confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۴۴۷
ویرایش
نامه امام علی(ع) به مالک اشتر: تفاوت میان نسخه‌ها
←علت نگاشتن نامه و ماجرای منتشر شدن آن: اصلاح ارقام
(←علت نگاشتن نامه و ماجرای منتشر شدن آن: اصلاح ارقام) |
|||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
== علت نگاشتن نامه و ماجرای منتشر شدن آن == | == علت نگاشتن نامه و ماجرای منتشر شدن آن == | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{سخ}}{{حدیث|الْحَذَرَ كُلَّ الْحَذَرِ مِنْ عَدُوِّكَ بَعْدَ صُلْحِهِ فَإِنَّ الْعَدُوَّ رُبَّمَا قَارَبَ لِيَتَغَفَّلَ فَخُذْ بِالْحَزْمِ وَ اتَّهِمْ فِي ذَلِكَ حُسْنَ الظَّنِّ وَ إِنْ عَقَدْتَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ [عَدُوٍّ لَكَ] عَدُوِّكَ عُقْدَةً أَوْ أَلْبَسْتَهُ مِنْكَ ذِمَّةً فَحُطْ عَهْدَكَ بِالْوَفَاءِ وَ ارْعَ ذِمَّتَكَ بِالْأَمَانَةِ وَ اجْعَلْ نَفْسَكَ جُنَّةً دُونَ مَا أَعْطَيْتَ فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ فَرَائِضِ اللَّهِ شَيْءٌ النَّاسُ أَشَدُّ عَلَيْهِ اجْتِمَاعاً مَعَ تَفَرُّقِ أَهْوَائِهِمْ وَ تَشَتُّتِ آرَائِهِمْ مِنْ تَعْظِيمِ الْوَفَاءِ بِالْعُهُود|ترجمه=پس از صلح با دشمنت، سخت از او برحذر باش، زیرا دشمن گاه نزدیک می‌شود که غافل‌گیر سازد، بنابراین دوراندیشی را به کار گیر و در این مورد خوش بینی را کنار بگذار. و اگر پیمانی میان خود و دشمنت بستی یا لباس امان بر او پوشاندی (و او را پناه دادی) به عهدت وفا کن و قرارداد خود را محترم بشمار و جان خویش را در برابر تعهداتت سپر قرار ده، زیرا هیچ‌یک از فرایض الهی همچون بزرگداشت «وفای به عهد و پیمان» نیست و مردم جهان با تمام اختلافات و تشتت آرایی که دارند نسبت به آن اتفاق نظر دارند.}}|تاریخ بایگانی| منبع = <small>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، نامه ۵۳، | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = {{سخ}}{{حدیث|الْحَذَرَ كُلَّ الْحَذَرِ مِنْ عَدُوِّكَ بَعْدَ صُلْحِهِ فَإِنَّ الْعَدُوَّ رُبَّمَا قَارَبَ لِيَتَغَفَّلَ فَخُذْ بِالْحَزْمِ وَ اتَّهِمْ فِي ذَلِكَ حُسْنَ الظَّنِّ وَ إِنْ عَقَدْتَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ [عَدُوٍّ لَكَ] عَدُوِّكَ عُقْدَةً أَوْ أَلْبَسْتَهُ مِنْكَ ذِمَّةً فَحُطْ عَهْدَكَ بِالْوَفَاءِ وَ ارْعَ ذِمَّتَكَ بِالْأَمَانَةِ وَ اجْعَلْ نَفْسَكَ جُنَّةً دُونَ مَا أَعْطَيْتَ فَإِنَّهُ لَيْسَ مِنْ فَرَائِضِ اللَّهِ شَيْءٌ النَّاسُ أَشَدُّ عَلَيْهِ اجْتِمَاعاً مَعَ تَفَرُّقِ أَهْوَائِهِمْ وَ تَشَتُّتِ آرَائِهِمْ مِنْ تَعْظِيمِ الْوَفَاءِ بِالْعُهُود|ترجمه=پس از صلح با دشمنت، سخت از او برحذر باش، زیرا دشمن گاه نزدیک می‌شود که غافل‌گیر سازد، بنابراین دوراندیشی را به کار گیر و در این مورد خوش بینی را کنار بگذار. و اگر پیمانی میان خود و دشمنت بستی یا لباس امان بر او پوشاندی (و او را پناه دادی) به عهدت وفا کن و قرارداد خود را محترم بشمار و جان خویش را در برابر تعهداتت سپر قرار ده، زیرا هیچ‌یک از فرایض الهی همچون بزرگداشت «وفای به عهد و پیمان» نیست و مردم جهان با تمام اختلافات و تشتت آرایی که دارند نسبت به آن اتفاق نظر دارند.}}|تاریخ بایگانی| منبع = <small>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، ۱۴۱۴ق، نامه ۵۳، ص۴۴۲.</small>| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#ffeebb| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||
[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] تصمیم گرفت [[مالک اشتر]] را که فردی کارآمد بود حاکم [[مصر]] کند و این نامه را که در تبیین حکومت‌داری کامل و جامع بود، برای او نوشت تا بر اساس آن حکومت کند.<ref>دلشاد تهرانی، دلالت دولت، ۱۳۸۸ش، ص۵۳.</ref> سال نگارش این نامه را ماه‌های آخر [[سال ۳۷ هجری قمری|سال ۳۷ق]] یا ماه‌های ابتدایی [[سال ۳۸ هجری قمری|۳۸ق]] دانسته‌اند.<ref>جعفری، پرتوی از نهج البلاغه، ۱۳۸۰ش، ج۴، ص۴۹۳-۴۹۴.</ref> در آن زمان شرایط [[حکومت امام علی(ع)]]، به سبب [[غارات|جنگ‌های غارات]] دشوار،<ref>دلشاد تهرانی، دلالت دولت، ۱۳۸۸ش، ص۵۲.</ref> و اوضاع مصر آشفته و [[محمد بن ابی‌بکر]] حاکم وقتِ مصر، در کنترل کردن اوضاع آنجا ناتوان شده بود.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۱۰، ص۳۵۳.</ref> | [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] تصمیم گرفت [[مالک اشتر]] را که فردی کارآمد بود حاکم [[مصر]] کند و این نامه را که در تبیین حکومت‌داری کامل و جامع بود، برای او نوشت تا بر اساس آن حکومت کند.<ref>دلشاد تهرانی، دلالت دولت، ۱۳۸۸ش، ص۵۳.</ref> سال نگارش این نامه را ماه‌های آخر [[سال ۳۷ هجری قمری|سال ۳۷ق]] یا ماه‌های ابتدایی [[سال ۳۸ هجری قمری|۳۸ق]] دانسته‌اند.<ref>جعفری، پرتوی از نهج البلاغه، ۱۳۸۰ش، ج۴، ص۴۹۳-۴۹۴.</ref> در آن زمان شرایط [[حکومت امام علی(ع)]]، به سبب [[غارات|جنگ‌های غارات]] دشوار،<ref>دلشاد تهرانی، دلالت دولت، ۱۳۸۸ش، ص۵۲.</ref> و اوضاع مصر آشفته و [[محمد بن ابی‌بکر]] حاکم وقتِ مصر، در کنترل کردن اوضاع آنجا ناتوان شده بود.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام امیرالمؤمنین(ع)، ۱۳۸۶ش، ج۱۰، ص۳۵۳.</ref> | ||