هدف آفرینش انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از اهدافی که در برخی آیات قرآن همچون [[آیه ۳۱ سوره نجم]] برای آفرینش انسان ارائه شده است، جزاء و رسیدن انسان به نتایج عمل است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۵۲ش، ج۱۹، ص۴۲.</ref> جزاء و پاداش نیز یکی از اهداف طولی برای خلقت انسان دانسته شده است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۵۲ش، ج۱۰، ص۱۵۱-۱۵۲.</ref>

رسیدن به علم و معرفت را یکی دیگر از حکمت‌های مقدماتی آفرینش انسان دانسته‌اند.<ref>غفاری قمی، فلسفه خلقت انسان در قرآن و روایات، ۱۳۹۵ش، ص۱۱۵-۱۱۶.</ref> در [[آیه ۱۲ سوره طلاق]] یکی از حکمت‌های آسمان‌های هفتگانه و زمین را معرفت انسان به قدرت بی‌نهایت و علم بی‌حدّ و حصر خداوند می‌تواند.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۵۲ش، ج۱۹، ص۳۲۶-۳۲۷.</ref> در حدیثی [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] مطلبی را از [[امام حسین(ع)]] نقل می‌کند<ref>شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۹.</ref> که [[خدا|خداوند]] انسان را آفرید تا نسبت به او علم معرفت پیدا کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۹۶-۳۹۷.</ref> در آثار عرفانی نیز با تکیه بر [[حدیث کنز مخفی]]، غایت آفرینش انسان را معرفت خداوند دانسته‌اند که موجب رشد و تکامل اوست.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابن‌عربی، فصوص الحکم، ۱۳۵۶ق، ج۲، ص۶۱ و ۳۰۳ و ۳۲۶؛ آملی، جامع الأسرار، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۴؛ صدرالدین شیرازی، کسر الاصنام الجاهلیة، ۱۳۸۱ش، ص۱۷۹؛ امام خمینی، آداب الصلاة، ۱۳۷۸ش، ص۲۸۸.</ref>

به گفته علامه طباطبایی، [[انسان کامل]] یکی از اهداف خلقت است و این با وجود اهداف دیگر منافاتی ندارد. وحدت و ارتباط حاکم بر جهان، هر نوع موجودی را به عنوان هدف خلقت تصحیح می‌کند. انسان کامل‌ترین مخلوقات جسمانی است و اگر در علم و عمل رشد کند، از سایر موجودات برتر است. همچنین بهترین افراد انسان، هدف خلقت آسمان‌ها و زمین هستند. [[حدیث لولاک|حدیث قدسی لولاک]] نیز به این اشاره دارد که هدف، رسیدن به بالاترین انسان ممکن است که با وجود پیامبر اکرم(ص) و [[اهل‌بیت(ع)|اهل بیت(ع)]] تطبیق دارد.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۵۲ش، ج۱۰، ص۱۵۲.</ref>