پرش به محتوا

اسیران کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۶۶: خط ۶۶:
پس از ورود اسیران کربلا به [[کوفه]]، [[خطبه امام سجاد در کوفه|امام سجاد(ع)]]<ref>ابن‌نما، مثیر الاحزان، ۱۴۰۶ق، ص۸۹-۹۰.</ref>، و [[خطبه حضرت زینب در کوفه|حضرت زینب(س)]] با مردم سخن گفته و بنابر نقل منابع تاریخی، کوفیان را به سبب کوتاهی در یاری امام حسین(ع) در ماجرای عاشورا سرزنش کرده‌اند.<ref>ابن طیفور، بلاغات النساء، ۱۳۷۸ش، ص۲۶.</ref> [[سید جعفر شهیدی]]، مورخ معاصر، با تکیه بر سختگیری مأموران حکومت و بیم کوفیان از آنان، پذیرش اینچنین سخنان و خطبه‌هایی را در کوفه دشوار دانسته است.<ref>شهیدی، زندگانی علی ابن الحسین(ع)، ۱۳۸۵ش، ص۵۷.</ref> خطبه‌هایی نیز به [[فاطمه دختر امام حسین(ع)|فاطمه صغری دختر امام حسین(ع)]]<ref>طبرسی، احتجاج، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۴۰-۱۰۸.</ref> و [[ام‌کلثوم دختر امام علی(ع)]] نسبت داده شده است.<ref>سید بن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ص۱۹۸.</ref>
پس از ورود اسیران کربلا به [[کوفه]]، [[خطبه امام سجاد در کوفه|امام سجاد(ع)]]<ref>ابن‌نما، مثیر الاحزان، ۱۴۰۶ق، ص۸۹-۹۰.</ref>، و [[خطبه حضرت زینب در کوفه|حضرت زینب(س)]] با مردم سخن گفته و بنابر نقل منابع تاریخی، کوفیان را به سبب کوتاهی در یاری امام حسین(ع) در ماجرای عاشورا سرزنش کرده‌اند.<ref>ابن طیفور، بلاغات النساء، ۱۳۷۸ش، ص۲۶.</ref> [[سید جعفر شهیدی]]، مورخ معاصر، با تکیه بر سختگیری مأموران حکومت و بیم کوفیان از آنان، پذیرش اینچنین سخنان و خطبه‌هایی را در کوفه دشوار دانسته است.<ref>شهیدی، زندگانی علی ابن الحسین(ع)، ۱۳۸۵ش، ص۵۷.</ref> خطبه‌هایی نیز به [[فاطمه دختر امام حسین(ع)|فاطمه صغری دختر امام حسین(ع)]]<ref>طبرسی، احتجاج، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۱۴۰-۱۰۸.</ref> و [[ام‌کلثوم دختر امام علی(ع)]] نسبت داده شده است.<ref>سید بن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ص۱۹۸.</ref>


امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س)، در [[شام]] نیز به خطبه‌خوانی پرداختند. محتوای این خطبه‌ها، سرزنش یزید درباره ستم بر اهل بیت امام حسین(ع) و گرداندن آنها در شهرها،<ref>سید بن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ص۲۱۳-۲۱۸.</ref> و همچنین بیان فضائل [[اهل البیت علیهم السلام|اهل بیت پیامبر(ع)]] و علی(ع) گزارش شده است.<ref>ربانی گلپایگانی، «افشاگری امام سجاد در قیام کربلا (۲)»، ص۱۱۹.</ref> این سخنان، به [[خطبه امام سجاد در شام|خطبه امام سجاد(ع)]] و [[خطبه حضرت زینب در شام]] معروف است.<ref>ابن‌نما، مثیر الاحزان، ۱۴۰۶ق، ص۸۹-۹۰؛ ابن طیفور، بلاغات النساء، ۱۳۷۸ش، ص۲۶.</ref>
امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س)، در [[شام]] نیز به خطبه‌خوانی پرداختند. محتوای این خطبه‌ها، سرزنش یزید درباره ستم بر اهل بیت امام حسین(ع) و گرداندن آنها در شهرها،<ref>سید بن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ص۲۱۳-۲۱۸.</ref> و همچنین بیان فضائل [[اهل البیت علیهم السلام|اهل بیت پیامبر(ع)]] و علی(ع) گزارش شده است.<ref>ربانی گلپایگانی، «افشاگری امام سجاد در قیام کربلا (۲)»، ص۱۱۹.</ref> این سخنان، به [[خطبه امام سجاد در شام|خطبه امام سجاد(ع)]] و [[خطبه حضرت زینب در شام]] معروف است.<ref>ابن‌نما، مثیر الاحزان، ۱۴۰۶ق، ص۸۹-۹۰؛ ابن طیفور، بلاغات النساء، ۱۳۷۸ش، ص۲۶.</ref> محققان این خطبه را کامل‌کنندۀ [[قیام امام حسین(ع)]] در کربلا دانسته‌اند؛ چرا که با این خطبه‌ها از تحریف واقعه کربلا جلوگیری شد<ref>روشنفکر، و دانش محمدی، «تحلیل گفتمان ادبی خطبه‌های حضرت زینب(س)»، ص۱۳۴.</ref> و اگر این خطبه‌ها نبود عظمت واقعه عاشورا برای بسیاری از افراد معلوم نمی‌شد.<ref>شهیدی، «اگر زینب نبود عظمت عاشورا جاودانه نمی‌شد»، ص۱۴.</ref>
{{جعبه نقل قول| عنوان = فرازهایی از خطبه [[ام‌کلثوم دختر امام علی(ع)|ام‌کلثوم]] در [[کوفه]]| نقل‌قول =اى كوفيان! بدبختى و بيچارگى نصيب شما باد! چرا حسین(ع) را تنها گذاشتيد و او را كشتيد؛ اموالش را غارت كرده و آن را در اختیار گرفتيد؛ زنان حرمش را به اسارت درآوردید و مورد شکنجه و آزار قرار دادید؟! نابود گردید و به عذاب خدا گرفتار شوید! واى بر شما! آيا مى‌دانید چه حادثه ناگوارى را مرتکب شديد؟ چه بار گناهى را بر دوش گرفتید؟ چه خون‌هایى را بر زمين ريختيد؟ چه بزرگانى را مورد ستم قرار دادید؟ چه کودکانى را غارت كرديد و چه اموالى را به یغما برديد؟ شما بهترين مردان ـ بعد از پیامبر(ص) ـ را به شهادت رسانديد؛ [به گونه‌اى بى رحمى كردید كه گويا] عاطفه و مهربانى از دل هاى شما ریشه کن شد. ولى آگاه باشید که حزب خدا پیروز است و حزب شیطان زيانکارند.<ref>سید بن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ص۱۹۸.</ref>|تاریخ بایگانی|  | تراز = چپ| عرض = ۲۶۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
{{جعبه نقل قول| عنوان = فرازهایی از خطبه [[ام‌کلثوم دختر امام علی(ع)|ام‌کلثوم]] در [[کوفه]]| نقل‌قول =اى كوفيان! بدبختى و بيچارگى نصيب شما باد! چرا حسین(ع) را تنها گذاشتيد و او را كشتيد؛ اموالش را غارت كرده و آن را در اختیار گرفتيد؛ زنان حرمش را به اسارت درآوردید و مورد شکنجه و آزار قرار دادید؟! نابود گردید و به عذاب خدا گرفتار شوید! واى بر شما! آيا مى‌دانید چه حادثه ناگوارى را مرتکب شديد؟ چه بار گناهى را بر دوش گرفتید؟ چه خون‌هایى را بر زمين ريختيد؟ چه بزرگانى را مورد ستم قرار دادید؟ چه کودکانى را غارت كرديد و چه اموالى را به یغما برديد؟ شما بهترين مردان ـ بعد از پیامبر(ص) ـ را به شهادت رسانديد؛ [به گونه‌اى بى رحمى كردید كه گويا] عاطفه و مهربانى از دل هاى شما ریشه کن شد. ولى آگاه باشید که حزب خدا پیروز است و حزب شیطان زيانکارند.<ref>سید بن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ص۱۹۸.</ref>|تاریخ بایگانی|  | تراز = چپ| عرض = ۲۶۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}


confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۴۴۷

ویرایش