خراسان بزرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

===حاکمیت و هجرت مسلمانان===

نبرد یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی با اعراب مسلمان، باعث شد که سپاهیان مسلمان به خراسان برسند.<ref>غبار، افغانستان در مسیر تاریخ، ۱۳۹۲ش، ص۱۵۱-۱۴۱.</ref> حاکمیت [[مسلمانان]] بر خراسان، در نیمه دوم قرن اول قمری، با انتصاب حاکمانی همچون [[زیاد بن ابیه]]، [[مُهلَّب بن ابی صُفرة]] و [[قُتیبة بن مسلم]] تقویت شد.{{مدرک}} بسیاری از قبایل عرب، شروع به مهاجرت به [[نیشابور]]، [[طوس]]، [[مرو]] و [[هرات]] کرده و با ازدواج با زنان محلی، روابط و منافع محلی پیدا کردند. تا سال ۱۱۲ق، در خراسان چهل هزار [[مسلمان]] وجود داشت که بیشتر آنان عرب بودند.{{مدرک}} اما با این روند مهاجرت، رقابت‌ها و درگیری‌های قبیله‌ای [[عدنانیان|عدنانی]] ـ [[قحطانیان|قحطانی]] از [[شام]] و [[عراق]] به خراسان منتقل شد.{{مدرک}}

پس از موفقیت ابومسلم خراسانی در خراسان (۱۳۲-۱۲۹ق) که به سرکار آمدن [[بنی عباس|بنی‌عباس]] منجر شد، [[برمکیان|خانوادهٔ برمکی]] از [[بلخ]]، جزو خراسانیانی بودند که در حکومت عباسیان بکار گرفته شدند.<ref>ر.ک:ذهبی، ج۷، ص۲۲۸ـ۲۲۹</ref> هم‌چنین [[طاهریان|طاهر بن حسین]]، معروف به ذوالیمین، [[مأمون عباسی|مأمون]]  

را در کشمکش با برادرش، [[امین عباسی|امین]] یاری داد و مامون، ۵ سال اول حکومت خود را در مرو گذراند.

===حکومت‌های نیمه مستقل و مستقل===

پس از رفتن [[مأمون]] از [[مرو]] به [[بغداد]] (۲۰۳ق)، طاهر بن حسین، حاکم خراسان شد و [[طاهریان|خاندان طاهری]] در [[نیشابور]] حدود پنجاه سال با وفاداری به عباسیان خدمت کردند.<ref>ر.ک:صدیقی، ص۵۴ـ ۵۵، ۲۹۴ـ۳۸۹</ref> پس از طاهریان، صفاریان (از ۲۵۹تا۲۸۷ق)، سامانیان (از ۲۸۷تا)، غزنویان (از ۳۸۴تا۴۲۹ق)، سلجوقیان (از۴۲۹تا۵۵۲ق)، ، غوریان (از ۴۰۱تا۶۱۲ق) و خوارزمشاهیان (از ۴۹۱ تا ۶۱۶ق) حکومت بر بخشهای مختلف خراسان را تا پیش از حمله مغولان بدست داشتند.