکلمان شیعه با توجه به آیات [[قرآن]] به دو نوع علم غیب قائل شده‌اند: یکی علم غیب ذاتی و مستقل است که منظور از آن نوعی آگاهی از غیب است که از کس دیگری اکتساب نمی‌شود. این نوع علم غیب به خداوند اختصاص دارد. دیگری علم غیب مستفاد یا وابسته که از سوی خداوند به برخی بندگان برگزیده‌اش اعطا شده است.


عالمان [[امامیه]] بر این باورند که آگاهی [[پیامبران|پیامبران الهی]] و [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] از غیب، از همین نوع، یعنی علم غیب مستفاد و وابسته است که به اذن و تعلیم خداوند است و آنان این نحوه علم غیب را از خداوند اکتساب می‌کنند.
عالمان [[امامیه]] بر این باورند که آگاهی [[پیامبران|پیامبران الهی]] و [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] از غیب، از همین نوع، یعنی علم غیب مستفاد و وابسته است که به اذن و تعلیم خداوند است و آنان این نحوه علم غیب را از خداوند اکتساب می‌کنند.


برخی [[وهابیت|وهابیون]] با استناد به آیاتی همچون آیات [[آیه ۵۰ سوره انعام|۵۰ سوره انعام]] و [[آیه ۱۸۸ سوره اعراف|۱۸۸ سوره اعراف]]، علم غیب را تنها به خداوند نسبت داده‌اند. عالمان امامیه با ردّ این دیدگاه، با استناد به آیاتی مانند [[آیه ۴۴ سوره آل عمران|۴۴]] و [[آیه ۱۷۹ آل عمران|۱۷۹ آل عمران]] و آیات [[آیه ۲۶ سوره جن|۲۶]] و [[آیه ۲۷ سوره جن|۲۷ سوره جن]]، گفته‌اند که خداوند به برخی پیامبران و بندگان برگزیده‌اش علم غیب عنایت کرده و هر کس را که بخواهد علم غیب اعطا می‌کند.
برخی [[وهابیت|وهابیون]]، با استناد به آیاتی از قرآن، علم غیب را تنها به خداوند نسبت داده‌اند؛ عالمان امامیه با استناد به آیاتی دیگر گفته‌اند که خداوند به برخی پیامبران و بندگان برگزیده‌اش علم غیب عنایت کرده و هرکس را که بخواهد علم غیب اعطا می‌کند.


امامیه همچنین بر این باورند که خداوند به [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] نیز علم غیب اعطا کرده است. درباره علم غیب امامان، دو نظر عمده حداقلی و حداکثری در بین متکلمان امامیه رواج داشته است. برخی آن را به موارد خاصی محدود دانسته‌اند و برخی دیگر با استناد به دسته‌ای از روایات، بر این نظرند که علم آنان شامل همه اموری می‌شود که روی داده و یا در آینده روی خواهد داد.
درباره علم غیب امامان، دو نظر حداقلی و حداکثری در بین متکلمان امامیه رواج داشته است. برخی آن را به موارد خاصی محدود دانسته‌اند و برخی دیگر با استناد به دسته‌ای از روایات، بر این نظرند که علم آنان شامل همه اموری می‌شود که روی داده یا در آینده روی خواهد داد.


==مفهوم‌شناسی و جایگاه==
==مفهوم‌شناسی و جایگاه==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۰۹۹

ویرایش